Γαλάτες

1  Ο Παύλος,  απόστολος,  όχι από ανθρώπους ούτε μέσω ανθρώπου, αλλά μέσω του Ιησού Χριστού  και του Θεού του Πατέρα,  ο οποίος τον ανέστησε από τους νεκρούς,  2  και όλοι οι αδελφοί που είναι μαζί μου,  προς τις εκκλησίες της Γαλατίας:  

   3  Είθε να έχετε παρ’ αξία καλοσύνη και ειρήνη  από τον Θεό τον Πατέρα μας και από τον Κύριο Ιησού Χριστό. 4  Αυτός έδωσε τον εαυτό του για τις αμαρτίες  μας ώστε να μας ελευθερώσει από το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων  σύμφωνα με το θέλημα  του Θεού και Πατέρα μας, 5  στον οποίο ας είναι η δόξα στους αιώνες των αιώνων.  Αμήν.

   6  Απορώ για το ότι μετατοπίζεστε τόσο γρήγορα, από Εκείνον  που σας κάλεσε με την παρ’ αξία καλοσύνη  του Χριστού, σε ένα άλλο είδος καλών νέων.  7  Αλλά δεν είναι άλλο· μόνο υπάρχουν ορισμένοι που σας προξενούν αναστάτωση  και θέλουν να διαστρέψουν τα καλά νέα σχετικά με τον Χριστό.  8  Ωστόσο, ακόμη και αν εμείς ή κάποιος άγγελος από τον ουρανό σάς διακήρυττε ως καλά νέα κάτι πέρα από αυτό που εμείς σας διακηρύξαμε ως καλά νέα, ας είναι καταραμένος.  9  Όπως είπαμε παραπάνω, και τώρα πάλι λέω: Όποιος και αν είναι αυτός που σας διακηρύττει ως καλά νέα κάτι πέρα από αυτό που αποδεχτήκατε,  ας είναι καταραμένος.  

   10  Ανθρώπους προσπαθώ να πείσω τώρα ή τον Θεό; Ή ζητώ να ευαρεστώ ανθρώπους;  Αν ακόμη ευαρεστούσα ανθρώπους,  δεν θα ήμουν δούλος του Χριστού.   11  Διότι σας κάνω γνωστό, αδελφοί, ότι τα καλά νέα που διακηρύχτηκαν από εμένα ως καλά νέα δεν είναι κάτι ανθρώπινο·   12  διότι ούτε τα έλαβα από άνθρωπο ούτε τα διδάχτηκα, παρά μόνο μέσω αποκάλυψης από τον Ιησού Χριστό.   

   13  Εσείς, φυσικά, ακούσατε για τη διαγωγή μου παλιότερα στον Ιουδαϊσμό,  ότι δίωκα  σε υπερβολικό βαθμό την εκκλησία του Θεού και την ερήμωνα,   14  και έκανα μεγαλύτερη πρόοδο στον Ιουδαϊσμό από πολλούς ομογενείς συνομηλίκους μου,  καθώς ήμουν πολύ πιο ζηλωτής  για τις παραδόσεις  των πατέρων μου.  15  Αλλά όταν ο Θεός, που με αποχώρισε από την κοιλιά της μητέρας μου και με κάλεσε  μέσω της παρ’ αξία καλοσύνης  του, θεώρησε καλό  16  να αποκαλύψει τον Γιο του σε σχέση με εμένα,  για να διακηρύττω τα καλά νέα σχετικά με αυτόν στα έθνη,  δεν πήγα αμέσως να κάνω σύσκεψη με σάρκα και αίμα.   17  Ούτε ανέβηκα στην Ιερουσαλήμ, σε εκείνους που ήταν απόστολοι πριν από εμένα,  αλλά έφυγα για την Αραβία και γύρισα πάλι στη Δαμασκό.   

   18  Ύστερα, τρία χρόνια αργότερα, ανέβηκα στην Ιερουσαλήμ  για να επισκεφτώ τον Κηφά  και έμεινα μαζί του δεκαπέντε ημέρες.  19  Αλλά δεν είδα άλλον από τους αποστόλους παρά μόνο τον Ιάκωβο,  τον αδελφό  του Κυρίου. 20  Όσο δε για τα πράγματα που σας γράφω, ορίστε! ενώπιον του Θεού, δεν λέω ψέματα.  

   21  Έπειτα από αυτό, πήγα  στις περιοχές της Συρίας και της Κιλικίας. 22  Αλλά ήμουν άγνωστος προσωπικά στις εκκλησίες της Ιουδαίας οι οποίες ήταν σε ενότητα με τον Χριστό·  23  αυτοί άκουγαν μόνο: «Εκείνος που παλιότερα μας δίωκε  διακηρύττει τώρα τα καλά νέα σχετικά με την πίστη την οποία παλιότερα ερήμωνε».  24  Άρχισαν, λοιπόν, να δοξάζουν  τον Θεό χάρη σε εμένα.

2  Έπειτα, δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, ανέβηκα πάλι στην Ιερουσαλήμ  με τον Βαρνάβα,  παίρνοντας μαζί μου και τον Τίτο. 2  Ανέβηκα δε κατόπιν αποκάλυψης.  Και παρουσίασα σε αυτούς  τα καλά νέα τα οποία κηρύττω ανάμεσα στα έθνη, κατ’ ιδίαν, ωστόσο, στους εξέχοντες άντρες, από φόβο μήπως έτρεχα  ή είχα τρέξει μάταια.  3  Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και ο Τίτος,  που ήταν μαζί μου, δεν αναγκάστηκε να περιτμηθεί,  αν και ήταν Έλληνας. 4  Αλλά εξαιτίας των ψευδαδέλφων  που φέρθηκαν μέσα αθόρυβα,  οι οποίοι μπήκαν ύπουλα για να κατασκοπεύσουν την ελευθερία  μας την οποία έχουμε σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού, ώστε να μας υποδουλώσουν  πλήρως— 5  σε αυτούς δεν υποχωρήσαμε μέσω υποταγής  ούτε μία ώρα, ώστε η αλήθεια  των καλών νέων να παραμείνει μαζί σας.

   6  Όσο δε για εκείνους που φαίνονταν ότι είναι κάτι —ό,τι είδους άνθρωποι και αν ήταν παλιότερα, δεν έχει διαφορά για εμένα —ο Θεός δεν κρίνει από την εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου —σε εμένα αυτοί οι εξέχοντες άντρες δεν μετέδωσαν στην πραγματικότητα τίποτα καινούριο. 7  Αλλά, απεναντίας, όταν είδαν ότι ήταν εμπιστευμένα  σε εμένα τα καλά νέα για τους απερίτμητους,  όπως ήταν στον Πέτρο για τους περιτμημένους — 8  διότι Αυτός που έδωσε στον Πέτρο δυνάμεις απαραίτητες για να είναι απόστολος στους περιτμημένους έδωσε και σε εμένα  δυνάμεις για τους εθνικούς— 9  ναι, όταν γνώρισαν την παρ’ αξία καλοσύνη  που μου δόθηκε,  ο Ιάκωβος  και ο Κηφάς και ο Ιωάννης, οι οποίοι φαίνονταν ότι είναι στύλοι,  έδωσαν σε εμένα και στον Βαρνάβα  το δεξί χέρι της από κοινού συμμετοχής,  για να πάμε εμείς στα έθνη, ενώ αυτοί στους περιτμημένους.  10  Μόνο που θα έπρεπε να έχουμε κατά νου τους φτωχούς.  Και αυτό ακριβώς το πράγμα προσπάθησα ένθερμα να κάνω.   

   11  Ωστόσο, όταν ο Κηφάς  ήρθε στην Αντιόχεια,  του αντιστάθηκα πρόσωπο με πρόσωπο, επειδή ήταν αξιοκατάκριτος.   12  Διότι προτού έρθουν ορισμένοι άντρες από τον Ιάκωβο,  έτρωγε  μαζί με ανθρώπους από τα έθνη· αλλά όταν έφτασαν εκείνοι, άρχισε να αποσύρεται και να αποχωρίζεται, επειδή φοβόταν  αυτούς που ήταν από την τάξη των περιτμημένων.   13  Οι υπόλοιποι Ιουδαίοι επίσης ενώθηκαν μαζί του σε αυτή την προσποίηση,  ώστε ακόμη και ο Βαρνάβας  παρασύρθηκε μαζί τους στην προσποίησή τους.  14  Αλλά όταν εγώ είδα ότι δεν βάδιζαν σωστά σύμφωνα με την αλήθεια των καλών νέων,  είπα στον Κηφά μπροστά σε όλους:  «Αν εσύ, μολονότι είσαι Ιουδαίος, ζεις όπως ζουν τα έθνη και όχι όπως οι Ιουδαίοι, πώς γίνεται να αναγκάζεις ανθρώπους από τα έθνη να ζουν σύμφωνα με τις Ιουδαϊκές συνήθειες;»   

   15  Εμείς που είμαστε Ιουδαίοι από τη φύση  μας και όχι αμαρτωλοί  από τα έθνη,  16  γνωρίζοντας ότι ο άνθρωπος ανακηρύσσεται δίκαιος,  όχι λόγω έργων νόμου, αλλά μόνο μέσω πίστης  προς τον Χριστό Ιησού, έχουμε και εμείς θέσει την πίστη μας στον Χριστό Ιησού, για να ανακηρυχτούμε δίκαιοι λόγω πίστης προς τον Χριστό,  και όχι λόγω έργων νόμου, επειδή λόγω έργων νόμου καμιά σάρκα δεν θα ανακηρυχτεί δίκαιη.   17  Αν, λοιπόν, επιζητώντας να ανακηρυχτούμε δίκαιοι μέσω του Χριστού,  έχουμε βρεθεί και εμείς αμαρτωλοί,  είναι ο Χριστός στην πραγματικότητα διάκονος της αμαρτίας;  Ποτέ να μη συμβεί αυτό!  18  Διότι αν αυτά ακριβώς τα πράγματα που κάποτε γκρέμισα τα οικοδομώ πάλι,  δείχνω ότι είμαι παραβάτης.   19  Όσο για εμένα, μέσω νόμου πέθανα ως προς το νόμο,  για να γίνω ζωντανός ως προς τον Θεό.  20  Έχω κρεμαστεί στο ξύλο μαζί με τον Χριστό.  Δεν είμαι πια εγώ που ζω,  αλλά είναι ο Χριστός που ζει σε ενότητα με εμένα.  Τη δε ζωή που ζω  τώρα στη σάρκα, τη ζω μέσω της πίστης που είναι προς τον Γιο του Θεού, ο οποίος με αγάπησε και παρέδωσε τον εαυτό του για εμένα.  21  Δεν παραμερίζω την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού·  διότι αν η δικαιοσύνη είναι μέσω νόμου,  άρα ο Χριστός πέθανε χωρίς λόγο.  

3  Ασύνετοι Γαλάτες, ποιος είναι αυτός που σας έφερε κάτω από κακή επιρροή,  εσάς μπροστά στα μάτια των οποίων απεικονίστηκε φανερά ο Ιησούς Χριστός κρεμασμένος στο ξύλο;  2  Αυτό μόνο θέλω να μάθω από εσάς: Λάβατε το πνεύμα  λόγω έργων νόμου  ή λόγω ακοής  με πίστη; 3  Είστε τόσο ασύνετοι; Αφού αρχίσατε στο πνεύμα,  ολοκληρώνεστε τώρα στη σάρκα;  4  Υποστήκατε τόσα παθήματα άσκοπα;  Αν αυτό έγινε πράγματι άσκοπα. 5  Αυτός, λοιπόν, που σας χορηγεί το πνεύμα  και εκτελεί δυναμικά έργα  ανάμεσά σας, το κάνει αυτό λόγω έργων νόμου ή λόγω ακοής με πίστη; 6  Ακριβώς όπως ο Αβραάμ «έθεσε πίστη στον Ιεχωβά και του υπολογίστηκε ως δικαιοσύνη».  

   7  Ασφαλώς γνωρίζετε ότι εκείνοι που είναι προσκολλημένοι στην πίστη,  αυτοί είναι γιοι του Αβραάμ.  8  Προβλέποντας δε η Γραφή ότι ο Θεός θα ανακήρυσσε δίκαιους, λόγω πίστης, ανθρώπους εθνικούς, διακήρυξε τα καλά νέα εκ των προτέρων στον Αβραάμ, ότι: «Μέσω εσένα θα ευλογηθούν όλα τα έθνη».  9  Συνεπώς, εκείνοι που είναι προσκολλημένοι στην πίστη ευλογούνται  μαζί με τον πιστό Αβραάμ.   

   10  Διότι όλοι εκείνοι που βασίζονται σε έργα νόμου είναι κάτω από κατάρα· διότι είναι γραμμένο: «Καταραμένος είναι όποιος δεν εμμένει σε όλα όσα είναι γραμμένα στο ρόλο του Νόμου για να τα εκτελεί».   11  Εξάλλου, το ότι μέσω νόμου κανείς δεν ανακηρύσσεται δίκαιος  σε σχέση με τον Θεό είναι ολοφάνερο, επειδή «ο δίκαιος θα ζήσει λόγω πίστης».   12  Ο Νόμος δεν είναι προσκολλημένος στην πίστη, αλλά «εκείνος που τα εκτελεί αυτά θα ζήσει μέσω αυτών».   13  Ο Χριστός, μέσω εξαγοράς,  μας απελευθέρωσε  από την κατάρα του Νόμου με το να γίνει κατάρα  αντί για εμάς, επειδή είναι γραμμένο: «Καταραμένος είναι κάθε κρεμασμένος πάνω σε ξύλο».   14  Ο σκοπός ήταν να γίνει η ευλογία του Αβραάμ πραγματικότητα για τα έθνη  μέσω του Ιησού Χριστού, για να λάβουμε το υποσχεμένο πνεύμα  μέσω της πίστης μας.   

   15  Αδελφοί, μιλώ με ένα ανθρώπινο παράδειγμα: Μια επικυρωμένη διαθήκη, αν και είναι ανθρώπου, κανείς δεν την παραμερίζει ούτε κάνει προσθήκες σε αυτήν.   16  Οι υποσχέσεις ειπώθηκαν στον Αβραάμ  και στο σπέρμα του.  Δεν λέει: «Και στα σπέρματα», όπως στην περίπτωση πολλών, αλλά όπως στην περίπτωση ενός:  «Και στο σπέρμα  σου», που είναι ο Χριστός.   17  Επιπλέον, λέω το εξής: Όσον αφορά τη διαθήκη που είχε επικυρωθεί προηγουμένως από τον Θεό,  ο Νόμος που ήρθε σε ύπαρξη τετρακόσια τριάντα χρόνια  αργότερα δεν την ακυρώνει, ώστε να καταργήσει την υπόσχεση.   18  Διότι αν η κληρονομιά είναι λόγω νόμου, δεν είναι πια λόγω υπόσχεσης·  ενώ ο Θεός την έχει δώσει με καλοσύνη στον Αβραάμ μέσω υπόσχεσης.   

   19  Γιατί, λοιπόν, ο Νόμος; Προστέθηκε για να κάνει φανερές τις παραβάσεις,  μέχρι να έρθει  το σπέρμα στο οποίο είχε δοθεί η υπόσχεση· και διαβιβάστηκε μέσω αγγέλων  με το χέρι ενός μεσίτη.  20  Δεν υπάρχει, όμως, μεσίτης εκεί που περιλαμβάνεται μόνο ένα άτομο, αλλά ο Θεός είναι μόνο ένας.  21  Είναι, λοιπόν, ο Νόμος εναντίον των υποσχέσεων του Θεού;  Ποτέ να μη συμβεί αυτό! Διότι αν είχε δοθεί νόμος που μπορούσε να δώσει ζωή,  η δικαιοσύνη θα ήταν πράγματι μέσω νόμου.  22  Αλλά η Γραφή  έθεσε όλα μαζί τα πράγματα υπό κράτηση στην αμαρτία,  ώστε η υπόσχεση που είναι αποτέλεσμα πίστης προς τον Ιησού Χριστό να δοθεί σε εκείνους που ασκούν πίστη.  

   23  Ωστόσο, προτού έρθει η πίστη,  εμείς φρουρούμασταν κάτω από νόμο,  έχοντας τεθεί μαζί υπό κράτηση, αποβλέποντας στην πίστη που έμελλε να αποκαλυφτεί.  24  Συνεπώς, ο Νόμος έγινε ο παιδαγωγός μας που οδήγησε στον Χριστό,  για να ανακηρυχτούμε δίκαιοι  λόγω πίστης. 25  Αλλά τώρα που έχει έρθει η πίστη,  δεν είμαστε πια κάτω από παιδαγωγό.  

   26  Όλοι εσείς είστε, στην πραγματικότητα, γιοι  του Θεού μέσω της πίστης σας στον Χριστό Ιησού. 27  Διότι όλοι εσείς που βαφτιστήκατε στον Χριστό  έχετε ντυθεί τον Χριστό.  28  Δεν υπάρχει ούτε Ιουδαίος ούτε Έλληνας,  δεν υπάρχει ούτε δούλος ούτε ελεύθερος,  δεν υπάρχει ούτε αρσενικό ούτε θηλυκό·  διότι όλοι εσείς είστε ένας σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού.  29  Επιπλέον, αν ανήκετε στον Χριστό, είστε πραγματικά σπέρμα του Αβραάμ,  κληρονόμοι αναφορικά με μια υπόσχεση.  

4  Λέω δε ότι ενόσω ο κληρονόμος είναι νήπιο δεν διαφέρει καθόλου από έναν δούλο,  αν και είναι κύριος όλων των πραγμάτων, 2  αλλά είναι κάτω από επιτρόπους  και οικονόμους μέχρι την ημέρα που προσδιόρισε από πριν ο πατέρας του. 3  Παρόμοια και εμείς, όταν ήμασταν νήπια, παραμέναμε υποδουλωμένοι από τα στοιχειώδη  πράγματα του κόσμου. 4  Αλλά όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου,  ο Θεός απέστειλε τον Γιο του,  ο οποίος γεννήθηκε από γυναίκα  και ο οποίος βρέθηκε κάτω από νόμο,  5  για να απελευθερώσει με εξαγορά  εκείνους που ήταν κάτω από νόμο,  ώστε εμείς, στη συνέχεια, να λάβουμε την υιοθεσία.  

   6  Και επειδή είστε γιοι, ο Θεός έχει αποστείλει το πνεύμα  του Γιου του στις καρδιές μας και αυτό φωνάζει: «Αββά, Πατέρα!»  7  Άρα λοιπόν, δεν είσαι πια δούλος, αλλά γιος· και αν είσαι γιος, είσαι και κληρονόμος μέσω του Θεού.  

   8  Ωστόσο, όταν δεν γνωρίζατε τον Θεό,  τότε υπηρετούσατε ως δούλοι εκείνους που από τη φύση τους δεν είναι θεοί.  9  Αλλά τώρα που γνωρίσατε τον Θεό, ή μάλλον τώρα που σας γνώρισε ο Θεός,  πώς γίνεται να επιστρέφετε πάλι στα αδύναμα  και πενιχρά στοιχειώδη  πράγματα και να θέλετε να τα υπηρετήσετε και πάλι ως δούλοι;   10  Τηρείτε με σχολαστικότητα ημέρες  και μήνες  και εποχές και έτη.  11  Φοβάμαι για εσάς, μήπως έχω μοχθήσει άσκοπα  σε σχέση με εσάς.  

   12  Αδελφοί, σας παρακαλώ: Να γίνετε όπως είμαι εγώ,  επειδή και εγώ ήμουν όπως είστε εσείς.  Δεν με αδικήσατε σε τίποτα.   13  Αλλά γνωρίζετε ότι λόγω αρρώστιας της σάρκας μου σας διακήρυξα τα καλά νέα την πρώτη φορά.   14  Και αυτό που ήταν δοκιμασία για εσάς στη σάρκα μου δεν το μεταχειριστήκατε περιφρονητικά ούτε το φτύσατε με αηδία· αλλά με δεχτήκατε σαν άγγελο  Θεού, σαν τον Χριστό Ιησού.   15  Πού είναι, λοιπόν, εκείνη η ευτυχία που είχατε;  Διότι μαρτυρώ σχετικά με εσάς ότι αν ήταν δυνατόν θα είχατε βγάλει τα ίδια σας τα μάτια και θα μου τα είχατε δώσει.   16  Μήπως, λοιπόν, έγινα εχθρός  σας επειδή σας λέω την αλήθεια;   17  Αυτοί σας επιζητούν με ζήλο,  όχι όμως με καλό τρόπο, αλλά θέλουν να σας αποκλείσουν από εμένα, για να επιζητείτε με ζήλο αυτούς.   18  Ωστόσο, είναι καλό να σας επιζητούν με ζήλο για καλό σκοπό  πάντοτε, και όχι μόνο όταν εγώ είμαι παρών  μαζί σας,  19  παιδάκια μου,  για τα οποία περνώ και πάλι πόνους γέννας ώσπου να σχηματιστεί μέσα σας ο Χριστός.  20  Αλλά θα ήθελα να είμαι παρών μαζί σας ακριβώς τώρα  και να μιλήσω με διαφορετικό τρόπο, επειδή βρίσκομαι σε αμηχανία  σχετικά με εσάς.

   21  Πείτε μου, εσείς που θέλετε να είστε κάτω από νόμο:  Δεν ακούτε το Νόμο;  22  Παραδείγματος χάρη, είναι γραμμένο ότι ο Αβραάμ απέκτησε δύο γιους, έναν από την υπηρέτρια  και έναν από την ελεύθερη γυναίκα·  23  αλλά αυτός που ήταν από την υπηρέτρια γεννήθηκε με τον τρόπο της σάρκας,  ενώ ο άλλος, που ήταν από την ελεύθερη γυναίκα, μέσω υπόσχεσης.  24  Αυτά τα πράγματα αποτελούν συμβολικό δράμα·  διότι αυτές οι γυναίκες σημαίνουν δύο διαθήκες,  η μία από το Όρος Σινά,  που γεννάει παιδιά για δουλεία και η οποία είναι η Άγαρ. 25  Αυτή δε η Άγαρ σημαίνει το Σινά,  ένα βουνό στην Αραβία, και αντιστοιχεί με τη σημερινή Ιερουσαλήμ, επειδή είναι σε δουλεία  μαζί με τα παιδιά της. 26  Αλλά η άνω Ιερουσαλήμ  είναι ελεύθερη, και αυτή είναι μητέρα μας.  

   27  Διότι είναι γραμμένο: «Να ευφρανθείς, στείρα γυναίκα που δεν γεννάς· να ξεσπάσεις και να φωνάξεις δυνατά, γυναίκα που δεν έχεις πόνους γέννας· διότι τα παιδιά της ερημωμένης γυναίκας είναι περισσότερα από τα παιδιά εκείνης που έχει το σύζυγο».  28  Εμείς, αδελφοί, είμαστε παιδιά της υπόσχεσης, όπως ήταν και ο Ισαάκ.  29  Αλλά όπως τότε εκείνος που γεννήθηκε με τον τρόπο της σάρκας άρχισε να διώκει  εκείνον που γεννήθηκε με τον τρόπο του πνεύματος, έτσι και τώρα.  30  Παρ’ όλα αυτά, τι λέει η Γραφή; «Διώξε την υπηρέτρια και το γιο της, γιατί ο γιος της υπηρέτριας δεν πρόκειται να είναι κληρονόμος μαζί με το γιο της ελεύθερης γυναίκας».  31  Γι’ αυτό, αδελφοί, εμείς είμαστε παιδιά, όχι μιας υπηρέτριας,  αλλά της ελεύθερης γυναίκας.  

5  Για τέτοια ελευθερία μάς ελευθέρωσε ο Χριστός.  Γι’ αυτό, να μένετε σταθεροί  και να μην αφήνετε τον εαυτό σας να περιορίζεται και πάλι σε ζυγό δουλείας.  
   2  Δείτε! Εγώ, ο Παύλος, σας λέω ότι αν γίνετε περιτμημένοι,  ο Χριστός δεν θα σας ωφελήσει καθόλου. 3  Και δίνω μαρτυρία πάλι σε κάθε άνθρωπο που περιτέμνεται ότι έχει την υποχρέωση να εκτελεί όλο το Νόμο.  4  Είστε αποχωρισμένοι από τον Χριστό, όποιοι και αν είστε εσείς που προσπαθείτε να ανακηρυχτείτε δίκαιοι μέσω νόμου·  έχετε πέσει από την παρ’ αξία καλοσύνη του.  5  Εμείς, όμως, μέσω του πνεύματος περιμένουμε με λαχτάρα τη δικαιοσύνη για την οποία ελπίζουμε και η οποία έρχεται ως αποτέλεσμα πίστης.  6  Διότι, σε ό,τι αφορά τον Χριστό Ιησού, ούτε η περιτομή έχει καμιά αξία ούτε η μη περιτομή,  αλλά η πίστη  που ενεργεί μέσω αγάπης.  

   7  Τρέχατε καλά.  Ποιος σας εμπόδισε να συνεχίσετε να υπακούτε στην αλήθεια;  8  Αυτή η πειθώ δεν είναι από Εκείνον που σας καλεί.  9  Λίγο προζύμι προκαλεί ζύμωση σε όλο το ζυμάρι.   10  Εγώ είμαι πεπεισμένος  για εσάς που είστε σε ενότητα  με τον Κύριο ότι δεν θα σκεφτείτε με άλλον τρόπο· αλλά αυτός που σας προξενεί αναστάτωση  θα υποστεί την κρίση του,  άσχετα με το ποιος μπορεί να είναι.  11  Όσο για εμένα, αδελφοί, αν εξακολουθώ να κηρύττω την περιτομή, γιατί εξακολουθώ να διώκομαι; Τότε το σκάνδαλο  του ξύλου του βασανισμού  έχει καταργηθεί.   12  Μακάρι ακόμη και να ευνουχίζονταν  εκείνοι που προσπαθούν να σας ανατρέψουν.   

   13  Φυσικά, εσείς κληθήκατε για ελευθερία,  αδελφοί· μόνο μη χρησιμοποιείτε αυτή την ελευθερία ως αφορμή για τη σάρκα,  αλλά μέσω αγάπης να υπηρετείτε ως δούλοι ο ένας τον άλλον.   14  Διότι ολόκληρος ο Νόμος βρίσκει εκπλήρωση  σε έναν λόγο, δηλαδή στο: «Πρέπει να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου».   15  Αν, όμως, δαγκώνετε και καταβροχθίζετε ο ένας τον άλλον,  προσέχετε μήπως αφανιστείτε ο ένας από τον άλλον.   

   16  Αλλά λέω: Να περπατάτε σύμφωνα με το πνεύμα  και έτσι δεν θα εκτελέσετε καμιά απολύτως σαρκική επιθυμία.   17  Διότι η σάρκα είναι εναντίον του πνεύματος  ως προς την επιθυμία της, και το πνεύμα εναντίον της σάρκας· επειδή αυτά εναντιώνονται το ένα στο άλλο, ώστε εκείνα που θα θέλατε να κάνετε δεν τα κάνετε.   18  Αν οδηγείστε δε από το πνεύμα,  δεν είστε κάτω από νόμο.   

   19  Τα δε έργα της σάρκας είναι φανερά,  και αυτά είναι: πορνεία,  ακαθαρσία, έκλυτη διαγωγή,  20  ειδωλολατρία, άσκηση πνευματισμού,  έχθρες, έριδα, ζήλια, ξεσπάσματα θυμού, φιλονικίες, διαιρέσεις, αιρέσεις, 21  φθόνοι, μεθύσια,  ξέφρενα γλέντια και παρόμοια πράγματα. Σχετικά με αυτά σας προειδοποιώ, όπως και σας προειδοποίησα, ότι αυτοί που πράττουν  τέτοια πράγματα δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού.  

   22  Απεναντίας, ο καρπός  του πνεύματος είναι: αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθότητα,  πίστη, 23  πραότητα, εγκράτεια.  Εναντίον τέτοιων πραγμάτων δεν υπάρχει νόμος.  24  Εκείνοι δε που ανήκουν στον Χριστό Ιησού κρέμασαν στο ξύλο τη σάρκα μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες της.  

   25  Αν ζούμε σύμφωνα με το πνεύμα, ας συνεχίσουμε και να περπατάμε εύτακτα σύμφωνα με το πνεύμα.  26  Ας μη γινόμαστε εγωιστές, προκαλώντας σε ανταγωνισμό  ο ένας τον άλλον, φθονώντας ο ένας τον άλλον.  

6  Αδελφοί, ακόμη και αν ένας άνθρωπος κάνει κάποιο εσφαλμένο βήμα  προτού το αντιληφθεί, εσείς που έχετε πνευματικά  προσόντα να προσπαθείτε να διορθώσετε αυτόν τον άνθρωπο με πνεύμα πραότητας,  προσέχοντας ο καθένας σας τον εαυτό του,  μήπως και εσύ πειραστείς.  2  Να βαστάζετε ο ένας τα βάρη  του άλλου, και έτσι εκπληρώστε το νόμο του Χριστού.  3  Διότι αν κάποιος νομίζει ότι είναι κάτι ενώ δεν είναι τίποτα,  απατάει τον ίδιο του το νου. 4  Αλλά ο καθένας ας αποδεικνύει τι είναι το δικό του έργο,  και τότε θα έχει λόγο για αγαλλίαση σε σχέση με τον εαυτό του μόνο και όχι σε σύγκριση  με τον άλλον. 5  Διότι ο καθένας θα βαστάξει το δικό του φορτίο.  

   6  Επιπλέον, όποιος διδάσκεται προφορικά  το λόγο ας συμμετέχει  σε όλα τα καλά πράγματα με εκείνον που παρέχει αυτή την προφορική διδασκαλία.  

   7  Μην παροδηγείστε:  ο Θεός δεν εμπαίζεται.  Επειδή ό,τι σπέρνει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει·  8  διότι αυτός που σπέρνει μεριμνώντας για τη σάρκα του θα θερίσει φθορά από τη σάρκα του,  ενώ αυτός που σπέρνει μεριμνώντας για το πνεύμα  θα θερίσει αιώνια ζωή από το πνεύμα.  9  Γι’ αυτό, ας μην παραιτούμαστε από το να κάνουμε το καλό,  γιατί αν δεν αποκάμνουμε θα θερίσουμε στην κατάλληλη εποχή.   10  Άρα λοιπόν, ενόσω έχουμε καιρό ευνοϊκό για αυτό,  ας εργαζόμαστε το καλό προς όλους αλλά κυρίως προς εκείνους με τους οποίους είμαστε συγγενείς στην πίστη.   

   11  Δείτε με πόσο μεγάλα γράμματα σας έγραψα με το ίδιο μου το χέρι.   

   12  Όλοι εκείνοι που θέλουν να κάνουν καλή εντύπωση σε ό,τι αφορά τη σάρκα, αυτοί είναι που προσπαθούν να σας αναγκάσουν να περιτέμνεστε,  απλώς και μόνο για να μη διώκονται για το ξύλο βασανισμού του Χριστού,  του Ιησού.  13  Διότι ούτε και αυτοί οι ίδιοι που περιτέμνονται τηρούν το Νόμο,  αλλά θέλουν να περιτέμνεστε εσείς για να έχουν λόγο να καυχιούνται για τη σάρκα σας.  14  Ποτέ να μη συμβεί να καυχηθώ, παρά μόνο για το ξύλο βασανισμού  του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μέσω του οποίου ο κόσμος έχει κρεμαστεί στο ξύλο σε ό,τι αφορά εμένα  και εγώ σε ό,τι αφορά τον κόσμο.  15  Διότι ούτε η περιτομή είναι τίποτα ούτε η μη περιτομή,  αλλά μια νέα δημιουργία  είναι κάτι.  16  Και όλοι όσοι περπατήσουν εύτακτα σύμφωνα με αυτόν τον κανόνα διαγωγής, σε αυτούς ας είναι ειρήνη και έλεος, ναι, στον Ισραήλ του Θεού.   

   17  Στο εξής, κανείς ας μη μου δημιουργεί προβλήματα, γιατί φέρω στο σώμα μου τα στίγματα  ενός δούλου του Ιησού.   
   18  Η παρ’ αξία καλοσύνη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ας είναι μαζί με το πνεύμα  που δείχνετε, αδελφοί. Αμήν.