2 Κορινθίους

1 Ο Παύλος, απόστολος του Χριστού Ιησού μέσω του θελήματος του Θεού, και ο Τιμόθεος ο αδελφός μας προς την εκκλησία του Θεού η οποία είναι στην Κόρινθο, μαζί με όλους τους αγίους που βρίσκονται σε όλη την Αχαΐα:

   2 Είθε να έχετε παρ’ αξία καλοσύνη και ειρήνη από τον Θεό τον Πατέρα μας και από τον Κύριο Ιησού Χριστό.

   3 Ευλογημένος να είναι ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Πατέρας του τρυφερού ελέους και ο Θεός κάθε παρηγοριάς, 4 ο οποίος μας παρηγορεί σε κάθε μας θλίψη, για να μπορούμε να παρηγορούμε εκείνους που περνούν οποιοδήποτε είδος θλίψης μέσω της παρηγοριάς με την οποία παρηγορούμαστε και εμείς από τον Θεό. 5 Διότι όπως αφθονούν σε εμάς τα παθήματα για τον Χριστό, έτσι αφθονεί μέσω του Χριστού και η παρηγοριά που παίρνουμε. 6 Και είτε βρισκόμαστε σε θλίψη, είναι για τη δική σας παρηγοριά και σωτηρία· είτε παρηγορούμαστε, είναι για τη δική σας παρηγοριά που ενεργεί για να σας κάνει να υπομένετε τα ίδια παθήματα τα οποία υποφέρουμε και εμείς. 7 Γι’ αυτό και η ελπίδα μας για εσάς είναι ασάλευτη, καθόσον γνωρίζουμε ότι, όπως είστε συμμέτοχοι στα παθήματα, έτσι θα συμμετάσχετε και στην παρηγοριά.

   8 Διότι δεν θέλουμε να έχετε άγνοια, αδελφοί, για τη θλίψη που μας βρήκε στην περιφέρεια της Ασίας, ότι δεχτήκαμε υπερβολική πίεση πέρα από τη δύναμή μας, ώστε ήμασταν πολύ αβέβαιοι ακόμη και για τη ζωή μας. 9 Μάλιστα, νιώσαμε μέσα μας ότι είχαμε λάβει την ποινή του θανάτου. Και αυτό, για να εμπιστευόμαστε, όχι στον εαυτό μας, αλλά στον Θεό που εγείρει τους νεκρούς. 10 Από κάτι τόσο μεγάλο όσο ο θάνατος μας έσωσε και θα μας σώσει· και η ελπίδα μας είναι σε αυτόν ότι και περαιτέρω θα μας σώσει. 11 Μπορείτε και εσείς να βοηθάτε με τη δέησή σας για εμάς, ώστε να γίνουν για χάρη μας ευχαριστήριες προσευχές από πολλούς για αυτό που μας έχει δοθεί με καλοσύνη λόγω πολλών προσώπων που κάνουν προσευχές.

   12 Διότι το καύχημά μας είναι αυτό, σχετικά με το οποίο μαρτυρεί η συνείδησή μας, ότι με αγιότητα και ειλικρίνεια Θεού, όχι με σαρκική σοφία αλλά με την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού, έχουμε συμπεριφερθεί στον κόσμο, ειδικότερα όμως προς εσάς. 13 Διότι δεν σας γράφουμε άλλα πράγματα εκτός από αυτά που ξέρετε καλά ή και αναγνωρίζετε, και τα οποία ελπίζω ότι θα συνεχίσετε να αναγνωρίζετε ως το τέλος, 14 όπως και έχετε αναγνωρίσει, μέχρις ενός βαθμού, ότι εμείς είμαστε για εσάς ένας λόγος για να καυχιέστε, όπως θα είστε και εσείς για εμάς την ημέρα του Κυρίου μας Ιησού.

   15 Με αυτή την πεποίθηση, λοιπόν, σκόπευα πρωτύτερα να έρθω σε εσάς, για να έχετε μια δεύτερη ευκαιρία για χαρά, 16 και, έπειτα από μια στάση σε εσάς, να πάω στη Μακεδονία και να επιστρέψω από τη Μακεδονία σε εσάς και να με ξεπροβοδίσετε για την Ιουδαία. 17 Όταν, λοιπόν, είχα τέτοια πρόθεση, μήπως ενέδωσα σε κάποια ελαφρότητα; Ή, αυτά που σχεδιάζω, τα σχεδιάζω σύμφωνα με τη σάρκα, για να είναι σε εμένα το «Ναι, Ναι» και το «Όχι, Όχι»; 18 Αλλά μπορεί κανείς να βασιστεί στον Θεό ότι τα λόγια που απευθύναμε προς εσάς δεν είναι Ναι και εντούτοις Όχι. 19 Διότι ο Γιος του Θεού, ο Χριστός Ιησούς, που κηρύχτηκε ανάμεσά σας από εμάς, δηλαδή από εμένα και τον Σιλουανό και τον Τιμόθεο, δεν έγινε Ναι και εντούτοις Όχι, αλλά το Ναι έχει γίνει Ναι στην περίπτωσή του. 20 Διότι όσες και αν είναι οι υποσχέσεις του Θεού, έχουν γίνει Ναι μέσω αυτού. Συνεπώς, μέσω αυτού επίσης είναι το «Αμήν» που λέγεται για δόξα στον Θεό από εμάς. 21 Αλλά εκείνος που εγγυάται ότι εσείς και εμείς ανήκουμε στον Χριστό και εκείνος που μας έχει χρίσει είναι ο Θεός. 22 Και εκείνος έχει βάλει τη σφραγίδα του πάνω μας και μας έχει δώσει την εγγύηση εκείνου που θα έρθει, δηλαδή το πνεύμα, στις καρδιές μας.

   23 Εγώ μάλιστα επικαλούμαι τον Θεό ως μάρτυρα κατά της ψυχής μου, ότι δεν έχω έρθει ακόμη στην Κόρινθο, επειδή θέλω να σας γλιτώσω από θλίψη. 24 Όχι ότι εξουσιάζουμε την πίστη σας, αλλά είμαστε συνεργάτες για τη χαρά σας, γιατί με την πίστη σας στέκεστε.

2 Διότι αυτό έχω αποφασίσει για τον εαυτό μου, να μην έρθω ξανά σε εσάς με λύπη. 2 Διότι αν εγώ λυπώ εσάς, τότε ποιος θα κάνει εμένα εύθυμο εκτός από αυτόν που εγώ λυπώ; 3 Έγραψα, λοιπόν, ακριβώς αυτό ώστε, όταν έρθω, να μη λυπηθώ εξαιτίας εκείνων για τους οποίους έπρεπε να χαίρομαι· επειδή έχω εμπιστοσύνη σε όλους σας ότι η χαρά την οποία έχω είναι χαρά όλων σας. 4 Διότι από πολλή θλίψη και οδύνη καρδιάς σάς έγραψα με πολλά δάκρυα, όχι για να λυπηθείτε, αλλά για να γνωρίσετε την αγάπη την οποία έχω ειδικότερα για εσάς.

   5 Αν κανείς έχει προξενήσει λύπη, έχει λυπήσει, όχι εμένα, αλλά όλους εσάς μέχρις ενός βαθμού—για να μην είμαι υπερβολικά σκληρός με ό,τι λέω. 6 Αυτή η επίπληξη που δόθηκε από την πλειονότητα είναι αρκετή για έναν τέτοιον άνθρωπο, 7 ώστε, απεναντίας τώρα, να τον συγχωρήσετε με καλοσύνη και να τον παρηγορήσετε, μήπως έναν τέτοιον άνθρωπο τον καταπιεί η υπερβολική λύπη. 8 Γι’ αυτό, σας προτρέπω να επιβεβαιώσετε την αγάπη σας για αυτόν. 9 Διότι γι’ αυτόν το σκοπό και γράφω για να εξακριβώσω την απόδειξη που παρέχετε, αν είστε υπάκουοι σε όλα. 10 Οτιδήποτε συγχωρείτε με καλοσύνη σε οποιονδήποτε, συγχωρώ και εγώ. Όσο για εμένα, μάλιστα, οτιδήποτε έχω συγχωρήσει με καλοσύνη, αν έχω συγχωρήσει κάτι με καλοσύνη, ήταν για χάρη σας ενώπιον του Χριστού· 11 ώστε να μην εξαπατηθούμε από τον Σατανά, γιατί δεν έχουμε άγνοια για τα σχέδιά του.

   12 Όταν έφτασα στην Τρωάδα για να διακηρύξω τα καλά νέα σχετικά με τον Χριστό, και μια πόρτα ήταν ανοιγμένη για εμένα σε σχέση με τον Κύριο, 13 δεν ένιωσα ανακούφιση στο πνεύμα μου, επειδή δεν βρήκα τον Τίτο τον αδελφό μου, αλλά τους αποχαιρέτησα και έφυγα για τη Μακεδονία.

   14 Ευχαριστίες, όμως, ας δοθούν στον Θεό που πάντοτε μας οδηγεί σε θριαμβευτική πομπή μαζί με τον Χριστό και χρησιμοποιώντας εμάς κάνει την οσμή της γνώσης σχετικά με αυτόν αντιληπτή σε κάθε τόπο! 15 Διότι για τον Θεό εμείς είμαστε ευωδιά του Χριστού ανάμεσα σε εκείνους που σώζονται και ανάμεσα σε εκείνους που αφανίζονται· 16 για τους τελευταίους οσμή που προέρχεται από θάνατο για θάνατο, για τους πρώτους οσμή που προέρχεται από ζωή για ζωή. Και ποιος έχει επαρκή προσόντα για αυτά; 17 Εμείς· διότι εμείς δεν εμπορευόμαστε το λόγο του Θεού όπως κάνουν πολλοί, αλλά μιλάμε ως από ειλικρίνεια, ναι, ως σταλμένοι από τον Θεό, κάτω από το βλέμμα του Θεού, μαζί με τον Χριστό.

3 Αρχίζουμε πάλι να συνιστούμε τον εαυτό μας; Ή μήπως χρειαζόμαστε, όπως μερικοί, συστατικές επιστολές προς εσάς ή από εσάς; 2 Εσείς είστε η επιστολή μας, που είναι χαραγμένη στις καρδιές μας και τη γνωρίζει και τη διαβάζει όλη η ανθρωπότητα. 3 Διότι αποκαλύπτεται ότι εσείς είστε επιστολή του Χριστού γραμμένη από εμάς ως διακόνους, χαραγμένη, όχι με μελάνι, αλλά με πνεύμα ενός ζωντανού Θεού, όχι σε πέτρινες πλάκες, αλλά σε σάρκινες πλάκες, σε καρδιές.

   4 Μέσω του Χριστού έχουμε αυτού του είδους την πεποίθηση προς τον Θεό. 5 Όχι ότι εμείς έχουμε από μόνοι μας επαρκή προσόντα, ώστε να θεωρήσουμε ότι κάτι προέρχεται από τον εαυτό μας, αλλά το ότι έχουμε επαρκή προσόντα προέρχεται από τον Θεό, 6 ο οποίος και μας έχει δώσει επαρκή προσόντα για να είμαστε διάκονοι μιας νέας διαθήκης, όχι γραπτού κώδικα, αλλά πνεύματος· διότι ο γραπτός κώδικας καταδικάζει σε θάνατο, αλλά το πνεύμα ζωοποιεί.

   7 Αν δε ο κώδικας που απονέμει θάνατο και που χαράχτηκε με γράμματα σε πέτρες ήρθε σε ύπαρξη με δόξα, ώστε οι γιοι του Ισραήλ δεν μπορούσαν να ατενίσουν το πρόσωπο του Μωυσή εξαιτίας της δόξας του προσώπου του, μιας δόξας η οποία θα καταργούνταν, 8 γιατί να μην είναι πολύ περισσότερο με δόξα η απονομή του πνεύματος; 9 Διότι αν ήταν ένδοξος ο κώδικας που απονέμει καταδίκη, πολύ περισσότερο αφθονεί σε δόξα η απονομή της δικαιοσύνης. 10 Μάλιστα, ακόμη και αυτό που είχε γίνει κάποτε ένδοξο έχει, από αυτή την άποψη, απογυμνωθεί από δόξα, εξαιτίας της δόξας που υπερέχει από αυτό. 11 Διότι αν εισάχθηκε με δόξα εκείνο που θα καταργούνταν, πολύ περισσότερο θα ήταν με δόξα εκείνο που παραμένει.

   12 Έχοντας, λοιπόν, τέτοια ελπίδα, χρησιμοποιούμε μεγάλη παρρησία 13 και δεν ενεργούμε όπως τότε που ο Μωυσής έβαζε κάλυμμα στο πρόσωπό του για να μην ατενίσουν οι γιοι του Ισραήλ το τέλος εκείνου που θα καταργούνταν. 14 Αλλά οι διανοητικές τους δυνάμεις έγιναν νωθρές. Διότι μέχρι τη σημερινή ημέρα το ίδιο κάλυμμα εξακολουθεί να μην έχει αφαιρεθεί κατά την ανάγνωση της παλιάς διαθήκης, επειδή αυτό καταργείται μέσω του Χριστού. 15 Στην πραγματικότητα, μέχρι σήμερα όποτε διαβάζεται ο Μωυσής, ένα κάλυμμα σκεπάζει την καρδιά τους. 16 Όταν όμως υπάρξει στροφή προς τον Ιεχωβά, το κάλυμμα αφαιρείται. 17 Ο δε Ιεχωβά είναι το Πνεύμα· και όπου υπάρχει το πνεύμα του Ιεχωβά, υπάρχει ελευθερία. 18 Και όλοι εμείς, καθώς αντανακλούμε σαν καθρέφτες τη δόξα του Ιεχωβά με πρόσωπα από τα οποία έχει αφαιρεθεί το κάλυμμα, μεταμορφωνόμαστε στην ίδια εικόνα από δόξα σε δόξα, ακριβώς όπως γίνεται από τον Ιεχωβά, το Πνεύμα.

4 Γι’ αυτόν το λόγο, εφόσον έχουμε αυτή τη διακονία σύμφωνα με το έλεος που μας δείχτηκε, δεν παραιτούμαστε· 2 αλλά έχουμε αποκηρύξει τα ύπουλα πράγματα για τα οποία πρέπει να ντρέπεται κανείς, καθώς δεν περπατάμε με πανουργία ούτε νοθεύουμε το λόγο του Θεού, αλλά, φανερώνοντας την αλήθεια, συνιστούμε τον εαυτό μας σε κάθε ανθρώπινη συνείδηση ενώπιον του Θεού. 3 Και αν μάλιστα τα καλά νέα τα οποία διακηρύττουμε είναι καλυμμένα, είναι καλυμμένα ανάμεσα σε εκείνους που αφανίζονται, 4 ανάμεσα στους οποίους ο θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων έχει τυφλώσει τις διάνοιες των απίστων, για να μη λάμψει ο φωτισμός των ένδοξων καλών νέων σχετικά με τον Χριστό, ο οποίος είναι η εικόνα του Θεού. 5 Διότι κηρύττουμε, όχι τους εαυτούς μας, αλλά τον Χριστό Ιησού ως Κύριο, και τους εαυτούς μας ως δούλους σας για χάρη του Ιησού. 6 Διότι ο Θεός είναι που είπε: «Ας λάμψει το φως από το σκοτάδι», και αυτός έλαμψε στις καρδιές μας για να τις φωτίσει με την ένδοξη γνώση του Θεού μέσω του προσώπου του Χριστού.

   7 Ωστόσο, έχουμε αυτόν το θησαυρό σε χωμάτινα σκεύη, ώστε η δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό να είναι του Θεού και όχι από εμάς. 8 Πιεζόμαστε με κάθε τρόπο, αλλά δεν είμαστε στριμωγμένοι σε βαθμό που να μην κινούμαστε· βρισκόμαστε σε αμηχανία, αλλά δεν έχουμε μείνει χωρίς καμιά διέξοδο· 9 διωκόμαστε, αλλά δεν μένουμε αβοήθητοι· μας ρίχνουν κάτω, αλλά δεν καταστρεφόμαστε. 10 Πάντοτε υπομένουμε παντού στο σώμα μας τη θανατηφόρα μεταχείριση που είχε ο Ιησούς, ώστε και η ζωή του Ιησού να φανερωθεί στο σώμα μας. 11 Διότι εμείς που ζούμε ερχόμαστε διαρκώς αντιμέτωποι με το θάνατο για χάρη του Ιησού, ώστε και η ζωή του Ιησού να φανερωθεί στη θνητή μας σάρκα. 12 Συνεπώς, ο θάνατος βρίσκεται σε δράση σε εμάς, αλλά η ζωή σε εσάς.

   13 Έχοντας δε το ίδιο πνεύμα πίστης με αυτό για το οποίο είναι γραμμένο: «Άσκησα πίστη, γι’ αυτό και μίλησα», και εμείς ασκούμε πίστη, γι’ αυτό και μιλάμε, 14 γνωρίζοντας ότι αυτός που ήγειρε τον Ιησού θα εγείρει και εμάς μαζί με τον Ιησού και θα μας παρουσιάσει μαζί με εσάς. 15 Διότι τα πάντα είναι για χάρη σας, ώστε η παρ’ αξία καλοσύνη, η οποία πληθύνθηκε, να αφθονήσει για τη δόξα του Θεού, λόγω της ευχαριστίας πολύ περισσοτέρων.

   16 Γι’ αυτό, δεν παραιτούμαστε, αλλά ακόμη και αν ο εξωτερικός μας άνθρωπος φθείρεται, σίγουρα ο εσωτερικός μας άνθρωπος ανανεώνεται από ημέρα σε ημέρα. 17 Διότι αν και η θλίψη είναι στιγμιαία και ελαφριά, απεργάζεται για εμάς δόξα που έχει ολοένα και πιο υπερέχουσα βαρύτητα και είναι αιώνια· 18 ενώ εμείς προσηλώνουμε τα μάτια μας, όχι σε αυτά που βλέπονται, αλλά σε αυτά που δεν βλέπονται. Διότι αυτά που βλέπονται είναι προσωρινά, αυτά όμως που δεν βλέπονται είναι αιώνια.

5 Διότι γνωρίζουμε ότι αν το επίγειο σπίτι μας, αυτή η σκηνή, διαλυθεί, θα έχουμε ένα οικοδόμημα από τον Θεό, ένα σπίτι που δεν θα είναι φτιαγμένο από χέρια, αιώνιο στους ουρανούς. 2 Διότι σε αυτό το σπίτι στο οποίο κατοικούμε στενάζουμε, επιθυμώντας θερμά να ντυθούμε αυτό που είναι για εμάς από τον ουρανό, 3 ώστε, αφού το ντυθούμε, δεν θα βρεθούμε γυμνοί. 4 Εμείς, μάλιστα, που βρισκόμαστε σε αυτή τη σκηνή στενάζουμε καθώς καταβαρυνόμαστε· επειδή θέλουμε, όχι να τη βγάλουμε, αλλά να ντυθούμε την άλλη, ώστε το θνητό να το καταπιεί η ζωή. 5 Και εκείνος που μας διαμόρφωσε για αυτό ακριβώς το πράγμα είναι ο Θεός, ο οποίος μας έδωσε την εγγύηση αυτού που θα έρθει, δηλαδή το πνεύμα.

   6 Έτσι λοιπόν, έχουμε πάντοτε μεγάλο θάρρος και γνωρίζουμε ότι, ενόσω κατοικούμε στο σώμα, απουσιάζουμε από τον Κύριο, 7 γιατί περπατάμε μέσω πίστης, όχι μέσω όρασης. 8 Αλλά έχουμε μεγάλο θάρρος και ευαρεστούμαστε μάλλον να απουσιάσουμε από το σώμα και να κατοικήσουμε μαζί με τον Κύριο. 9 Γι’ αυτό και βάζουμε στόχο μας, είτε κατοικούμε μαζί του είτε απουσιάζουμε από αυτόν, να είμαστε ευπρόσδεκτοι σε αυτόν. 10 Διότι πρέπει όλοι να φανερωθούμε μπροστά στη δικαστική έδρα του Χριστού, ώστε ο καθένας να πάρει την αμοιβή του για αυτά που έγιναν μέσω του σώματος, σύμφωνα με αυτά που έπραξε, είτε καλό είτε απαίσιο.

   11 Γνωρίζοντας, λοιπόν, το φόβο του Κυρίου, εξακολουθούμε να πείθουμε ανθρώπους, έχουμε όμως φανερωθεί στον Θεό. Ελπίζω δε ότι έχουμε φανερωθεί και στις συνειδήσεις σας. 12 Δεν συνιστούμε ξανά τον εαυτό μας σε εσάς, αλλά σας δίνουμε αφορμή για καύχηση σχετικά με εμάς, για να έχετε μια απάντηση προς εκείνους που καυχιούνται για την εξωτερική εμφάνιση αλλά όχι για την καρδιά. 13 Διότι αν χάσαμε το μυαλό μας, αυτό ήταν για τον Θεό· αν είμαστε σώφρονες, αυτό είναι για εσάς. 14 Διότι η αγάπη την οποία έχει ο Χριστός μάς αναγκάζει, επειδή αυτό κρίναμε: ότι ένας πέθανε για όλους· άρα λοιπόν, όλοι είχαν πεθάνει· 15 και πέθανε για όλους ώστε εκείνοι που ζουν να μη ζουν πια για τον εαυτό τους αλλά για αυτόν που πέθανε για εκείνους και εγέρθηκε.

   16 Συνεπώς, από τώρα και στο εξής δεν γνωρίζουμε κανέναν άνθρωπο σύμφωνα με τη σάρκα. Ακόμη και αν έχουμε γνωρίσει τον Χριστό σύμφωνα με τη σάρκα, σίγουρα δεν τον γνωρίζουμε πια έτσι. 17 Συνεπώς, αν κανείς είναι σε ενότητα με τον Χριστό, είναι νέα δημιουργία· τα παλιά πράγματα παρήλθαν και νέα πράγματα έχουν έρθει σε ύπαρξη. 18 Τα πάντα όμως είναι από τον Θεό, που μας συμφιλίωσε με τον εαυτό του μέσω του Χριστού και μας έδωσε τη διακονία της συμφιλίωσης, 19 δηλαδή ότι ο Θεός, μέσω του Χριστού, συμφιλίωνε με τον εαυτό του έναν κόσμο, χωρίς να λογαριάζει σε αυτούς τα παραπτώματά τους, και εμπιστεύτηκε σε εμάς το λόγο της συμφιλίωσης.

   20 Είμαστε, λοιπόν, πρεσβευτές που αναπληρώνουμε τον Χριστό, σαν να ικέτευε ο Θεός χρησιμοποιώντας εμάς. Ως αναπληρωτές του Χριστού παρακαλούμε: «Συμφιλιωθείτε με τον Θεό». 21 Αυτόν που δεν ήξερε αμαρτία εκείνος τον έκανε αμαρτία για εμάς, ώστε εμείς να γίνουμε δικαιοσύνη του Θεού μέσω αυτού.

6 Καθώς εργαζόμαστε μαζί με αυτόν, σας ικετεύουμε επίσης να μη δεχτείτε την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού και σας διαφύγει ο σκοπός της. 2 Διότι αυτός λέει: «Σε ευπρόσδεκτο καιρό σε άκουσα και σε ημέρα σωτηρίας σε βοήθησα». Ορίστε! Τώρα είναι ο ιδιαίτερα ευπρόσδεκτος καιρός. Ορίστε! Τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας.

   3 Με κανέναν τρόπο δεν δίνουμε οποιαδήποτε αιτία για πρόσκομμα, για να μην καταλογιστεί σφάλμα στη διακονία μας· 4 αλλά με κάθε τρόπο συνιστούμε τους εαυτούς μας ως διακόνους του Θεού: με το να υπομένουμε πολλά, με θλίψεις, με περιπτώσεις ανάγκης, με δυσκολίες, 5 με ξυλοδαρμούς, με φυλακές, με ταραχές, με κόπους, με νύχτες αγρύπνιας, με περιόδους χωρίς τροφή, 6 με αγνότητα, με γνώση, με μακροθυμία, με καλοσύνη, με άγιο πνεύμα, με αγάπη ανυπόκριτη, 7 με αληθινά λόγια, με δύναμη Θεού· μέσω των όπλων της δικαιοσύνης στο δεξί και στο αριστερό χέρι, 8 μέσω δόξας και ατίμωσης, μέσω δυσφήμησης και επαίνων· ως απατεώνες και εντούτοις φιλαλήθεις, 9 ως άτομα που είναι άγνωστα και εντούτοις αναγνωρίζονται, ως άτομα που πεθαίνουν και εντούτοις, ορίστε! ζούμε, ως άτομα που διαπαιδαγωγούνται και εντούτοις δεν παραδίδονται στο θάνατο, 10 ως άτομα που λυπούνται αλλά πάντοτε χαίρονται, ως φτωχοί που όμως πλουτίζουν πολλούς, ως άτομα που δεν έχουν τίποτα και εντούτοις έχουν τα πάντα στην κατοχή τους.

   11 Το στόμα μας έχει ανοιχτεί προς εσάς, Κορίνθιοι, η καρδιά μας έχει πλατυνθεί. 12 Δεν δυσκολεύεστε να βρείτε χώρο μέσα μας αλλά δυσκολεύεστε να βρείτε χώρο στα δικά σας αισθήματα τρυφερής στοργής. 13 Για ανταπόδοση λοιπόν—μιλώ σαν σε παιδιά —πλατυνθείτε και εσείς.

   14 Μην μπαίνετε άνισα κάτω από τον ίδιο ζυγό με απίστους. Διότι τι σχέση έχουν η δικαιοσύνη και η ανομία; Ή τι συμμετοχή έχει το φως με το σκοτάδι; 15 Ακόμη, τι αρμονία υπάρχει μεταξύ του Χριστού και του Βελίαλ; Ή τι μερίδα έχει ένα πιστό άτομο με ένα άπιστο; 16 Και τι συμφωνία έχει ο ναός του Θεού με τα είδωλα; Διότι εμείς είμαστε ναός ενός ζωντανού Θεού· όπως είπε ο Θεός: «Θα κατοικώ ανάμεσά τους και θα περπατώ ανάμεσά τους, και εγώ θα είμαι Θεός τους, και αυτοί θα είναι λαός μου». 17 «“Γι’ αυτό, βγείτε από ανάμεσά τους και αποχωριστείτε”, λέει ο Ιεχωβά, “και πάψτε να αγγίζετε αυτό που είναι ακάθαρτο”»· «“και εγώ θα σας δεχτώ”». 18 «“Και εγώ θα είμαι πατέρας για εσάς, και εσείς θα είστε γιοι και κόρες για εμένα”, λέει ο Ιεχωβά ο Παντοδύναμος».

7 Εφόσον, λοιπόν, έχουμε αυτές τις υποσχέσεις, αγαπητοί, ας καθαρίσουμε τον εαυτό μας από κάθε μόλυσμα σάρκας και πνεύματος, τελειοποιώντας αγιότητα με φόβο Θεού.

   2 Αφήστε χώρο για εμάς. Δεν αδικήσαμε κανέναν, δεν διαφθείραμε κανέναν, δεν εκμεταλλευτήκαμε κανέναν. 3 Δεν το λέω αυτό για να σας καταδικάσω. Διότι έχω πει προηγουμένως ότι είστε στις καρδιές μας για να πεθάνετε και να ζείτε μαζί μας. 4 Έχω μεγάλη παρρησία απέναντί σας. Έχω μεγάλη καύχηση αναφορικά με εσάς. Είμαι γεμάτος παρηγοριά, ξεχειλίζω από χαρά σε όλη μας την ταλαιπωρία.

   5 Όταν μάλιστα φτάσαμε στη Μακεδονία, η σάρκα μας δεν βρήκε ανακούφιση, αλλά ταλαιπωρούμασταν με κάθε τρόπο—υπήρχαν διαμάχες από έξω, φόβοι από μέσα. 6 Παρ’ όλα αυτά, ο Θεός, που παρηγορεί τους καταβεβλημένους, μας παρηγόρησε με την παρουσία του Τίτου· 7 εντούτοις, όχι μόνο με την παρουσία του, αλλά και με την παρηγοριά με την οποία αυτός είχε παρηγορηθεί σε σχέση με εσάς, καθώς μας μίλησε πάλι για τη λαχτάρα σας, το πένθος σας, το ζήλο σας για εμένα· ώστε χάρηκα ακόμη περισσότερο.

   8 Επομένως, ακόμη και αν σας λύπησα με την επιστολή μου, δεν μεταμελούμαι. Ακόμη και αν μεταμελήθηκα αρχικά (βλέπω ότι εκείνη η επιστολή σάς λύπησε, αν και μόνο για λίγο), 9 τώρα χαίρομαι, όχι επειδή λυπηθήκατε απλώς, αλλά επειδή λυπηθήκατε προς μετάνοια· διότι λυπηθήκατε με θεοσεβή τρόπο, για να μη ζημιωθείτε σε τίποτα εξαιτίας μας. 10 Διότι η λύπη με θεοσεβή τρόπο οδηγεί σε μετάνοια προς σωτηρία για την οποία δεν θα μεταμεληθεί κανείς· η λύπη όμως του κόσμου παράγει θάνατο. 11 Διότι αυτό ακριβώς, το ότι λυπηθήκατε με θεοσεβή τρόπο, πόσο μεγάλη θέρμη παρήγαγε σε εσάς, ναι, απαλλαγή για τον εαυτό σας, ναι, αγανάκτηση, ναι, φόβο, ναι, λαχτάρα, ναι, ζήλο, ναι, διόρθωση της αδικίας! Από κάθε άποψη δείξατε ότι είστε αγνοί σε αυτό το ζήτημα. 12 Ασφαλώς, μολονότι σας έγραψα, το έκανα αυτό, όχι για αυτόν που διέπραξε την αδικία ούτε για αυτόν που αδικήθηκε, αλλά για να φανερωθεί ανάμεσά σας η θέρμη σας για εμάς ενώπιον του Θεού. 13 Να γιατί έχουμε παρηγορηθεί.

   Ωστόσο, εκτός από την παρηγοριά μας χαρήκαμε ακόμη περισσότερο λόγω της χαράς του Τίτου, επειδή το πνεύμα του έχει αναζωογονηθεί από όλους εσάς. 14 Διότι αν έχω καυχηθεί σε αυτόν για οτιδήποτε σχετικά με εσάς, δεν έχω ντροπιαστεί· αλλά όπως σας έχουμε πει τα πάντα με αλήθεια, έτσι και η καύχησή μας μπροστά στον Τίτο έχει αποδειχτεί αληθινή. 15 Και τα αισθήματα της τρυφερής στοργής του για εσάς αφθονούν περισσότερο καθώς θυμάται την υπακοή όλων σας, πώς τον δεχτήκατε με φόβο και τρόμο. 16 Χαίρομαι που με κάθε τρόπο είναι δυνατόν να έχω μεγάλο θάρρος χάρη σε εσάς.

8 Σας πληροφορούμε δε, αδελφοί, για την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού η οποία έχει παρασχεθεί στις εκκλησίες της Μακεδονίας, 2 ότι, ενόσω ταλαιπωρούνταν στη διάρκεια μιας μεγάλης δοκιμασίας, η αφθονία της χαράς τους και η βαθιά τους φτώχεια έκαναν να αφθονεί ο πλούτος της γενναιοδωρίας τους. 3 Διότι σύμφωνα με την πραγματική δυνατότητά τους, ναι, το πιστοποιώ, πέρα από την πραγματική δυνατότητά τους ήταν αυτό, 4 καθώς από μόνοι τους μας παρακαλούσαν με πολλές ικεσίες για το προνόμιο του να κάνουν προσφορά με καλοσύνη και για συμμετοχή στη διακονία που προορίζεται για τους αγίους. 5 Και όχι μόνο όπως είχαμε ελπίσει, αλλά πρώτα έδωσαν τον εαυτό τους στον Κύριο και σε εμάς μέσω του θελήματος του Θεού. 6 Αυτό μας οδήγησε να ενθαρρύνουμε τον Τίτο ώστε, όπως αυτός ήταν που την πρωτάρχισε ανάμεσά σας, έτσι και να ολοκληρώσει αυτή την ίδια προσφορά που κάνετε με καλοσύνη. 7 Παρ’ όλα αυτά, όπως αφθονείτε στο καθετί, σε πίστη και λόγο και γνώση και κάθε θέρμη και σε αυτή την αγάπη μας για εσάς, είθε να έχετε αφθονία και σε αυτή την προσφορά που κάνετε με καλοσύνη.

   8 Δεν μιλώ δίνοντάς σας εντολή, αλλά λαβαίνοντας υπόψη τη θέρμη άλλων και για να δοκιμάσω τη γνησιότητα της αγάπης σας. 9 Διότι γνωρίζετε την παρ’ αξία καλοσύνη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ότι αν και ήταν πλούσιος έγινε φτωχός για χάρη σας, ώστε εσείς να γίνετε πλούσιοι μέσω της φτώχειας του.

   10 Και σχετικά με αυτό εκφέρω γνώμη· διότι αυτό το ζήτημα είναι προς όφελός σας, δεδομένου ότι ήδη πριν από έναν χρόνο εσείς πρωταρχίσατε, όχι μόνο να ενεργείτε, αλλά και να θέλετε να ενεργείτε· 11 τώρα λοιπόν, ολοκληρώστε και την ενέργεια σχετικά με αυτό, ώστε, όπως υπήρχε προθυμία να θέλετε να ενεργείτε, έτσι να υπάρχει και ολοκλήρωση από αυτά που έχετε. 12 Διότι αν υπάρχει πρώτα η προθυμία, είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη σύμφωνα με ό,τι έχει κανείς, όχι σύμφωνα με ό,τι δεν έχει. 13 Διότι δεν θέλω να είναι αυτό εύκολο για άλλους, δύσκολο όμως για εσάς· 14 αλλά μέσω εξισορρόπησης, το δικό σας περίσσευμα ακριβώς τώρα να αντισταθμίσει την έλλειψη εκείνων, προκειμένου και το περίσσευμα εκείνων να αντισταθμίσει τη δική σας έλλειψη, για να γίνει εξισορρόπηση. 15 Όπως είναι γραμμένο: «Αυτός που είχε πολύ δεν είχε πάρα πολύ, και αυτός που είχε λίγο δεν είχε πολύ λίγο».

   16 Ευχαριστίες ας δοθούν στον Θεό, που έβαλε την ίδια θέρμη για εσάς στην καρδιά του Τίτου, 17 επειδή αυτός έχει βέβαια ανταποκριθεί στην ενθάρρυνση, αλλά καθόσον έχει πολλή θέρμη έρχεται από μόνος του σε εσάς. 18 Στέλνουμε όμως μαζί του τον αδελφό του οποίου ο έπαινος σε σχέση με τα καλά νέα έχει διαδοθεί σε όλες τις εκκλησίες. 19 Όχι μόνο αυτό, αλλά και διορίστηκε από τις εκκλησίες να είναι σύντροφός μας στο ταξίδι σε σχέση με αυτή τη δωρεά που προσφέρεται με καλοσύνη, την οποία εμείς διαχειριζόμαστε για τη δόξα του Κυρίου και σε απόδειξη της προθυμίας μας. 20 Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε το ενδεχόμενο να μας καταλογίσει κανείς σφάλμα σε σχέση με αυτή την απλόχερη συνεισφορά την οποία εμείς διαχειριζόμαστε. 21 Διότι «λαβαίνουμε πρόνοια με εντιμότητα, όχι μόνο ενώπιον του Ιεχωβά, αλλά και ενώπιον των ανθρώπων».

   22 Επιπλέον, στέλνουμε μαζί τους τον αδελφό μας για τον οποίο έχουμε συχνά διαπιστώσει σε πολλά πράγματα ότι έχει θέρμη, τώρα δε πολύ περισσότερη θέρμη λόγω της μεγάλης πεποίθησής του αναφορικά με εσάς. 23 Αν, όμως, υπάρχουν ερωτηματικά σχετικά με τον Τίτο, αυτός είναι συμμέτοχος με εμένα και συνεργάτης για τα δικά σας συμφέροντα· ή αν υπάρχουν σχετικά με τους αδελφούς μας, αυτοί είναι απόστολοι εκκλησιών και δόξα του Χριστού. 24 Κάντε, λοιπόν, φανερή σε αυτούς την απόδειξη της αγάπης σας και του καυχήματός μας σχετικά με εσάς, ενώπιον του προσώπου των εκκλησιών.

9 Σχετικά δε με τη διακονία που είναι για τους αγίους, είναι περιττό να σας γράφω, 2 γιατί γνωρίζω την προθυμία σας για την οποία καυχιέμαι στους Μακεδόνες σχετικά με εσάς, ότι η Αχαΐα είναι έτοιμη εδώ και έναν χρόνο τώρα, και ο ζήλος σας έχει υποκινήσει την πλειονότητά τους. 3 Στέλνω όμως τους αδελφούς, ώστε η καύχησή μας σχετικά με εσάς να μην αποδειχτεί κενή από αυτή την άποψη, αλλά να είστε πράγματι έτοιμοι, όπως έλεγα ότι θα ήσασταν. 4 Αλλιώς, αν έρθουν οι Μακεδόνες μαζί μου και σας βρουν ανέτοιμους, θα ντροπιαστούμε εμείς—για να μην πούμε εσείς—όσον αφορά αυτή μας τη βεβαιότητα. 5 Το θεώρησα, λοιπόν, αναγκαίο να ενθαρρύνω τους αδελφούς να έρθουν εκ των προτέρων σε εσάς και να ετοιμάσουν εκ των προτέρων την απλόχερη δωρεά την οποία υποσχεθήκατε πρωτύτερα, ώστε με αυτόν τον τρόπο να είναι έτοιμη ως απλόχερη δωρεά και όχι ως κάτι που αρπάχθηκε.

   6 Όσο για αυτό όμως, εκείνος που σπέρνει με τσιγκουνιά θα θερίσει και με τσιγκουνιά· και εκείνος που σπέρνει με αφθονία θα θερίσει και με αφθονία. 7 Ο καθένας ας ενεργήσει ακριβώς όπως έχει αποφασίσει στην καρδιά του, όχι απρόθυμα ή αναγκαστικά, γιατί ο Θεός αγαπάει το χαρωπό δότη.

   8 Και ο Θεός μπορεί να κάνει να αφθονήσει σε εσάς όλη του η παρ’ αξία καλοσύνη, ώστε, ενώ έχετε πάντοτε πλήρη αυτάρκεια στο καθετί, να έχετε αφθονία για κάθε καλό έργο. 9 (Όπως είναι γραμμένο: «Αυτός μοίρασε ευρύτατα, έδωσε στους φτωχούς, η δικαιοσύνη του παραμένει για πάντα». 10 Αυτός δε που χορηγεί άφθονα σπόρο στο σπορέα και ψωμί για φαγητό θα χορηγήσει και θα πληθύνει το σπόρο για να σπέρνετε και θα αυξήσει τους καρπούς της δικαιοσύνης σας.) 11 Στο καθετί γίνεστε πλούσιοι για κάθε είδους γενναιοδωρία, η οποία παράγει μέσα από εμάς ευχαριστία προς τον Θεό· 12 επειδή η διακονία αυτής της δημόσιας υπηρεσίας δεν είναι μόνο για να χορηγεί άφθονα για τις ανάγκες των αγίων αλλά και για να είναι πλούσια μέσω πολλών ευχαριστιών προς τον Θεό. 13 Λόγω της απόδειξης την οποία δίνει αυτή η διακονία, αυτοί δοξάζουν τον Θεό επειδή εσείς είστε υποτακτικοί στα καλά νέα σχετικά με τον Χριστό, όπως διακηρύττετε δημόσια ότι είστε, και επειδή είστε γενναιόδωροι όσον αφορά τη συνεισφορά σας προς αυτούς και προς όλους· 14 και με δέηση για εσάς, σας λαχταρούν λόγω της υπερέχουσας παρ’ αξία καλοσύνης του Θεού που είναι πάνω σας.

   15 Ευχαριστίες ας δοθούν στον Θεό για την απερίγραπτη δωρεά του.

10 Εγώ δε, ο Παύλος, σας ικετεύω ο ίδιος μέσω της πραότητας και της καλοσύνης του Χριστού, μολονότι έχω ταπεινό παρουσιαστικό ανάμεσά σας, ενώ όταν είμαι απών έχω τόλμη απέναντί σας. 2 Παρακαλώ δε, όταν θα είμαι παρών, να μη χρησιμοποιήσω τόλμη με την πεποίθηση με την οποία υπολογίζω να πάρω τολμηρά μέτρα εναντίον μερικών που θεωρούν ότι περπατάμε σύμφωνα με αυτό που είμαστε στη σάρκα. 3 Διότι, αν και περπατάμε με σάρκα, δεν διεξάγουμε πόλεμο σύμφωνα με αυτό που είμαστε στη σάρκα. 4 Διότι τα όπλα του πολέμου μας δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά από τον Θεό για ανατροπή ισχυρά οχυρωμένων πραγμάτων. 5 Διότι ανατρέπουμε διαλογισμούς και κάθε υψηλό πράγμα που υψώνεται εναντίον της γνώσης του Θεού· και αιχμαλωτίζουμε κάθε σκέψη για να την κάνουμε υπάκουη στον Χριστό· 6 και κρατάμε τον εαυτό μας σε ετοιμότητα ώστε να επιβάλουμε τιμωρία για κάθε ανυπακοή, μόλις ολοκληρωθεί η δική σας υπακοή.

7 Εσείς βλέπετε τα πράγματα σύμφωνα με τη φαινομενική τους αξία. Αν κανείς έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του ότι ανήκει στον Χριστό, ας λάβει ξανά υπόψη για τον εαυτό του αυτό το γεγονός, ότι όπως αυτός ανήκει στον Χριστό, έτσι και εμείς. 8 Διότι ακόμη και αν καυχηθώ κάπως υπερβολικά για την εξουσία που μας έδωσε ο Κύριος να σας εποικοδομήσουμε και όχι να σας κατεδαφίσουμε, δεν θα ντροπιαστώ, 9 για να μη φανεί ότι θέλω να σας τρομοκρατώ με τις επιστολές μου. 10 Διότι, αυτοί λένε: «Οι επιστολές του είναι βαρυσήμαντες και δυνατές, αλλά η προσωπική του παρουσία είναι αδύναμη και ο λόγος του αξιοκαταφρόνητος». 11 Ένας τέτοιος άνθρωπος ας λάβει αυτό υπόψη του, ότι όπως είμαστε με τα λόγια μας στις επιστολές όταν είμαστε απόντες, τέτοιοι θα είμαστε και στην πράξη όταν θα είμαστε παρόντες. 12 Διότι εμείς δεν τολμάμε να κατατάξουμε τον εαυτό μας ανάμεσα σε μερικούς ή να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με μερικούς που συνιστούν τον εαυτό τους. Οπωσδήποτε αυτοί, μετρώντας τον εαυτό τους με βάση τον εαυτό τους και συγκρίνοντας τον εαυτό τους με τον εαυτό τους, δεν έχουν κατανόηση.

13 Εμείς όμως θα καυχηθούμε, όχι έξω από τα διορισμένα μας όρια, αλλά σύμφωνα με το όριο του τομέα που μας διαμοίρασε με μέτρο ο Θεός, κάνοντάς το να φτάσει μέχρι και σε εσάς. 14 Και δεν εκτείνουμε τον εαυτό μας υπερβολικά σαν να μη σας φτάναμε, γιατί εμείς ήμασταν οι πρώτοι που ήρθαμε μέχρι και σε εσάς διακηρύττοντας τα καλά νέα σχετικά με τον Χριστό. 15 Όχι, δεν καυχιόμαστε έξω από τα διορισμένα μας όρια για τους κόπους κάποιου άλλου, τρέφουμε όμως την ελπίδα ότι, καθώς αυξάνεται η πίστη σας, θα μεγαλυνθούμε ανάμεσά σας αναφορικά με τον τομέα μας. Τότε θα αφθονήσουμε ακόμη περισσότερο, 16 για να διακηρύξουμε τα καλά νέα στις χώρες πέρα από εσάς, ώστε να μην καυχηθούμε για τον τομέα κάποιου άλλου, όπου τα πράγματα είναι ήδη προετοιμασμένα. 17 «Αυτός όμως που καυχιέται ας καυχιέται για τον Ιεχωβά». 18 Διότι δεν είναι επιδοκιμασμένος αυτός που συνιστά τον εαυτό του, αλλά αυτός τον οποίο ο Ιεχωβά συνιστά.

11 Εύχομαι να με ανεχτείτε όσον αφορά κάποιο μικρό παραλογισμό. Αλλά έτσι και αλλιώς με ανέχεστε! 2 Διότι είμαι ζηλότυπος για εσάς με ζηλοτυπία Θεού, γιατί εγώ προσωπικά σας αρραβώνιασα με έναν άντρα για να σας παρουσιάσω ως αγνή παρθένα στον Χριστό. 3 Αλλά φοβάμαι μήπως με κάποιον τρόπο, όπως το φίδι παραπλάνησε την Εύα με την πανουργία του, οι διάνοιές σας διαφθαρούν φεύγοντας από την ειλικρίνεια και την αγνότητα που οφείλονται στον Χριστό. 4 Διότι, αν κανείς έρχεται και κηρύττει άλλον Ιησού από αυτόν που κηρύξαμε εμείς ή αν λαβαίνετε άλλο πνεύμα από αυτό που λάβατε ή άλλα καλά νέα από αυτά που αποδεχτήκατε, αυτόν τον ανέχεστε με ευκολία. 5 Διότι θεωρώ ότι σε τίποτα δεν έχω αποδειχτεί κατώτερος από τους υπερέξοχους αποστόλους σας. 6 Αλλά ακόμη και αν είμαι αδέξιος στο λόγο, σίγουρα δεν είμαι στη γνώση· αλλά με κάθε τρόπο σας το φανερώσαμε σε όλα τα πράγματα.

   7 Ή μήπως αμάρτησα ταπεινώνοντας τον εαυτό μου για να εξυψωθείτε εσείς, επειδή διακήρυξα ευχαρίστως σε εσάς τα καλά νέα του Θεού δωρεάν; 8 Άλλες εκκλησίες λήστεψα δεχόμενος προμήθειες για να διακονήσω εσάς· 9 και όμως όταν ήμουν παρών μαζί σας και βρέθηκα σε ανάγκη, δεν έγινα βάρος σε κανέναν, γιατί οι αδελφοί που ήρθαν από τη Μακεδονία χορήγησαν άφθονα για την έλλειψή μου. Ναι, με κάθε τρόπο εμπόδισα τον εαυτό μου να σας γίνει βάρος και θα τον εμποδίσω. 10 Αποτελεί αλήθεια του Χριστού στην περίπτωσή μου ότι δεν θα μπει φραγμός σε αυτή μου την καύχηση στις περιοχές της Αχαΐας. 11 Για ποιο λόγο; Επειδή δεν σας αγαπώ; Ο Θεός ξέρει ότι σας αγαπώ.

   12 Αυτό, λοιπόν, που κάνω θα εξακολουθήσω να το κάνω, για να αφαιρέσω την πρόφαση αυτών που θέλουν μια πρόφαση ώστε να βρεθούν ίσοι με εμάς ως προς το αξίωμα για το οποίο καυχιούνται. 13 Διότι τέτοιοι άνθρωποι είναι ψευδαπόστολοι, δόλιοι εργάτες, που μετασχηματίζονται σε αποστόλους του Χριστού. 14 Και αυτό δεν είναι άξιο απορίας, γιατί ο ίδιος ο Σατανάς μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός. 15 Δεν είναι, λοιπόν, τίποτα σπουδαίο αν και οι διάκονοί του μετασχηματίζονται σε διακόνους δικαιοσύνης. Το τέλος τους, όμως, θα είναι σύμφωνα με τα έργα τους.

   16 Λέω ξανά: Κανείς ας μη νομίσει ότι είμαι παράλογος. Αν όμως το νομίσετε, δεχτείτε με ακόμη και ως παράλογο, ώστε να καυχηθώ κάπως και εγώ λίγο. 17 Ό,τι λέω το λέω, όχι σύμφωνα με το παράδειγμα του Κυρίου, αλλά σαν με παραλογισμό, με αυτή την υπερβολική σιγουριά που είναι χαρακτηριστικό της καύχησης. 18 Εφόσον πολλοί καυχιούνται σύμφωνα με τη σάρκα, θα καυχηθώ και εγώ. 19 Διότι ανέχεστε ευχαρίστως τα παράλογα άτομα, αφού εσείς είστε λογικοί. 20 Μάλιστα, ανέχεστε όποιον σας υποδουλώνει, όποιον καταβροχθίζει ό,τι έχετε, όποιον αρπάζει ό,τι έχετε, όποιον εξυψώνει τον εαυτό του πάνω από εσάς, όποιον σας χτυπάει στο πρόσωπο.

   21 Το λέω αυτό για δική μας ατίμωση, σαν να ήταν η θέση μας αδύναμη.

   Αλλά αν κάποιος άλλος ενεργεί τολμηρά σε σχέση με κάτι—μιλώ παράλογα —και εγώ ενεργώ τολμηρά σε σχέση με αυτό. 22 Εβραίοι είναι; Και εγώ. Ισραηλίτες είναι; Και εγώ. Σπέρμα του Αβραάμ είναι; Και εγώ. 23 Διάκονοι του Χριστού είναι; Απαντώ σαν παράφρονας, εγώ είμαι με πιο εξέχοντα τρόπο: σε κόπους περισσότερο, σε φυλακές περισσότερο, σε χτυπήματα μέχρις υπερβολής, κοντά στο θάνατο συχνά. 24 Από Ιουδαίους πέντε φορές έλαβα σαράντα παρά ένα χτυπήματα, 25 τρεις φορές ραβδίστηκα, μία φορά λιθοβολήθηκα, τρεις φορές ναυάγησα, ένα μερόνυχτο έχω περάσει στα βαθιά· 26 σε ταξίδια συχνά, σε κινδύνους από ποταμούς, κινδύνους από ληστές, κινδύνους από το ίδιο μου το γένος, κινδύνους από τα έθνη, κινδύνους στην πόλη, κινδύνους στην ερημιά, κινδύνους στη θάλασσα, κινδύνους μεταξύ ψευδαδέλφων, 27 σε κόπο και μόχθο, σε νύχτες αγρύπνιας συχνά, σε πείνα και δίψα, σε αποχή από τροφή πολλές φορές, σε κρύο και γύμνια.

   28 Εκτός από αυτά τα εξωτερικής φύσης πράγματα, υπάρχει και εκείνο που ορμάει πάνω μου καθημερινά, η ανησυχία για όλες τις εκκλησίες. 29 Ποιος είναι αδύναμος, και εγώ δεν είμαι αδύναμος; Ποιος σκανδαλίζεται, και εγώ δεν εξοργίζομαι;

   30 Αν πρέπει να καυχιέται κανείς, εγώ θα καυχηθώ για αυτά που έχουν να κάνουν με την αδυναμία μου. 31 Ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου Ιησού, ναι, Αυτός που θα αινείται για πάντα, ξέρει ότι δεν λέω ψέματα. 32 Στη Δαμασκό ο κυβερνήτης που ήταν κάτω από την εξουσία του Αρέτα του βασιλιά φρουρούσε την πόλη των Δαμασκηνών για να με πιάσει, 33 αλλά με κατέβασαν από ένα παράθυρο στο τείχος μέσα σε ένα ψάθινο καλάθι και ξέφυγα από τα χέρια του.

12 Πρέπει να καυχηθώ. Δεν είναι ωφέλιμο· αλλά θα περάσω σε υπερφυσικά οράματα και αποκαλύψεις του Κυρίου. 2 Γνωρίζω έναν άνθρωπο σε ενότητα με τον Χριστό ο οποίος, πριν από δεκατέσσερα χρόνια—είτε με το σώμα, δεν γνωρίζω, είτε έξω από το σώμα, δεν γνωρίζω· ο Θεός γνωρίζει—αρπάχθηκε ως τέτοιος άνθρωπος στον τρίτο ουρανό. 3 Ναι, γνωρίζω έναν τέτοιον άνθρωπο—είτε με το σώμα είτε χωριστά από το σώμα, δεν γνωρίζω, ο Θεός γνωρίζει— 4 ότι αρπάχθηκε στον παράδεισο και άκουσε ανείπωτα λόγια τα οποία δεν είναι θεμιτό να πει άνθρωπος. 5 Για έναν τέτοιον άνθρωπο θα καυχηθώ, αλλά δεν θα καυχηθώ για τον εαυτό μου, εκτός όσον αφορά τις αδυναμίες μου. 6 Διότι αν ποτέ θελήσω να καυχηθώ, δεν θα είμαι παράλογος, γιατί θα λέω την αλήθεια. Δεν το κάνω όμως, ώστε κανείς να μη μου λογαριάσει περισσότερα από όσα βλέπει ότι είμαι ή ακούει από εμένα, 7 απλώς και μόνο εξαιτίας των πάρα πολλών αποκαλύψεων.

   Έτσι λοιπόν, για να μην εξυψώνομαι υπερβολικά, μου δόθηκε ένα αγκάθι στη σάρκα, ένας άγγελος του Σατανά, για να με χαστουκίζει συνεχώς, ώστε να μην εξυψώνομαι υπερβολικά. 8 Σχετικά με αυτό, τρεις φορές ικέτευσα τον Κύριο να φύγει αυτό από εμένα· 9 και εντούτοις αυτός μου είπε: «Η παρ’ αξία καλοσύνη μου είναι επαρκής για εσένα· διότι η δύναμή μου τελειοποιείται στην αδυναμία». Με μεγάλη ευχαρίστηση, λοιπόν, θα καυχηθώ όσον αφορά τις αδυναμίες μου μάλλον, ώστε η δύναμη του Χριστού να παραμείνει σαν σκηνή πάνω μου. 10 Γι’ αυτό, βρίσκω ευχαρίστηση σε αδυναμίες, σε προσβολές, σε περιπτώσεις ανάγκης, σε διωγμούς και δυσκολίες, για τον Χριστό. Διότι όταν είμαι αδύναμος, τότε είμαι δυνατός.

   11 Έχω γίνει παράλογος. Εσείς με αναγκάσατε, γιατί έπρεπε να είχα συστηθεί από εσάς. Διότι σε τίποτα δεν αποδείχτηκα κατώτερος από τους υπερέξοχους αποστόλους σας, ακόμη και αν είμαι ένα τίποτα. 12 Πράγματι, τα σημεία του αποστόλου επιδείχθηκαν ανάμεσά σας με κάθε υπομονή, και με σημεία και θαυμαστά προμηνύματα και δυναμικά έργα. 13 Διότι σε τι μειονεκτήσατε ως προς τις υπόλοιπες εκκλησίες, εκτός από το ότι εγώ δεν σας έγινα βάρος; Συγχωρήστε μου με καλοσύνη αυτή την αδικία.

   14 Ορίστε! Αυτή είναι η τρίτη φορά που είμαι έτοιμος να έρθω σε εσάς, και όμως δεν θα γίνω βάρος. Διότι ζητώ, όχι τα αποκτήματά σας, αλλά εσάς· διότι δεν οφείλουν τα παιδιά να αποταμιεύουν για τους γονείς τους, αλλά οι γονείς για τα παιδιά τους. 15 Εγώ δε με μεγάλη ευχαρίστηση θα δαπανήσω και θα δαπανηθώ εντελώς για τις ψυχές σας. Αν σας αγαπώ περισσότερο, πρέπει να αγαπιέμαι λιγότερο; 16 Όπως και να είναι όμως, δεν σας επιβάρυνα. Παρ’ όλα αυτά, εσείς λέτε ότι ήμουν «πανούργος» και σας έπιασα «με δόλο». 17 Όσο για οποιονδήποτε από εκείνους που σας έχω στείλει, μήπως σας εκμεταλλεύτηκα μέσω αυτού; 18 Παρακίνησα τον Τίτο και έστειλα τον αδελφό μαζί του. Μήπως σας εκμεταλλεύτηκε καθόλου ο Τίτος; Δεν περπατήσαμε με το ίδιο πνεύμα; Δεν περπατήσαμε στα ίδια ίχνη;

   19 Μήπως νομίζετε όλο αυτό το διάστημα ότι υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας σε εσάς; Ενώπιον του Θεού μιλάμε σε σχέση με τον Χριστό. Αλλά, αγαπητοί, τα πάντα είναι για την εποικοδόμησή σας. 20 Διότι φοβάμαι μήπως, όταν έρθω, σας βρω όχι όπως θα ήθελα και αποδειχτώ για εσάς όχι όπως θα θέλατε, αλλά, αντίθετα, μήπως υπάρχει έριδα, ζήλια, θυμοί, φιλονικίες, κακολογίες, ψίθυροι, περιπτώσεις ατόμων φουσκωμένων από υπερηφάνεια, ακαταστασίες. 21 Ίσως, όταν ξαναέρθω, ο Θεός μου με ταπεινώσει ανάμεσά σας και πενθήσω για πολλούς από εκείνους που αμάρτησαν παλιότερα αλλά δεν μετανόησαν για την ακαθαρσία και την πορνεία και την έκλυτη διαγωγή τους στην οποία επιδόθηκαν.

13 Αυτή είναι η τρίτη φορά που έρχομαι σε εσάς. «Με το στόμα δύο μαρτύρων ή τριών πρέπει να εδραιώνεται κάθε ζήτημα». 2 Έχω πει πρωτύτερα και, σαν να ήμουν παρών τη δεύτερη φορά και εντούτοις απών τώρα, λέω προκαταβολικά σε εκείνους που έχουν αμαρτήσει προηγουμένως και σε όλους τους υπόλοιπους ότι αν ξαναέρθω δεν θα γλιτώσω κανέναν από θλίψη, 3 εφόσον ζητάτε απόδειξη για το ότι ο Χριστός μιλάει μέσα από εμένα, ο οποίος Χριστός δεν είναι αδύναμος προς εσάς αλλά είναι δυνατός ανάμεσά σας. 4 Είναι αλήθεια ότι κρεμάστηκε στο ξύλο λόγω αδυναμίας, αλλά είναι ζωντανός λόγω της δύναμης του Θεού. Είναι αλήθεια επίσης ότι εμείς είμαστε αδύναμοι μαζί του, αλλά θα ζήσουμε μαζί του λόγω της δύναμης του Θεού προς εσάς.

   5 Να δοκιμάζετε τον εαυτό σας σχετικά με το αν είστε στην πίστη· να αποδεικνύετε τι είστε. Ή δεν αναγνωρίζετε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι σε ενότητα με εσάς; Εκτός αν είστε αποδοκιμασμένοι. 6 Ελπίζω αληθινά πως θα γνωρίσετε ότι εμείς δεν είμαστε αποδοκιμασμένοι.

   7 Προσευχόμαστε δε στον Θεό να μην κάνετε τίποτα εσφαλμένο, όχι για να φανούμε εμείς επιδοκιμασμένοι, αλλά για να κάνετε εσείς το καλό, έστω και αν φανούμε εμείς αποδοκιμασμένοι. 8 Διότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα εναντίον της αλήθειας αλλά μόνο υπέρ της αλήθειας. 9 Οπωσδήποτε χαιρόμαστε όποτε εμείς είμαστε αδύναμοι αλλά εσείς είστε δυνατοί· και για αυτό προσευχόμαστε, για τη διόρθωσή σας. 10 Να γιατί γράφω αυτά τα πράγματα ενώ είμαι απών, ώστε όταν θα είμαι παρών να μην ενεργήσω με αυστηρότητα σύμφωνα με την εξουσία που μου έδωσε ο Κύριος να εποικοδομώ και όχι να κατεδαφίζω.

   11 Τελικά, αδελφοί, να χαίρεστε, να διορθώνεστε, να παρηγορείστε, να σκέφτεστε το ίδιο, να ζείτε ειρηνικά· και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης θα είναι μαζί σας. 12 Χαιρετήστε ο ένας τον άλλον με άγιο φιλί. 13 Όλοι οι άγιοι σας στέλνουν τους χαιρετισμούς τους.

   14 Η παρ’ αξία καλοσύνη του Κυρίου Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και η συμμετοχή στο άγιο πνεύμα ας είναι μαζί με όλους σας.