November 8
     Εβραίους 10:11 — 10:31

   11  Επίσης, κάθε ιερέας παίρνει τη θέση του  κάθε ημέρα  για να αποδώσει δημόσια υπηρεσία και για να προσφέρει τις ίδιες θυσίες συχνά, επειδή αυτές δεν μπορούν ποτέ να αφαιρέσουν αμαρτίες εντελώς.  12  Αυτός όμως πρόσφερε μία θυσία για αμαρτίες παντοτινά  και κάθησε στα δεξιά του Θεού,  13  περιμένοντας από τότε και έπειτα μέχρι να τεθούν οι εχθροί του υποπόδιο για τα πόδια του.  14  Διότι με μία θυσιαστική προσφορά  έχει τελειοποιήσει  παντοτινά εκείνους που αγιάζονται. 15  Επιπλέον, και το άγιο πνεύμα  μαρτυρεί σε εμάς, γιατί αφού έχει πει: 16  «“Αυτή είναι η διαθήκη την οποία θα κάνω με αυτούς ύστερα από εκείνες τις ημέρες”, λέει ο Ιεχωβά· “θα βάλω τους νόμους μου στις καρδιές τους, και στη διάνοιά τους θα τους γράψω”»,  17  κατόπιν λέει: «Και δεν πρόκειται να θυμηθώ πια τις αμαρτίες τους και τις άνομες πράξεις τους».  18  Εκεί δε που υπάρχει συγχώρηση  αυτών, δεν υπάρχει πια προσφορά για αμαρτία.  

   19  Συνεπώς, αδελφοί, εφόσον έχουμε τόλμη για την οδό που οδηγεί  στον άγιο τόπο  μέσω του αίματος του Ιησού, 20  την οποία αυτός εγκαινίασε για εμάς ως νέα και ζωντανή οδό διαμέσου της κουρτίνας,  δηλαδή της σάρκας του,  21  και εφόσον έχουμε έναν μεγάλο ιερέα υπεύθυνο για τον οίκο του Θεού,  22  ας πλησιάζουμε με αληθινή καρδιά έχοντας την πλήρη βεβαιότητα της πίστης, με την καρδιά μας ραντισμένη και απαλλαγμένη από πονηρή συνείδηση  και το σώμα μας πλυμένο με καθαρό νερό.  23  Ας κρατάμε γερά τη δημόσια διακήρυξη της ελπίδας  μας χωρίς να αμφιταλαντευόμαστε,  γιατί είναι πιστός  εκείνος που υποσχέθηκε. 24  Και ας σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούμε  σε αγάπη και καλά έργα,  25  μη παύοντας να συναθροιζόμαστε,  όπως έχουν συνήθεια μερικοί, αλλά ενθαρρύνοντας  ο ένας τον άλλον, και τόσο περισσότερο όσο βλέπετε την ημέρα να πλησιάζει.  

   26  Διότι αν αμαρτάνουμε εκούσια,  αφού πρώτα έχουμε λάβει την ακριβή γνώση της αλήθειας,  δεν απομένει πια θυσία για αμαρτίες,  27  αλλά απομένει κάποια φοβερή προσδοκία κρίσης  και μια πύρινη ζηλοτυπία που πρόκειται να καταφάει αυτούς που εναντιώνονται.  28  Όποιος έχει αδιαφορήσει για το νόμο του Μωυσή πεθαίνει χωρίς συμπόνια, με τη μαρτυρία δύο ή τριών.  29  Για πόσο πιο αυστηρή τιμωρία,  νομίζετε, θα υπολογιστεί άξιος εκείνος που έχει ποδοπατήσει  τον Γιο του Θεού και έχει θεωρήσει συνηθισμένης αξίας το αίμα  της διαθήκης, με το οποίο ο ίδιος αγιάστηκε, και έχει εξυβρίσει με περιφρόνηση το πνεύμα  της παρ’ αξία καλοσύνης; 30  Διότι εμείς γνωρίζουμε αυτόν που είπε: «Η εκδίκηση είναι δική μου· εγώ θα ανταποδώσω»·  και πάλι: «Ο Ιεχωβά θα κρίνει το λαό του».  31  Είναι φοβερό να πέσει κανείς στα χέρια του ζωντανού Θεού.  

  

11 Also, every priest takes his station from day to day to render public service and to offer the same sacrifices often, as these are at no time able to take sins away completely. 12 But this [man] offered one sacrifice for sins perpetually and sat down at the right hand of God, 13 from then on awaiting until his enemies should be placed as a stool for his feet. 14 For it is by one [sacrificial] offering that he has made those who are being sanctified perfect perpetually. 15 Moreover, the holy spirit also bears witness to us, for after it has said: 16 “‘This is the covenant that I shall covenant toward them after those days,’ says Jehovah. ‘I will put my laws in their hearts, and in their minds I shall write them,’” 17 [it says afterwards:] “And I shall by no means call their sins and their lawless deeds to mind anymore.” 18 Now where there is forgiveness of these, there is no longer an offering for sin.

19 Therefore, brothers, since we have boldness for the way of entry into the holy place by the blood of Jesus, 20 which he inaugurated for us as a new and living way through the curtain, that is, his flesh, 21 and since we have a great priest over the house of God, 22 let us approach with true hearts in the full assurance of faith, having had our hearts sprinkled from a wicked conscience and our bodies bathed with clean water. 23 Let us hold fast the public declaration of our hope without wavering, for he is faithful that promised. 24 And let us consider one another to incite to love and fine works, 25 not forsaking the gathering of ourselves together, as some have the custom, but encouraging one another, and all the more so as YOU behold the day drawing near.

26 For if we practice sin willfully after having received the accurate knowledge of the truth, there is no longer any sacrifice for sins left, 27 but [there is] a certain fearful expectation of judgment and [there is] a fiery jealousy that is going to consume those in opposition. 28 Any man that has disregarded the law of Moses dies without compassion, upon the testimony of two or three. 29 Of how much more severe a punishment, do YOU think, will the man be counted worthy who has trampled upon the Son of God and who has esteemed as of ordinary value the blood of the covenant by which he was sanctified, and who has outraged the spirit of undeserved kindness with contempt? 30 For we know him that said: “Vengeance is mine; I will recompense”; and again: “Jehovah will judge his people.” 31 It is a fearful thing to fall into the hands of [the] living God.