Ρωμαίους

1  Ο Παύλος, δούλος  του Ιησού Χριστού και καλεσμένος  για να είμαι απόστολος,  ξεχωρισμένος για τα καλά νέα του Θεού  2  τα οποία υποσχέθηκε στο παρελθόν μέσω των προφητών  του στις άγιες Γραφές, 3  σχετικά με τον Γιο του, που προήλθε από το σπέρμα του Δαβίδ  κατά σάρκα  4  αλλά ο οποίος ανακηρύχτηκε με δύναμη  Γιος του Θεού  κατά το πνεύμα  της αγιότητας μέσω ανάστασης από τους νεκρούς —ναι, τον Ιησού Χριστό τον Κύριό μας, 5  μέσω του οποίου λάβαμε παρ’ αξία καλοσύνη  και το ότι είμαστε απόστολοι  για να υπάρξει υπακοή πίστης ανάμεσα σε όλα τα έθνη  σχετικά με το όνομά του, 6  ανάμεσα στα οποία έθνη είστε και εσείς άτομα καλεσμένα για να ανήκετε στον Ιησού Χριστό— 7  προς όλους εκείνους που είναι στη Ρώμη ως αγαπητοί του Θεού, καλεσμένοι  για να είναι άγιοι:  Είθε να έχετε παρ’ αξία καλοσύνη και ειρήνη  από τον Θεό τον Πατέρα μας και από τον Κύριο Ιησού Χριστό. 

   8  Πρώτα από όλα, ευχαριστώ  τον Θεό μου μέσω του Ιησού Χριστού σχετικά με όλους εσάς, επειδή η πίστη σας συζητιέται  σε ολόκληρο τον κόσμο. 9  Διότι ο Θεός, στον οποίο αποδίδω ιερή υπηρεσία με το πνεύμα μου σχετικά με τα καλά νέα για τον Γιο του, είναι μάρτυράς  μου αναφορικά με το ότι δεν παύω να σας αναφέρω διαρκώς στις προσευχές μου,  10  παρακαλώντας, αν είναι κάπως δυνατόν, να ευοδωθώ τώρα επιτέλους στο θέλημα  του Θεού ώστε να έρθω σε εσάς. 11  Διότι λαχταρώ να σας δω,  για να σας μεταδώσω κάποιο πνευματικό δώρο  ώστε να γίνετε σταθεροί· 12  ή, μάλλον, για να γίνει ανταλλαγή ενθάρρυνσης  ανάμεσά σας, για τον καθένα μέσω της πίστης του άλλου,  τόσο της δικής σας όσο και της δικής μου.

   13  Δεν θέλω δε να αγνοείτε, αδελφοί,  ότι πολλές φορές είχα σκοπό να έρθω σε εσάς,  αλλά έχω παρεμποδιστεί μέχρι τώρα, για να αποκτήσω κάποιον καρπό  και ανάμεσά σας, όπως και ανάμεσα στα υπόλοιπα έθνη. 14  Και σε Έλληνες και σε Βάρβαρους, και σε σοφούς  και σε ασύνετους είμαι χρεώστης· 15  γι’ αυτό υπάρχει προθυμία από μέρους μου να διακηρύξω τα καλά νέα  και σε εσάς εκεί στη Ρώμη.  16  Διότι δεν ντρέπομαι  για τα καλά νέα· αυτά είναι δύναμη Θεού  για σωτηρία στον καθένα που έχει πίστη,  στον Ιουδαίο πρώτα  καθώς και στον Έλληνα·  17  διότι σε αυτά η δικαιοσύνη  του Θεού αποκαλύπτεται λόγω πίστης  και προς πίστη, όπως είναι γραμμένο: «Αλλά ο δίκαιος θα ζήσει μέσω πίστης». 

   18  Διότι η οργή  του Θεού αποκαλύπτεται από τον ουρανό ενάντια σε κάθε ασέβεια και αδικία  των ανθρώπων που καταπνίγουν την αλήθεια  με άδικο τρόπο,  19  επειδή ό,τι μπορεί να γίνει γνωστό για τον Θεό είναι φανερό ανάμεσά τους,  γιατί ο Θεός το φανέρωσε σε αυτούς.  20  Διότι οι αόρατες  ιδιότητές του, δηλαδή η αιώνια δύναμη  και η Θειότητά  του, βλέπονται καθαρά από τη δημιουργία του κόσμου και έπειτα,  επειδή γίνονται αντιληπτές μέσω των πραγμάτων που έχουν φτιαχτεί,  ώστε αυτοί είναι αδικαιολόγητοι·  21  επειδή, μολονότι γνώρισαν τον Θεό, δεν τον δόξασαν ως Θεό ούτε τον ευχαρίστησαν,  αλλά έγιναν άμυαλοι  στους διαλογισμούς τους και η ασύνετη καρδιά τους έγινε σκοτεινή.  22  Μολονότι ισχυρίζονταν ότι ήταν σοφοί, έγιναν ανόητοι  23  και μετέτρεψαν τη δόξα  του άφθαρτου Θεού σε κάτι όμοιο με την εικόνα  φθαρτού ανθρώπου και πουλιών και τετραπόδων και ερπετών. 

   24  Γι’ αυτό, ο Θεός, ανάλογα με τις επιθυμίες των καρδιών τους, τους παρέδωσε σε ακαθαρσία,  ώστε τα σώματά  τους να ατιμάζονται ανάμεσά τους,  25  ναι, εκείνους που αντάλλαξαν την αλήθεια  του Θεού με το ψέμα  και έδειξαν ευλάβεια και απέδωσαν ιερή υπηρεσία στη δημιουργία μάλλον παρά σε Εκείνον που δημιούργησε, ο οποίος είναι ευλογημένος για πάντα. Αμήν. 26  Γι’ αυτόν το λόγο, ο Θεός τούς παρέδωσε σε επαίσχυντες σεξουαλικές ορέξεις,  επειδή και οι γυναίκες τους άλλαξαν τη φυσική χρήση του εαυτού τους σε χρήση που είναι αντίθετη στη φύση·  27  παρόμοια, και οι άντρες ακόμη άφησαν τη φυσική χρήση της γυναίκας  και άναψαν άγρια από το σαρκικό τους πόθο ο ένας για τον άλλον, άντρες με άντρες,  εργαζόμενοι ό,τι είναι χυδαίο  και λαβαίνοντας για τον εαυτό τους την πλήρη ανταπόδοση  που τους άξιζε για την πλάνη τους. 

   28  Και καθώς δεν επιδοκίμασαν το να έχουν ακριβή γνώση  για τον Θεό, ο Θεός τούς παρέδωσε σε μια αποδοκιμασμένη διανοητική κατάσταση,  για να κάνουν τα πράγματα που δεν αρμόζουν,  29  πλήρεις καθώς ήταν από κάθε αδικία,  πονηρία,  πλεονεξία,  κακία,  γεμάτοι φθόνο,  φόνο,  έριδες,  δόλο,  μοχθηρή διάθεση,  όντας ψιθυριστές,  30  κακολόγοι,  άτομα που μισούν τον Θεό, θρασείς,  υπερήφανοι,  αλαζόνες,  εφευρέτες κακών πραγμάτων,  ανυπάκουοι στους γονείς,  31  χωρίς κατανόηση,  ασυνεπείς στις συμφωνίες,  άστοργοι,  ανελεήμονες.  32  Μολονότι αυτοί γνωρίζουν πάρα πολύ καλά το δίκαιο διάταγμα του Θεού,  ότι εκείνοι που πράττουν τέτοια πράγματα είναι άξιοι θανάτου,  όχι μόνο κάνουν αυτά τα πράγματα αλλά και συναινούν  με εκείνους που τα πράττουν.

2  Συνεπώς, είσαι αδικαιολόγητος, άνθρωπε,  όποιος και να είσαι, αν κρίνεις·  διότι σε ό,τι κρίνεις κάποιον άλλον, καταδικάζεις τον εαυτό σου, εφόσον εσύ που κρίνεις  πράττεις τα ίδια πράγματα.  2  Γνωρίζουμε δε ότι η κρίση του Θεού είναι, σύμφωνα με την αλήθεια,  εναντίον εκείνων που πράττουν τέτοια πράγματα.

   3  Αλλά μήπως έχεις αυτή την εντύπωση, άνθρωπε,  ενώ κρίνεις εκείνους που πράττουν τέτοια πράγματα και ωστόσο κάνεις τα ίδια, ότι θα διαφύγεις από την κρίση του Θεού;  4  Ή μήπως καταφρονείς τον πλούτο της καλοσύνης  και της ανοχής  και της μακροθυμίας  του, επειδή δεν γνωρίζεις ότι η ιδιότητα της καλοσύνης του Θεού προσπαθεί να σε οδηγήσει σε μετάνοια;  5  Αλλά, σύμφωνα με τη σκληρότητα  και την αμετανόητη καρδιά  σου, συσσωρεύεις οργή  για τον εαυτό σου στην ημέρα της οργής  και της αποκάλυψης  της δίκαιης κρίσης  του Θεού. 6  Και αυτός θα αποδώσει στον καθένα σύμφωνα με τα έργα του:  7  αιώνια ζωή σε εκείνους που επιζητούν δόξα και τιμή και αφθαρσία  μέσω υπομονής σε έργο που είναι καλό· 8  ωστόσο, για εκείνους που είναι φιλόνικοι  και παρακούν την αλήθεια,  αλλά υπακούν στην αδικία, θα υπάρξει οργή και θυμός,  9  θλίψη και στενοχώριες, στην ψυχή κάθε ανθρώπου που εργάζεται το κακό, του Ιουδαίου  πρώτα καθώς και του Έλληνα·  10  αλλά δόξα και τιμή και ειρήνη για τον καθένα που εργάζεται το καλό,  για τον Ιουδαίο πρώτα  καθώς και για τον Έλληνα.  11  Διότι δεν υπάρχει προσωποληψία στον Θεό. 

   12  Για παράδειγμα, όλοι όσοι αμάρτησαν χωρίς νόμο θα αφανιστούν επίσης χωρίς νόμο·  αλλά όλοι όσοι αμάρτησαν κάτω από νόμο  θα δικαστούν με βάση το νόμο.  13  Διότι δίκαιοι ενώπιον του Θεού δεν είναι οι ακροατές του νόμου, αλλά οι εκτελεστές  του νόμου θα ανακηρυχτούν δίκαιοι.  14  Διότι όποτε οι εθνικοί,  που δεν έχουν νόμο,  κάνουν από τη φύση τους τα πράγματα του νόμου,  αυτοί οι άνθρωποι, μολονότι δεν έχουν νόμο, είναι νόμος για τον εαυτό τους. 15  Αυτοί οι ίδιοι καταδεικνύουν ότι η ουσία του νόμου είναι γραμμένη στις καρδιές τους,  ενώ η συνείδησή  τους δίνει μαρτυρία μαζί με αυτούς και, μεταξύ των δικών τους σκέψεων, κατηγορούνται  ή και δικαιολογούνται. 16  Αυτό θα γίνει την ημέρα που ο Θεός, μέσω του Χριστού Ιησού, θα κρίνει  τα κρυφά  πράγματα των ανθρώπων,  σύμφωνα με τα καλά νέα τα οποία διακηρύττω. 

   17  Αν, τώρα, εσύ είσαι Ιουδαίος στο όνομα  και επαναπαύεσαι στο νόμο  και υπερηφανεύεσαι για τον Θεό,  18  και γνωρίζεις το θέλημά  του και επιδοκιμάζεις τα πράγματα που είναι έξοχα, επειδή είσαι προφορικά διδαγμένος από το Νόμο,  19  και είσαι πεπεισμένος ότι είσαι οδηγός των τυφλών,  φως για εκείνους που είναι στο σκοτάδι,  20  άτομο που διορθώνει τους παράλογους ανθρώπους,  δάσκαλος των νηπίων,  και ότι έχεις το σκελετό  της γνώσης και της αλήθειας  που βρίσκονται στο Νόμο— 21  εσύ, ωστόσο, που διδάσκεις κάποιον άλλον, δεν διδάσκεις τον εαυτό σου;  Εσύ, που κηρύττεις «Μην κλέψεις»,  κλέβεις;  22  Εσύ, που λες «Μη μοιχεύσεις»,  μοιχεύεις; Εσύ, που εκφράζεις αποστροφή για τα είδωλα, ληστεύεις  ναούς; 23  Εσύ, που υπερηφανεύεσαι για το νόμο, ατιμάζεις τον Θεό παραβαίνοντας το Νόμο;  24  Διότι «το όνομα του Θεού βλασφημείται εξαιτίας σας ανάμεσα στα έθνη»  όπως και είναι γραμμένο.

   25  Στην πραγματικότητα, η περιτομή  ωφελεί μόνο αν πράττεις το νόμο·  αλλά αν είσαι παραβάτης νόμου, η περιτομή  σου έχει γίνει μη περιτομή.  26  Αν, λοιπόν, ένας απερίτμητος  τηρεί τις δίκαιες απαιτήσεις  του Νόμου, δεν θα υπολογιστεί η μη περιτομή του ως περιτομή;  27  Και ο απερίτμητος, που είναι τέτοιος από τη φύση του, εφαρμόζοντας το Νόμο θα κρίνει εσένα  ο οποίος, έχοντας το γραπτό κώδικα και την περιτομή του Νόμου, είσαι παραβάτης νόμου. 28  Διότι Ιουδαίος δεν είναι εκείνος που είναι εξωτερικά Ιουδαίος  ούτε είναι περιτομή εκείνη που είναι εξωτερικά περιτομή, στη σάρκα.  29  Αλλά Ιουδαίος είναι εκείνος που είναι εσωτερικά Ιουδαίος,  και η περιτομή του είναι η περιτομή της καρδιάς  μέσω πνεύματος, και όχι μέσω γραπτού κώδικα.  Ο έπαινος  αυτού του ατόμου έρχεται, όχι από ανθρώπους, αλλά από τον Θεό.

3  Ποια είναι, λοιπόν, η ανωτερότητα του Ιουδαίου  ή ποιο είναι το όφελος της περιτομής;  2  Μεγάλο με κάθε τρόπο. Πρώτα από όλα, επειδή σε αυτούς ήταν εμπιστευμένες οι ιερές εξαγγελίες του Θεού.  3  Πώς, λοιπόν, έχουν τα πράγματα; Αν μερικοί δεν εκδήλωσαν πίστη,  μήπως η απιστία τους θα καταστήσει την πιστότητα  του Θεού μάταιη;  4  Ποτέ να μη συμβεί αυτό! Αλλά ας βγει ο Θεός αληθινός,  μολονότι κάθε άνθρωπος θα βγει ψεύτης,  όπως μάλιστα είναι γραμμένο: «Για να αποδειχτείς δίκαιος στα λόγια σου και να νικήσεις όταν κρίνεσαι».  5  Ωστόσο, αν η αδικία μας κάνει να προεξέχει η δικαιοσύνη  του Θεού, τι θα πούμε; Μήπως είναι άδικος  ο Θεός όταν αφήνει να ξεσπάσει η οργή του; (Μιλώ ως άνθρωπος.)  6  Ποτέ να μη συμβεί αυτό! Αλλιώς, πώς θα κρίνει ο Θεός τον κόσμο; 

   7  Εντούτοις, αν λόγω του ψέματός μου η αλήθεια του Θεού  έχει γίνει πιο εξέχουσα για τη δόξα του, γιατί και εγώ εξακολουθώ να κρίνομαι ως αμαρτωλός;  8  Και γιατί να μην πούμε, όπως κατηγορούμαστε ψεύτικα  και όπως δηλώνουν μερικοί ότι λέμε: «Ας κάνουμε τα κακά πράγματα για να έρθουν τα καλά πράγματα»;  Η κρίση  εναντίον αυτών των ανθρώπων είναι σε αρμονία με τη δικαιοσύνη. 

   9  Τότε λοιπόν; Είμαστε εμείς σε καλύτερη θέση;  Καθόλου! Διότι πιο πάνω διατυπώσαμε την κατηγορία ότι Ιουδαίοι καθώς και Έλληνες είναι όλοι κάτω από την αμαρτία·  10  όπως είναι γραμμένο: «Δεν υπάρχει δίκαιος ούτε ένας·  11  δεν υπάρχει κανείς που να έχει κάποια ενόραση, δεν υπάρχει κανείς που να εκζητεί τον Θεό.  12  Όλοι έχουν εκτραπεί, όλοι μαζί έχουν γίνει άνθρωποι χωρίς αξία· δεν υπάρχει κανείς που να κάνει καλοσύνη, δεν υπάρχει ούτε ένας».  13  «Ο λάρυγγάς τους είναι ανοιγμένος τάφος, έχουν χρησιμοποιήσει δόλο με τις γλώσσες τους».  «Δηλητήριο ασπίδων είναι πίσω από τα χείλη τους».  14  «Και το στόμα τους είναι γεμάτο κατάρες και πικρές εκφράσεις».  15  «Τα πόδια τους είναι γρήγορα για να χύσουν αίμα».  16  «Ερήμωση και αθλιότητα είναι στις οδούς τους,  17  και δεν έχουν γνωρίσει την οδό της ειρήνης».  18  «Δεν υπάρχει φόβος Θεού μπροστά στα μάτια τους». 

   19  Γνωρίζουμε δε ότι όλα όσα λέει ο Νόμος  τα απευθύνει σε εκείνους που είναι κάτω από το Νόμο, ώστε κάθε στόμα να φραχτεί  και όλος ο κόσμος να υπόκειται  στον Θεό για τιμωρία.  20  Συνεπώς, μέσω έργων νόμου καμιά σάρκα δεν θα ανακηρυχτεί δίκαιη  ενώπιόν του, γιατί μέσω νόμου  είναι η ακριβής γνώση της αμαρτίας. 

   21  Αλλά τώρα, χωρίς νόμο η δικαιοσύνη  του Θεού έχει φανερωθεί, όπως δίνεται μαρτυρία  για αυτήν από το Νόμο  και τους Προφήτες·  22  ναι, η δικαιοσύνη του Θεού μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό,  για όλους όσους έχουν πίστη.  Διότι δεν υπάρχει διάκριση.  23  Διότι όλοι έχουν αμαρτήσει  και υστερούν ως προς τη δόξα του Θεού,  24  και είναι δωρεά  το ότι ανακηρύσσονται δίκαιοι με την παρ’ αξία καλοσύνη  του μέσω της απελευθέρωσης με το λύτρο  που πλήρωσε ο Χριστός Ιησούς. 25  Ο Θεός έθεσε αυτόν ως προσφορά για εξιλασμό  μέσω πίστης στο αίμα του.  Αυτό έγινε για να δείξει τη δικαιοσύνη του, επειδή συγχωρούσε τις αμαρτίες  που έγιναν στο παρελθόν ενώ ο Θεός εκδήλωνε ανοχή·  26  ώστε να δείξει τη δικαιοσύνη  του στον τωρινό καιρό, για να είναι αυτός δίκαιος ακόμη και όταν ανακηρύσσει δίκαιο  τον άνθρωπο που έχει πίστη στον Ιησού.

   27  Πού είναι, λοιπόν, η καύχηση;  Έχει αποκλειστεί. Μέσω τίνος νόμου;  Του νόμου των έργων;  Όχι βέβαια, αλλά μέσω του νόμου της πίστης.  28  Διότι θεωρούμε ότι ο άνθρωπος ανακηρύσσεται δίκαιος μέσω πίστης χωρίς έργα νόμου.  29  Ή μήπως ο Θεός είναι των Ιουδαίων μόνο;  Δεν είναι και των εθνικών;  Ναι, και των εθνικών,  30  αν αληθινά ο Θεός είναι ένας,  ο οποίος θα ανακηρύξει περιτμημένους  ανθρώπους δίκαιους ως αποτέλεσμα πίστης και απερίτμητους  ανθρώπους δίκαιους μέσω της πίστης τους. 31  Μήπως, λοιπόν, καταργούμε νόμο μέσω της πίστης μας;  Ποτέ να μη συμβεί αυτό! Απεναντίας, εδραιώνουμε νόμο.

4  Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, τι θα πούμε για τον Αβραάμ, τον προπάτορά  μας κατά σάρκα; 2  Αν, για παράδειγμα, ο Αβραάμ ανακηρυσσόταν δίκαιος ως αποτέλεσμα έργων,  θα είχε βάση να καυχιέται· αλλά όχι όσον αφορά τον Θεό. 3  Διότι τι λέει η γραφή; «Ο Αβραάμ άσκησε πίστη στον Ιεχωβά, και του υπολογίστηκε ως δικαιοσύνη».  4  Σε αυτόν δε που εργάζεται,  η πληρωμή υπολογίζεται, όχι ως παρ’ αξία καλοσύνη,  αλλά ως χρέος.  5  Απεναντίας, σε αυτόν που δεν εργάζεται, αλλά θέτει πίστη  σε εκείνον ο οποίος ανακηρύσσει δίκαιο τον ασεβή, η πίστη του υπολογίζεται ως δικαιοσύνη.  6  Όπως μιλάει και ο Δαβίδ για την ευτυχία του ανθρώπου στον οποίο ο Θεός υπολογίζει δικαιοσύνη χωρίς έργα: 7  «Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι των οποίων οι άνομες πράξεις έχουν συγχωρηθεί  και των οποίων οι αμαρτίες έχουν καλυφτεί·  8  ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος του οποίου την αμαρτία δεν πρόκειται να υπολογίσει  ο Ιεχωβά».

   9  Έρχεται, λοιπόν, αυτή η ευτυχία στους περιτμημένους ή και στους απερίτμητους;  Διότι λέμε: «Η πίστη του Αβραάμ υπολογίστηκε σε αυτόν ως δικαιοσύνη».  10  Κάτω από ποιες, λοιπόν, συνθήκες υπολογίστηκε; Όταν αυτός ήταν περιτμημένος ή απερίτμητος;  Όχι όταν ήταν περιτμημένος, αλλά όταν ήταν απερίτμητος. 11  Και έλαβε σημείο,  δηλαδή την περιτομή, ως σφραγίδα της δικαιοσύνης μέσω της πίστης που είχε ενώ ήταν απερίτμητος, για να είναι ο πατέρας  όλων εκείνων που έχουν πίστη  ενώ είναι απερίτμητοι, ώστε να τους υπολογιστεί δικαιοσύνη· 12  και πατέρας περιτμημένων απογόνων, όχι μόνο εκείνων που είναι προσκολλημένοι στην περιτομή, αλλά και εκείνων που περπατούν εύτακτα στα ίχνη αυτής της πίστης την οποία είχε ο πατέρας  μας ο Αβραάμ ενώ ήταν απερίτμητος.

   13  Διότι δεν πήρε ο Αβραάμ ή το σπέρμα του μέσω νόμου την υπόσχεση  ότι αυτός θα ήταν κληρονόμος ενός κόσμου, αλλά μέσω της δικαιοσύνης με πίστη.  14  Διότι αν εκείνοι που είναι προσκολλημένοι στο νόμο είναι κληρονόμοι, η πίστη έχει αποβεί άχρηστη και η υπόσχεση έχει καταργηθεί.  15  Διότι ο Νόμος παράγει οργή,  αλλά όπου δεν υπάρχει νόμος δεν υπάρχει ούτε παράβαση. 

   16  Γι’ αυτόν το λόγο ήταν αποτέλεσμα πίστης, ώστε να είναι σύμφωνα με παρ’ αξία καλοσύνη,  προκειμένου η υπόσχεση  να είναι βέβαιη για όλο το σπέρμα του,  όχι μόνο για εκείνο που είναι προσκολλημένο στο Νόμο, αλλά και για εκείνο που είναι προσκολλημένο στην πίστη του Αβραάμ. (Αυτός είναι ο πατέρας  όλων μας, 17  όπως είναι γραμμένο: «Σε έχω διορίσει πατέρα πολλών εθνών».)  Αυτό ήταν ενώπιον Εκείνου στον οποίο αυτός είχε πίστη, ναι, του Θεού, ο οποίος ζωοποιεί  τους νεκρούς και καλεί τα πράγματα που δεν υπάρχουν σαν να υπήρχαν.  18  Μολονότι δεν υπήρχε ελπίδα, εκείνος βασισμένος σε ελπίδα είχε πίστη  προκειμένου να γίνει ο πατέρας πολλών εθνών  σύμφωνα με αυτό που είχε ειπωθεί: «Έτσι θα είναι το σπέρμα σου».  19  Και, μολονότι δεν εξασθένησε στην πίστη, σκέφτηκε το σώμα του που ήταν ήδη νεκρωμένο,  αφού αυτός ήταν περίπου εκατό χρονών,  καθώς και τη νέκρωση της μήτρας της Σάρρας.  20  Ωστόσο, λόγω της υπόσχεσης  του Θεού, δεν αμφιταλαντεύτηκε με απιστία  αλλά έγινε δυνατός μέσω της πίστης του,  δίνοντας δόξα στον Θεό 21  και έχοντας πλήρη πεποίθηση πως ό,τι αυτός είχε υποσχεθεί μπορούσε και να το κάνει.  22  Γι’ αυτό «του υπολογίστηκε ως δικαιοσύνη». 

   23  Ωστόσο, το ότι «του υπολογίστηκε»  γράφτηκε, όχι μόνο για αυτόν,  24  αλλά και για εμάς στους οποίους μέλλει να υπολογιστεί, επειδή πιστεύουμε σε εκείνον που ήγειρε τον Ιησού, τον Κύριό μας, από τους νεκρούς.  25  Αυτός παραδόθηκε για τα παραπτώματά  μας και εγέρθηκε για να ανακηρυχτούμε δίκαιοι.

5  Έχοντας, λοιπόν, ανακηρυχτεί δίκαιοι ως αποτέλεσμα πίστης,  ας απολαμβάνουμε ειρήνη  με τον Θεό μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, 2  μέσω του οποίου έχουμε πετύχει και την πρόσβασή  μας με πίστη σε αυτή την παρ’ αξία καλοσύνη στην οποία στεκόμαστε τώρα· και ας αγαλλόμαστε, βασιζόμενοι στην ελπίδα  της δόξας του Θεού. 3  Και όχι μόνο αυτό, αλλά ας αγαλλόμαστε ενώ βρισκόμαστε σε θλίψεις,  αφού γνωρίζουμε ότι η θλίψη παράγει υπομονή,  4  η δε υπομονή επιδοκιμασμένη κατάσταση,  η δε επιδοκιμασμένη κατάσταση ελπίδα·  5  και η ελπίδα δεν οδηγεί σε απογοήτευση·  επειδή η αγάπη του Θεού  έχει εκχυθεί μέσα στις καρδιές  μας μέσω του αγίου πνεύματος,  το οποίο μας έχει δοθεί.

   6  Διότι πράγματι ο Χριστός, ενώ εμείς ήμασταν ακόμη αδύναμοι,  πέθανε για ασεβείς ανθρώπους στον προσδιορισμένο καιρό.  7  Διότι μετά δυσκολίας θα πεθάνει κανείς για έναν δίκαιο·  για τον αγαθό  ίσως και να τολμάει κανείς να πεθάνει.  8  Αλλά ο Θεός συστήνει τη δική του αγάπη  σε εμάς με το ότι, ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για εμάς.  9  Πολύ περισσότερο, λοιπόν, αφού έχουμε ανακηρυχτεί δίκαιοι τώρα με το αίμα του,  θα σωθούμε μέσω εκείνου από την οργή.  10  Διότι αν, όταν ήμασταν εχθροί,  συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό μέσω του θανάτου του Γιου του,  πολύ περισσότερο, τώρα που έχουμε συμφιλιωθεί, θα σωθούμε μέσω της ζωής του.  11  Και όχι μόνο αυτό, αλλά αγαλλόμαστε επίσης σε σχέση με τον Θεό μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μέσω του οποίου έχουμε λάβει τώρα τη συμφιλίωση. 

   12  Γι’ αυτό, όπως μέσω ενός ανθρώπου  μπήκε η αμαρτία στον κόσμο και μέσω της αμαρτίας ο θάνατος,  και έτσι ο θάνατος απλώθηκε σε όλους τους ανθρώπους, επειδή όλοι είχαν αμαρτήσει —. 13  Διότι μέχρι το Νόμο η αμαρτία υπήρχε στον κόσμο, αλλά η αμαρτία δεν καταλογίζεται σε κανέναν όταν δεν υπάρχει νόμος.  14  Παρ’ όλα αυτά, ο θάνατος βασίλεψε από τον Αδάμ μέχρι τον Μωυσή,  ακόμη και σε εκείνους που δεν είχαν αμαρτήσει κατά την ομοιότητα της παράβασης του Αδάμ,  ο οποίος μοιάζει με εκείνον που επρόκειτο να έρθει. 

   15  Αλλά δεν συμβαίνει με το δώρο ό,τι συνέβη με το παράπτωμα. Διότι αν με το παράπτωμα ενός πέθαναν πολλοί, η παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού και η δωρεά του με την παρ’ αξία καλοσύνη από τον έναν άνθρωπο,  τον Ιησού Χριστό, αφθόνησαν πολύ περισσότερο σε πολλούς.  16  Επίσης, δεν συμβαίνει με τη δωρεά  ό,τι συνέβη με τα αποτελέσματα που προέκυψαν μέσω του ενός που αμάρτησε.  Διότι η κρίση  είχε ως αποτέλεσμα, από ένα παράπτωμα, καταδίκη,  αλλά το δώρο είχε ως αποτέλεσμα, από πολλά παραπτώματα, ανακήρυξη δικαιοσύνης.  17  Διότι αν με το παράπτωμα του ενός  βασίλεψε ο θάνατος  μέσω αυτού του ενός, πολύ περισσότερο εκείνοι που λαβαίνουν την αφθονία της παρ’ αξία καλοσύνης  και της δωρεάς  της δικαιοσύνης θα βασιλέψουν  με ζωή μέσω του ενός, του Ιησού Χριστού. 

   18  Άρα λοιπόν, όπως μέσω ενός παραπτώματος το αποτέλεσμα για ανθρώπους κάθε είδους ήταν καταδίκη,  παρόμοια και μέσω μιας πράξης δικαίωσης  το αποτέλεσμα για ανθρώπους κάθε είδους  είναι το ότι ανακηρύσσονται δίκαιοι για ζωή.  19  Διότι όπως μέσω της ανυπακοής του ενός ανθρώπου πολλοί  καταστάθηκαν αμαρτωλοί, παρόμοια και μέσω της υπακοής  του ενός πολλοί  θα κατασταθούν δίκαιοι.  20  Ο δε Νόμος  μπήκε παράλληλα για να αφθονήσουν τα παραπτώματα.  Αλλά όπου αφθόνησε η αμαρτία,  αφθόνησε ακόμη περισσότερο η παρ’ αξία καλοσύνη.  21  Για ποιο σκοπό; Ώστε, όπως η αμαρτία βασίλεψε με το θάνατο,  παρόμοια και η παρ’ αξία καλοσύνη  να βασιλέψει μέσω δικαιοσύνης με προοπτική την αιώνια ζωή  μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας.

6  Τι θα πούμε λοιπόν; Θα συνεχίσουμε στην αμαρτία για να αφθονήσει η παρ’ αξία καλοσύνη;  2  Ποτέ να μη συμβεί αυτό! Εφόσον πεθάναμε σε σχέση με την αμαρτία,  πώς θα εξακολουθήσουμε να ζούμε πια σε αυτήν;  3  Ή μήπως δεν ξέρετε ότι όλοι εμείς, που βαφτιστήκαμε στον Χριστό Ιησού,  βαφτιστήκαμε στο θάνατό του;  4  Άρα λοιπόν, θαφτήκαμε  μαζί του μέσω του βαφτίσματός μας στο θάνατό του, ώστε, όπως ο Χριστός εγέρθηκε από τους νεκρούς μέσω της δόξας του Πατέρα,  παρόμοια και εμείς να περπατήσουμε σε μια νέα κατάσταση ζωής.  5  Διότι αν έχουμε ενωθεί μαζί του κατά την ομοιότητα του θανάτου του,  σίγουρα θα ενωθούμε επίσης μαζί του κατά την ομοιότητα της ανάστασής του·  6  επειδή γνωρίζουμε ότι η παλιά μας προσωπικότητα κρεμάστηκε στο ξύλο μαζί του,  για να αδρανοποιηθεί το αμαρτωλό μας σώμα,  ώστε να μη συνεχίζουμε πια να είμαστε δούλοι της αμαρτίας.  7  Διότι αυτός που έχει πεθάνει έχει απαλλαχτεί από την αμαρτία του. 

   8  Επιπλέον, αν έχουμε πεθάνει μαζί με τον Χριστό, πιστεύουμε ότι θα ζήσουμε επίσης μαζί του.  9  Διότι γνωρίζουμε ότι ο Χριστός, τώρα που έχει εγερθεί από τους νεκρούς,  δεν πεθαίνει πια·  ο θάνατος δεν τον εξουσιάζει πια. 10  Διότι με το θάνατο με τον οποίο πέθανε, πέθανε σε σχέση με την αμαρτία μία φορά για πάντα·  αλλά με τη ζωή με την οποία ζει, ζει σε σχέση με τον Θεό.  11  Παρόμοια και εσείς: να θεωρείτε τους εαυτούς σας ότι είστε μεν νεκροί  σε σχέση με την αμαρτία, αλλά ζωντανοί  σε σχέση με τον Θεό μέσω του Χριστού Ιησού.

   12  Μην αφήνετε, λοιπόν, την αμαρτία να βασιλεύει  στα θνητά σας σώματα ώστε να υπακούτε στις επιθυμίες τους.  13  Ούτε να παρουσιάζετε τα μέλη σας στην αμαρτία  ως όπλα αδικίας,  αλλά παρουσιάστε τους εαυτούς σας στον Θεό ως ζωντανούς  από τους νεκρούς, καθώς και τα μέλη σας στον Θεό ως όπλα  δικαιοσύνης. 14  Διότι η αμαρτία δεν πρέπει να σας εξουσιάζει, δεδομένου ότι δεν είστε κάτω από νόμο,  αλλά κάτω από παρ’ αξία καλοσύνη. 

   15  Τι λοιπόν; Θα διαπράξουμε αμαρτία επειδή δεν είμαστε κάτω από νόμο,  αλλά κάτω από παρ’ αξία καλοσύνη;  Ποτέ να μη συμβεί αυτό! 16  Δεν γνωρίζετε ότι αν παρουσιάζετε σε κάποιον τους εαυτούς σας ως δούλους για να τον υπακούτε, είστε δούλοι του επειδή τον υπακούτε,  είτε της αμαρτίας  με προοπτική το θάνατο  είτε της υπακοής  με προοπτική τη δικαιοσύνη;  17  Αλλά ευχαριστίες ας δοθούν στον Θεό, γιατί ήσασταν δούλοι της αμαρτίας αλλά γίνατε υπάκουοι από καρδιάς σε εκείνη τη μορφή διδασκαλίας στην οποία παραδοθήκατε.  18  Ναι, αφού ελευθερωθήκατε  από την αμαρτία, γίνατε δούλοι  της δικαιοσύνης.  19  Μιλώ με ανθρώπινους όρους εξαιτίας της αδυναμίας της σάρκας σας·  διότι όπως παρουσιάσατε τα μέλη  σας ως υπόδουλα στην ακαθαρσία  και στην ανομία με προοπτική την ανομία, έτσι παρουσιάστε τώρα τα μέλη σας ως υπόδουλα στη δικαιοσύνη με προοπτική την αγιότητα.  20  Διότι όταν ήσασταν δούλοι της αμαρτίας,  ήσασταν ελεύθεροι ως προς τη δικαιοσύνη.

   21  Ποιος ήταν, λοιπόν, ο καρπός  που είχατε τότε; Πράγματα  για τα οποία ντρέπεστε τώρα. Διότι το τέλος εκείνων των πραγμάτων είναι θάνατος.  22  Τώρα δε, επειδή ελευθερωθήκατε από την αμαρτία και γίνατε δούλοι του Θεού,  έχετε τον καρπό  σας σε σχέση με αγιότητα, και το τέλος αιώνια ζωή.  23  Διότι ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος,  αλλά το δώρο  που δίνει ο Θεός είναι αιώνια ζωή  μέσω του Χριστού Ιησού του Κυρίου μας.

7  Είναι δυνατόν να μη γνωρίζετε, αδελφοί, (διότι μιλώ σε εκείνους που γνωρίζουν το νόμο) ότι ο Νόμος εξουσιάζει τον άνθρωπο όσον καιρό αυτός ζει;  2  Για παράδειγμα, η παντρεμένη γυναίκα είναι δεμένη διά νόμου με το σύζυγό της όσο αυτός είναι ζωντανός· αλλά αν ο σύζυγός της πεθάνει, αυτή απαλλάσσεται από το νόμο του συζύγου της.  3  Γι’ αυτό, όσο ζει ο σύζυγός της, αυτή θα χαρακτηριστεί μοιχαλίδα αν γίνει γυναίκα άλλου άντρα.  Αλλά αν ο σύζυγός της πεθάνει, αυτή είναι ελεύθερη από το νόμο του, ώστε δεν είναι μοιχαλίδα αν γίνει γυναίκα άλλου άντρα. 

   4  Έτσι λοιπόν, αδελφοί μου, και εσείς γίνατε νεκροί όσον αφορά το Νόμο  μέσω του σώματος του Χριστού, για να γίνετε κάποιου άλλου,  εκείνου που εγέρθηκε από τους νεκρούς,  ώστε να καρποφορήσουμε  για τον Θεό. 5  Διότι όταν ήμασταν σε συμφωνία με τη σάρκα,  τα αμαρτωλά πάθη που διεγείρονταν από το Νόμο βρίσκονταν σε δράση στα μέλη μας για να αποφέρουμε καρπούς στο θάνατο.  6  Αλλά τώρα έχουμε απαλλαχτεί από το Νόμο,  επειδή έχουμε πεθάνει  όσον αφορά εκείνο που μας κρατούσε γερά, για να είμαστε δούλοι  με μια καινούρια έννοια μέσω του πνεύματος,  και όχι με την παλιά έννοια μέσω του γραπτού κώδικα. 

   7  Τι θα πούμε λοιπόν; Είναι ο Νόμος αμαρτία;  Ποτέ να μη συμβεί αυτό! Στην πραγματικότητα, δεν θα είχα γνωρίσει την αμαρτία  αν δεν υπήρχε ο Νόμος· και δεν θα είχα γνωρίσει, παραδείγματος χάρη, την πλεονεξία  αν ο Νόμος δεν έλεγε: «Δεν πρέπει να έχεις πλεονεξία».  8  Αλλά η αμαρτία, λαβαίνοντας αφορμή μέσω της εντολής,  απεργάστηκε μέσα μου κάθε είδους πλεονεξία, γιατί χωρίς νόμο η αμαρτία ήταν νεκρή.  9  Κάποτε εγώ ήμουν ζωντανός χωρίς νόμο·  αλλά όταν ήρθε η εντολή,  η αμαρτία επανήλθε στη ζωή, εγώ όμως πέθανα.  10  Και η εντολή που ήταν για ζωή,  αυτή διαπίστωσα ότι ήταν για θάνατο.  11  Διότι η αμαρτία, λαβαίνοντας αφορμή μέσω της εντολής, με παραπλάνησε  και μέσω αυτής με θανάτωσε. 12  Επομένως, ο Νόμος αυτός καθαυτόν είναι άγιος,  και η εντολή είναι άγια και δίκαιη  και καλή. 

   13  Μήπως, λοιπόν, αυτό που είναι καλό έγινε θάνατος για εμένα; Ποτέ να μη συμβεί αυτό! Αλλά η αμαρτία έγινε θάνατος, για να φανεί ως αμαρτία που απεργάζεται θάνατο για εμένα μέσω αυτού που είναι καλό·  για να γίνει η αμαρτία πολύ πιο αμαρτωλή μέσω της εντολής.  14  Διότι γνωρίζουμε ότι ο Νόμος είναι πνευματικός·  αλλά εγώ είμαι σαρκικός, πουλημένος κάτω από την αμαρτία.  15  Διότι αυτό που απεργάζομαι δεν το γνωρίζω. Διότι αυτό που θέλω δεν το πράττω· αλλά αυτό που μισώ, αυτό κάνω. 16  Ωστόσο, αν αυτό που δεν θέλω, αυτό κάνω,  συμφωνώ ότι ο Νόμος είναι καλός.  17  Αλλά τώρα αυτός που το απεργάζεται δεν είμαι πια εγώ, αλλά η αμαρτία που κατοικεί μέσα μου.  18  Διότι γνωρίζω ότι μέσα μου, δηλαδή στη σάρκα μου, δεν κατοικεί τίποτα καλό·  διότι η ικανότητα να θέλω  είναι παρούσα σε εμένα, αλλά η ικανότητα να απεργάζομαι  αυτό που είναι καλό δεν είναι παρούσα. 19  Διότι δεν κάνω  το καλό που θέλω, αλλά το κακό που δεν θέλω, αυτό πράττω. 20  Και αν αυτό που δεν θέλω, αυτό κάνω, τότε εκείνος που το απεργάζεται δεν είμαι πια εγώ, αλλά η αμαρτία που κατοικεί μέσα μου. 

   21  Βρίσκω, λοιπόν, αυτόν το νόμο στην περίπτωσή μου, ότι, όταν θέλω να κάνω το σωστό,  το κακό είναι παρόν σε εμένα.  22  Διότι βρίσκω ευχαρίστηση  στο νόμο του Θεού σύμφωνα με τον άνθρωπο  ο οποίος είμαι εσωτερικά, 23  αλλά βλέπω στα μέλη  μου έναν άλλον νόμο που πολεμάει  ενάντια στο νόμο της διάνοιάς μου  και με οδηγεί αιχμάλωτο στο νόμο της αμαρτίας  ο οποίος υπάρχει στα μέλη μου. 24  Ταλαίπωρος άνθρωπος που είμαι! Ποιος θα με σώσει από το σώμα που υφίσταται αυτόν το θάνατο;  25  Ευχαριστίες ας δοθούν στον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας!  Άρα λοιπόν, με τη διάνοιά μου εγώ είμαι δούλος του νόμου του Θεού,  αλλά με τη σάρκα μου δούλος του νόμου της αμαρτίας. 

8  Συνεπώς, εκείνοι που είναι σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού δεν έχουν καμιά καταδίκη.  2  Διότι ο νόμος  εκείνου του πνεύματος  που δίνει ζωή  σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού σάς έχει ελευθερώσει  από το νόμο της αμαρτίας και του θανάτου.  3  Διότι, επειδή υπήρχε μια ανεπάρκεια στο Νόμο,  καθόσον ήταν αδύναμος  μέσω της σάρκας, ο Θεός, στέλνοντας τον ίδιο του τον Γιο  κατά την ομοιότητα της αμαρτωλής σάρκας  και σχετικά με την αμαρτία,  καταδίκασε την αμαρτία στη σάρκα, 4  ώστε η δίκαιη απαίτηση του Νόμου να εκπληρωθεί  σε εμάς που περπατάμε, όχι σε συμφωνία με τη σάρκα, αλλά σε συμφωνία με το πνεύμα.  5  Διότι εκείνοι που είναι σε συμφωνία με τη σάρκα φρονούν τα πράγματα της σάρκας,  αλλά εκείνοι που είναι σε συμφωνία με το πνεύμα τα πράγματα του πνεύματος.  6  Διότι το φρόνημα της σάρκας σημαίνει θάνατο,  αλλά το φρόνημα του πνεύματος  σημαίνει ζωή και ειρήνη· 7  επειδή το φρόνημα της σάρκας σημαίνει έχθρα  με τον Θεό, γιατί δεν υποτάσσεται  στο νόμο του Θεού, μάλιστα ούτε και μπορεί. 8  Εκείνοι, λοιπόν, που είναι σε αρμονία με τη σάρκα  δεν μπορούν να ευαρεστήσουν τον Θεό.

   9  Ωστόσο, εσείς είστε σε αρμονία, όχι με τη σάρκα, αλλά με το πνεύμα,  αν το πνεύμα του Θεού αληθινά κατοικεί μέσα σας.  Αλλά αν κάποιος δεν έχει το πνεύμα του Χριστού,  δεν ανήκει σε αυτόν. 10  Αν, όμως, ο Χριστός είναι σε ενότητα με εσάς,  το σώμα είναι πράγματι νεκρό λόγω της αμαρτίας, αλλά το πνεύμα είναι ζωή  λόγω της δικαιοσύνης. 11  Αν δε το πνεύμα εκείνου που ήγειρε τον Ιησού από τους νεκρούς κατοικεί μέσα σας, εκείνος που ήγειρε τον Χριστό Ιησού από τους νεκρούς  θα ζωοποιήσει  και τα δικά σας θνητά σώματα μέσω του πνεύματός του που διαμένει μέσα σας.

   12  Άρα λοιπόν, αδελφοί, εμείς έχουμε αναλάβει υποχρέωση, όχι απέναντι στη σάρκα για να ζούμε σε συμφωνία με τη σάρκα·  13  διότι αν ζείτε σε συμφωνία με τη σάρκα, είναι βέβαιο ότι θα πεθάνετε·  αλλά αν θανατώσετε τις πράξεις του σώματος  μέσω του πνεύματος, θα ζήσετε. 14  Διότι όλοι όσοι οδηγούνται από το πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι γιοι του Θεού.  15  Διότι εσείς δεν λάβατε πνεύμα δουλείας που προκαλεί πάλι φόβο,  αλλά λάβατε πνεύμα  υιοθεσίας,  με το οποίο φωνάζουμε: «Αββά,  Πατέρα!» 16  Το ίδιο το πνεύμα  δίνει μαρτυρία  μαζί με το πνεύμα μας  ότι είμαστε παιδιά του Θεού.  17  Αν, λοιπόν, είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν του Θεού, συγκληρονόμοι  όμως με τον Χριστό, με την προϋπόθεση ότι υποφέρουμε  μαζί του για να δοξαστούμε και μαζί του. 

   18  Συνεπώς, θεωρώ ότι τα παθήματα  του τωρινού καιρού δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τη δόξα  που πρόκειται να αποκαλυφτεί στην περίπτωσή μας. 19  Διότι με έντονη λαχτάρα  η δημιουργία  περιμένει την αποκάλυψη των γιων του Θεού.  20  Διότι η δημιουργία υποτάχθηκε στη ματαιότητα,  όχι με τη θέλησή της, αλλά μέσω εκείνου που την υπέταξε, με βάση την ελπίδα  21  ότι και η ίδια η δημιουργία  θα ελευθερωθεί  από την υποδούλωση στη φθορά και θα έχει την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού. 22  Διότι γνωρίζουμε ότι όλη μαζί η δημιουργία στενάζει και πονάει μέχρι τώρα. 23  Όχι μόνο αυτό, αλλά και εμείς που έχουμε τους πρώτους καρπούς,  δηλαδή το πνεύμα, και εμείς οι ίδιοι στενάζουμε  μέσα μας, ενώ περιμένουμε με λαχτάρα την υιοθεσία,  την απελευθέρωση από τα σώματά μας με λύτρο. 24  Διότι σωθήκαμε με αυτή την ελπίδα·  αλλά ελπίδα που βλέπεται δεν είναι ελπίδα, γιατί όταν κάποιος βλέπει ένα πράγμα, μήπως ελπίζει για αυτό; 25  Αλλά αν ελπίζουμε  για αυτό που δεν βλέπουμε,  εξακολουθούμε να το περιμένουμε με υπομονή. 

   26  Με όμοιο τρόπο, το πνεύμα  παρέχει και αυτό βοήθεια για την αδυναμία μας·  διότι το για ποια πράγματα πρέπει να προσευχηθούμε, καθώς έχουμε ανάγκη, δεν το γνωρίζουμε,  αλλά το ίδιο το πνεύμα  συνηγορεί για εμάς με στεναγμούς αλάλητους. 27  Ωστόσο, αυτός που ερευνάει τις καρδιές  γνωρίζει ποια είναι η σημασία του πνεύματος,  επειδή αυτό συνηγορεί σύμφωνα με τον Θεό για τους αγίους. 

   28  Γνωρίζουμε δε ότι ο Θεός κάνει όλα τα έργα  του να συνεργάζονται για το καλό εκείνων που αγαπούν τον Θεό, εκείνων που είναι καλεσμένοι σύμφωνα με το σκοπό του·  29  επειδή εκείνους στους οποίους έδωσε την πρώτη του αναγνώριση  τους προόρισε  επίσης να διαμορφωθούν  σύμφωνα με την εικόνα  του Γιου του, ώστε αυτός να είναι ο πρωτότοκος  ανάμεσα σε πολλούς αδελφούς.  30  Εκείνοι δε τους οποίους προόρισε  είναι αυτοί τους οποίους και κάλεσε·  και εκείνοι τους οποίους κάλεσε είναι αυτοί τους οποίους και ανακήρυξε δίκαιους.  Τελικά, εκείνοι τους οποίους ανακήρυξε δίκαιους είναι αυτοί τους οποίους και δόξασε. 

   31  Τι θα πούμε, λοιπόν, για αυτά τα πράγματα; Αν ο Θεός είναι με το μέρος μας, ποιος θα είναι εναντίον μας;  32  Αυτός, που δεν λυπήθηκε ούτε τον ίδιο του τον Γιο  αλλά τον παρέδωσε για όλους εμάς,  γιατί, λοιπόν, μαζί με αυτόν δεν θα μας δώσει με καλοσύνη και όλα τα άλλα πράγματα;  33  Ποιος θα απαγγείλει κατηγορία κατά των εκλεγμένων του Θεού;  Ο Θεός είναι Εκείνος που τους ανακηρύσσει δίκαιους.  34  Ποιος θα καταδικάσει; Ο Χριστός Ιησούς είναι εκείνος που πέθανε, και μάλιστα εκείνος που εγέρθηκε από τους νεκρούς, ο οποίος είναι στα δεξιά  του Θεού, ο οποίος και συνηγορεί για εμάς. 

   35  Ποιος θα μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού;  Μήπως θλίψη ή στενοχώριες ή διωγμός ή πείνα ή γύμνια ή κίνδυνος ή σπαθί;  36  Όπως είναι γραμμένο: «Για χάρη σου θανατωνόμαστε όλη την ημέρα· θεωρηθήκαμε ως πρόβατα για σφαγή».  37  Αντίθετα, σε όλα αυτά βγαίνουμε πλήρως νικητές  μέσω εκείνου που μας αγάπησε. 38  Διότι είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή  ούτε άγγελοι  ούτε κυβερνήσεις  ούτε παρόντα πράγματα ούτε μελλοντικά πράγματα ούτε δυνάμεις  39  ούτε ύψος ούτε βάθος ούτε καμιά άλλη δημιουργία θα μπορέσει να μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού, η οποία είναι στον Χριστό Ιησού, τον Κύριό μας.

9  Λέω την αλήθεια  σύμφωνα με τον Χριστό· δεν λέω ψέματα,  αφού η συνείδησή μου δίνει μαρτυρία μαζί με εμένα σύμφωνα με άγιο πνεύμα, 2  ότι έχω μεγάλη λύπη και ακατάπαυστο πόνο στην καρδιά μου.  3  Διότι θα ευχόμουν να ήμουν εγώ ο ίδιος αποχωρισμένος από τον Χριστό ως ο καταραμένος, για χάρη των αδελφών μου,  των συγγενών μου κατά σάρκα,  4  οι οποίοι είναι Ισραηλίτες,  στους οποίους ανήκει η υιοθεσία  και η δόξα  και οι διαθήκες  και η χορήγηση του Νόμου  και η ιερή υπηρεσία  και οι υποσχέσεις·  5  στους οποίους ανήκουν οι προπάτορες  και από τους οποίους προήλθε ο Χριστός κατά σάρκα:  ο Θεός,  που είναι πάνω σε όλα, ας είναι ευλογημένος για πάντα. Αμήν.

   6  Ωστόσο, όχι ότι έχει αποτύχει ο λόγος του Θεού.  Διότι δεν είναι πράγματι «Ισραήλ» όλοι όσοι προέρχονται από τον Ισραήλ.  7  Ούτε επειδή είναι σπέρμα του Αβραάμ είναι όλοι παιδιά,  αλλά: «Αυτό που θα αποκληθεί “σπέρμα σου” θα είναι μέσω του Ισαάκ».  8  Δηλαδή, τα κατά σάρκα παιδιά  δεν είναι πράγματι τα παιδιά του Θεού,  αλλά τα παιδιά που είναι μέσω της υπόσχεσης  υπολογίζονται ως το σπέρμα. 9  Διότι ο λόγος της υπόσχεσης ήταν ο εξής: «Αυτόν τον καιρό θα έρθω και η Σάρρα θα έχει γιο».  10  Εντούτοις, όχι μόνο αυτή η περίπτωση, αλλά και όταν η Ρεβέκκα συνέλαβε δίδυμα  από έναν άντρα, τον Ισαάκ τον προπάτορά μας: 11  Διότι όταν αυτά δεν είχαν ακόμη γεννηθεί ούτε είχαν πράξει τίποτα καλό ή απαίσιο,  προκειμένου ο σκοπός του Θεού σχετικά με την εκλογή να παραμένει βασισμένος, όχι σε έργα, αλλά σε Εκείνον που καλεί,  12  της ειπώθηκε: «Ο μεγαλύτερος θα είναι δούλος του νεοτέρου».  13  Όπως είναι γραμμένο: «Εγώ αγάπησα τον Ιακώβ, τον δε Ησαύ τον μίσησα». 

   14  Τι θα πούμε λοιπόν; Μήπως υπάρχει αδικία στον Θεό;  Ποτέ να μη συμβεί αυτό! 15  Διότι αυτός λέει στον Μωυσή: «Θα ελεήσω όποιον ελεώ και θα δείξω συμπόνια σε όποιον δείχνω συμπόνια».  16  Άρα λοιπόν, εξαρτάται, όχι από εκείνον που θέλει ούτε από εκείνον που τρέχει, αλλά από τον Θεό,  ο οποίος ελεεί.  17  Διότι η Γραφή λέει στον Φαραώ: «Γι’ αυτόν το λόγο σε άφησα να παραμείνεις, για να δείξω αναφορικά με εσένα τη δύναμή μου και για να διακηρυχτεί το όνομά μου σε όλη τη γη».  18  Άρα λοιπόν, όποιον θέλει ελεεί,  αλλά όποιον θέλει τον αφήνει να γίνει ισχυρογνώμων. 

   19  Θα μου πεις λοιπόν: «Γιατί βρίσκει ακόμη σφάλματα; Διότι ποιος έχει αντισταθεί στο ρητό του θέλημα;»  20  Άνθρωπε,  ποιος, λοιπόν, αληθινά είσαι εσύ για να ανταπαντάς στον Θεό;  Μήπως το πράγμα που πλάστηκε θα πει σε εκείνον που το έπλασε: «Γιατί με έφτιαξες έτσι;»  21  Τι; Δεν έχει ο αγγειοπλάστης  εξουσία πάνω στον πηλό, για να φτιάξει από το ίδιο μείγμα ένα σκεύος για αξιότιμη χρήση και ένα άλλο για χρήση που στερείται τιμής;  22  Αν, λοιπόν, ο Θεός, μολονότι είχε τη θέληση να εκδηλώσει την οργή του και να γνωστοποιήσει τη δύναμή του, ανέχτηκε με πολλή μακροθυμία σκεύη οργής που έγιναν άξια για καταστροφή,  23  ώστε να γνωστοποιήσει τον πλούτο  της δόξας του σε σκεύη  ελέους, τα οποία ετοίμασε εκ των προτέρων για δόξα,  24  δηλαδή εμάς, τους οποίους κάλεσε, όχι μόνο ανάμεσα από τους Ιουδαίους, αλλά και ανάμεσα από τα έθνη,  τι με αυτό; 25  Είναι όπως λέει και στον Ωσηέ: «Εκείνους που δεν ήταν λαός μου  θα τους αποκαλέσω “λαό μου”, και εκείνη που δεν ήταν αγαπημένη θα την αποκαλέσω “αγαπημένη”·  26  και στον τόπο όπου τους ειπώθηκε: “Δεν είστε λαός μου”, εκεί αυτοί θα αποκληθούν “γιοι του ζωντανού Θεού”». 

   27  Ο δε Ησαΐας φωνάζει σχετικά με τον Ισραήλ: «Μολονότι ο αριθμός των γιων του Ισραήλ μπορεί να είναι σαν την άμμο της θάλασσας,  το υπόλοιπο είναι που θα σωθεί.  28  Διότι ο Ιεχωβά θα τακτοποιήσει λογαριασμούς πάνω στη γη, τελειώνοντάς τους και συντομεύοντάς τους».  29  Και όπως είχε πει ο Ησαΐας παλιότερα: «Αν ο Ιεχωβά των στρατευμάτων  δεν μας είχε αφήσει σπέρμα, θα είχαμε γίνει σαν τα Σόδομα και θα είχαμε ομοιωθεί με τα Γόμορρα». 

   30  Τι θα πούμε λοιπόν; Ότι οι εθνικοί, μολονότι δεν επιδίωκαν δικαιοσύνη, κατέφθασαν τη δικαιοσύνη,  τη δικαιοσύνη που είναι αποτέλεσμα πίστης·  31  αλλά ο Ισραήλ, μολονότι επιδίωκε νόμο δικαιοσύνης, δεν έφτασε το νόμο.  32  Για ποιο λόγο; Επειδή τον επιδίωκε, όχι μέσω πίστης, αλλά μέσω έργων.  Αυτοί πρόσκοψαν στην «πέτρα του προσκόμματος»·  33  όπως είναι γραμμένο: «Δείτε! Θέτω στη Σιών πέτρα  προσκόμματος και βράχο σκανδάλου,  αλλά εκείνος που εναποθέτει την πίστη του σε αυτήν δεν θα απογοητευτεί».

10  Αδελφοί, η καλή θέληση της καρδιάς μου και η δέησή μου προς τον Θεό για αυτούς είναι, πράγματι, για τη σωτηρία τους.  2  Διότι μαρτυρώ σχετικά με αυτούς ότι έχουν ζήλο  για τον Θεό αλλά όχι σύμφωνα με ακριβή γνώση·  3  διότι, επειδή δεν γνωρίζουν τη δικαιοσύνη του Θεού  αλλά ζητούν να εδραιώσουν τη δική τους,  δεν υποτάχθηκαν στη δικαιοσύνη του Θεού.  4  Διότι ο Χριστός είναι το τέλος του Νόμου,  ώστε όποιος ασκεί πίστη να έχει δικαιοσύνη. 

   5  Διότι ο Μωυσής γράφει ότι ο άνθρωπος που εκτελεί τη δικαιοσύνη του Νόμου θα ζήσει μέσω αυτής.  6  Αλλά η δικαιοσύνη που είναι αποτέλεσμα πίστης μιλάει με αυτόν τον τρόπο: «Μην πεις μέσα στην καρδιά σου:  “Ποιος θα ανεβεί στον ουρανό;”  δηλαδή, για να κατεβάσει τον Χριστό·  7  ή “ποιος θα κατεβεί στην άβυσσο;”  δηλαδή, για να ανεβάσει τον Χριστό από τους νεκρούς».  8  Αλλά τι λέει; «Ο λόγος είναι κοντά σου, στο στόμα σου και στην καρδιά σου»·  δηλαδή, ο «λόγος»  της πίστης, τον οποίο κηρύττουμε.  9  Διότι αν διακηρύξεις δημόσια αυτόν “το λόγο που βρίσκεται στο στόμα σου”,  ότι ο Ιησούς είναι Κύριος,  και ασκήσεις πίστη μέσα στην καρδιά σου για το ότι ο Θεός τον ήγειρε από τους νεκρούς,  θα σωθείς.  10  Διότι με την καρδιά  ασκεί κανείς πίστη για δικαιοσύνη, αλλά με το στόμα κάνει δημόσια διακήρυξη  για σωτηρία.

   11  Διότι η Γραφή λέει: «Κανείς που εναποθέτει  την πίστη του σε αυτόν δεν θα απογοητευτεί».  12  Διότι δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ Ιουδαίου και Έλληνα,  γιατί υπάρχει ο ίδιος Κύριος πάνω σε όλους, ο οποίος είναι πλούσιος  προς όλους όσους τον επικαλούνται. 13  Διότι «όποιος επικαλεστεί το όνομα του Ιεχωβά θα σωθεί».  14  Ωστόσο, πώς θα επικαλεστούν εκείνον στον οποίο δεν έχουν θέσει πίστη;  Και πώς θα θέσουν πίστη σε εκείνον για τον οποίο δεν έχουν ακούσει; Και πώς θα ακούσουν αν δεν τους κηρύξει κάποιος;  15  Και πώς θα κηρύξουν αν δεν έχουν αποσταλεί;  Όπως είναι γραμμένο: «Πόσο ωραία είναι τα πόδια εκείνων που διακηρύττουν καλά νέα για καλά πράγματα!» 

   16  Αλλά δεν υπάκουσαν όλοι στα καλά νέα.  Διότι ο Ησαΐας λέει: «Ιεχωβά, ποιος έθεσε πίστη σε αυτό που ακούστηκε από εμάς;»  17  Η πίστη, λοιπόν, έρχεται ως επακόλουθο αυτού που ακούει κανείς.  Και αυτό που ακούει κανείς είναι μέσω του λόγου σχετικά με τον Χριστό.  18  Αλλά ρωτώ: Μήπως δεν άκουσαν; Στην πραγματικότητα, «σε όλη τη γη έφτασε ο ήχος τους  και ως τα πέρατα της κατοικημένης γης τα λόγια τους».  19  Αλλά ρωτώ: Μήπως δεν γνώριζε ο Ισραήλ;  Πρώτος ο Μωυσής λέει: «Θα διεγείρω τη ζηλοτυπία σας μέσω αυτού που δεν είναι έθνος· θα διεγείρω το βίαιο θυμό σας μέσω ενός ασύνετου έθνους».  20  Ο δε Ησαΐας δείχνει μεγάλη τόλμη και λέει: «Με βρήκαν εκείνοι που δεν με έψαχναν·  φανερώθηκα σε εκείνους που δεν με εκζητούσαν».  21  Και όσον αφορά τον Ισραήλ, λέει: «Όλη την ημέρα άπλωσα τα χέρια μου προς έναν λαό που είναι ανυπάκουος  και αντιμιλάει».

11  Ρωτώ λοιπόν: Μήπως απέρριψε ο Θεός το λαό του;  Ποτέ να μη συμβεί αυτό! Διότι και εγώ είμαι Ισραηλίτης,  από το σπέρμα του Αβραάμ, από τη φυλή του Βενιαμίν.  2  Ο Θεός δεν απέρριψε το λαό του, τον οποίο πρώτα αναγνώρισε.  Δεν γνωρίζετε τι λέει η Γραφή σχετικά με τον Ηλία, καθώς αυτός αποτείνεται στον Θεό εναντίον του Ισραήλ;  3  «Ιεχωβά, αυτοί σκότωσαν τους προφήτες σου, κατέσκαψαν τα θυσιαστήριά σου, και μόνο εγώ απέμεινα· και ζητούν την ψυχή μου».  4  Και όμως, τι του λέει η θεϊκή εξαγγελία;  «Έχω αφήσει για τον εαυτό μου εφτά χιλιάδες άντρες, οι οποίοι δεν λύγισαν το γόνατο στον Βάαλ».  5  Με αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, και στον τωρινό καιρό έχει εμφανιστεί ένα υπόλοιπο  σύμφωνα με μια εκλογή  η οποία οφείλεται σε παρ’ αξία καλοσύνη. 6  Αν, λοιπόν, είναι μέσω παρ’ αξία καλοσύνης,  δεν οφείλεται πια σε έργα·  αλλιώς, η παρ’ αξία καλοσύνη δεν είναι πια παρ’ αξία καλοσύνη. 

   7  Τότε λοιπόν; Αυτό που ο Ισραήλ εκζητεί ένθερμα δεν το απέκτησε,  αλλά οι εκλεγμένοι  το απέκτησαν. Οι υπόλοιποι είχαν τις αισθήσεις τους αμβλυμένες·  8  όπως είναι γραμμένο: «Ο Θεός τούς έδωσε πνεύμα βαθύ ύπνου,  μάτια για να μη βλέπουν και αφτιά για να μην ακούν, μέχρι τη σημερινή ημέρα».  9  Επίσης, ο Δαβίδ λέει: «Το τραπέζι τους ας γίνει για αυτούς παγίδα και ενέδρα και σκάνδαλο και ανταπόδοση·  10  ας σκοτεινιάσουν τα μάτια τους για να μη βλέπουν, και κύρτωνε διαρκώς τη ράχη τους». 

   11  Ρωτώ λοιπόν: Μήπως αυτοί πρόσκοψαν με αποτέλεσμα να πέσουν  εντελώς; Ποτέ να μη συμβεί αυτό! Αλλά με αφορμή το εσφαλμένο βήμα  τους υπάρχει σωτηρία για τους εθνικούς,  για να διεγείρει τη ζηλοτυπία τους.  12  Αν, τώρα, το εσφαλμένο βήμα τους σημαίνει πλούτο για τον κόσμο, και η ελάττωσή τους σημαίνει πλούτο για τους εθνικούς,  πόσο μάλλον ο πλήρης αριθμός  τους!

   13  Μιλώ σε εσάς που είστε εθνικοί. Εφόσον είμαι απόστολος  των εθνών,  δοξάζω  τη διακονία  μου, 14  μήπως με κάποιον τρόπο διεγείρω τη ζηλοτυπία εκείνων που είναι σάρκα μου και σώσω  μερικούς από ανάμεσά τους.  15  Διότι αν η απόρριψή  τους σημαίνει συμφιλίωση  για τον κόσμο, τι θα σημάνει η αποδοχή τους, παρά ζωή από τους νεκρούς; 16  Και αν το μέρος που πάρθηκε ως πρώτοι καρποί  είναι άγιο, τότε είναι και η μάζα· και αν η ρίζα είναι άγια,  τότε είναι και τα κλαδιά.

   17  Ωστόσο, αν μερικά από τα κλαδιά κόπηκαν, αλλά εσύ, μολονότι είσαι αγριελιά, μπολιάστηκες ανάμεσα σε αυτά  και έγινες συμμέτοχος στη ρίζα του πάχους  την οποία έχει η ελιά,  18  μη χαίρεσαι σε βάρος των κλαδιών. Αν, όμως, χαίρεσαι σε βάρος τους,  δεν είσαι εσύ που βαστάζεις τη ρίζα,  αλλά η ρίζα βαστάζει εσένα.  19  Θα πεις λοιπόν: «Κόπηκαν κλαδιά  για να μπολιαστώ εγώ».  20  Εντάξει! Εξαιτίας της απιστίας τους  κόπηκαν αυτά, αλλά εσύ στέκεσαι μέσω πίστης.  Μην έχεις μεγάλες ιδέες,  αλλά να φοβάσαι.  21  Διότι αν ο Θεός δεν λυπήθηκε τα φυσικά κλαδιά, ούτε εσένα θα λυπηθεί.  22  Δες, λοιπόν, την καλοσύνη  και την αυστηρότητα  του Θεού. Προς εκείνους που έπεσαν υπάρχει αυστηρότητα,  αλλά προς εσένα υπάρχει η καλοσύνη του Θεού, με την προϋπόθεση ότι παραμένεις  στην καλοσύνη του· αλλιώς, θα κοπείς και εσύ.  23  Και εκείνοι, αν δεν παραμείνουν στην απιστία τους, θα μπολιαστούν·  διότι ο Θεός είναι ικανός να τους μπολιάσει πάλι. 24  Διότι αν εσύ κόπηκες από το ελαιόδεντρο που είναι άγριο από τη φύση του και μπολιάστηκες  αντίθετα με τη φύση στο ήμερο ελαιόδεντρο, πόσο μάλλον θα μπολιαστούν στο δικό τους ελαιόδεντρο εκείνοι που είναι φυσικοί! 

   25  Διότι δεν θέλω, αδελφοί, να έχετε άγνοια για αυτό το ιερό μυστικό,  για να μην είστε φρόνιμοι κατά τη δική σας άποψη: ότι νωθρότητα των αισθήσεων  έχει επέλθει εν μέρει στον Ισραήλ μέχρι να μπει  ο πλήρης αριθμός  των εθνικών, 26  και με αυτόν τον τρόπο όλος ο Ισραήλ  θα σωθεί. Όπως είναι γραμμένο: «Ο απελευθερωτής θα έρθει από τη Σιών  και θα απομακρύνει τις ασεβείς πράξεις από τον Ιακώβ.  27  Και αυτή θα είναι η από μέρους μου διαθήκη με αυτούς,  όταν αφαιρέσω τις αμαρτίες τους».  28  Πράγματι, αναφορικά με τα καλά νέα αυτοί είναι εχθροί για χάρη σας,  αλλά αναφορικά με την εκλογή [του Θεού] είναι αγαπητοί για χάρη των προπατόρων τους.  29  Διότι τα δώρα και η κλήση του Θεού δεν είναι πράγματα για τα οποία εκείνος θα μεταμεληθεί.  30  Διότι όπως εσείς ήσασταν κάποτε ανυπάκουοι  στον Θεό, αλλά τώρα σας έχει δειχτεί έλεος  λόγω της ανυπακοής τους,  31  έτσι και αυτοί τώρα είναι ανυπάκουοι με αποτέλεσμα το έλεος για εσάς,  ώστε και σε αυτούς να δειχτεί τώρα έλεος. 32  Διότι ο Θεός τούς έκλεισε όλους μαζί στην ανυπακοή,  για να δείξει σε όλους έλεος. 

   33  Ω! βάθος πλούτου  και σοφίας  και γνώσης  του Θεού! Πόσο ανεξερεύνητες είναι οι κρίσεις  του και ανεξιχνίαστες οι οδοί του! 34  Διότι «ποιος έχει γνωρίσει το νου  του Ιεχωβά, ή ποιος έχει γίνει σύμβουλός του;»  35  Ή «ποιος του έχει δώσει πρώτος, ώστε να πρέπει να του ανταποδοθεί;»  36  Επειδή από αυτόν και μέσω αυτού και για αυτόν είναι τα πάντα.  Σε αυτόν ας είναι η δόξα στους αιώνες.  Αμήν.

12  Σας ικετεύω, λοιπόν, μέσω της συμπόνιας του Θεού, αδελφοί, να παρουσιάσετε τα σώματά  σας ως θυσία  ζωντανή,  άγια,  ευπρόσδεκτη στον Θεό,  ως ιερή υπηρεσία  με τη δύναμη της λογικής σας.  2  Και μη διαπλάθεστε  σύμφωνα με αυτό το σύστημα πραγμάτων, αλλά να μεταμορφώνεστε ανακαινίζοντας το νου  σας, ώστε να αποδεικνύετε στον εαυτό σας  το καλό και ευπρόσδεκτο και τέλειο θέλημα  του Θεού.

   3  Διότι μέσω της παρ’ αξία καλοσύνης που μου έχει δοθεί, λέω σε όποιον είναι ανάμεσά σας να μη σκέφτεται για τον εαυτό του κάτι παραπάνω από όσο είναι απαραίτητο να σκέφτεται·  αλλά να σκέφτεται έτσι ώστε να έχει σωφροσύνη,  ο καθένας ανάλογα με το μέτρο  πίστης  που του έχει μοιράσει ο Θεός. 4  Διότι όπως έχουμε σε ένα σώμα πολλά μέλη,  αλλά τα μέλη δεν έχουν όλα την ίδια λειτουργία, 5  έτσι και εμείς, αν και πολλοί, είμαστε ένα σώμα  σε ενότητα με τον Χριστό, αλλά μέλη που ανήκουν ατομικά το ένα στο άλλο.  6  Εφόσον, λοιπόν, έχουμε χαρίσματα που διαφέρουν  σύμφωνα με την παρ’ αξία καλοσύνη  η οποία μας έχει δοθεί, είτε προφητεία, ας προφητεύουμε ανάλογα με την πίστη που μας έχει δοθεί· 7  είτε διακονία, ας ενασχολούμαστε με αυτή τη διακονία·  είτε αυτός που διδάσκει,  ας ενασχολείται με τη διδασκαλία του·  8  είτε αυτός που προτρέπει, ας είναι στην προτροπή του·  αυτός που μοιράζει, ας μοιράζει με απλοχεριά·  αυτός που προΐσταται,  ας προΐσταται με πραγματική θέρμη· αυτός που δείχνει έλεος,  ας το δείχνει με χαρά.

   9  Η αγάπη σας  ας είναι ανυπόκριτη.  Να αποστρέφεστε ό,τι είναι πονηρό,  να προσκολλάστε σε ό,τι είναι καλό.  10  Με αδελφική αγάπη,  να νιώθετε τρυφερή στοργή ο ένας για τον άλλον. Στην απόδοση αμοιβαίας τιμής,  να παίρνετε την πρωτοβουλία. 11  Να μη χασομεράτε στις ασχολίες σας.  Να φλέγεστε με το πνεύμα.  Να υπηρετείτε τον Ιεχωβά ως δούλοι.  12  Να χαίρεστε σε σχέση με την ελπίδα.  Να υπομένετε στη θλίψη.  Να εγκαρτερείτε στην προσευχή.  13  Να δίνετε στους αγίους σύμφωνα με τις ανάγκες τους.  Να ακολουθείτε την πορεία της φιλοξενίας.  14  Να ευλογείτε εκείνους που διώκουν·  να ευλογείτε  και να μην καταριέστε.  15  Να χαίρεστε με όσους χαίρονται·  να κλαίτε με όσους κλαίνε. 16  Να έχετε για τους άλλους το ίδιο φρόνημα όπως και για τον εαυτό σας·  να μην είστε υψηλόφρονες,  αλλά να οδηγείστε από τα ταπεινά πράγματα.  Να μη γίνεστε φρόνιμοι κατά τη δική σας άποψη. 

   17  Να μην ανταποδίδετε κακό αντί κακού  σε κανέναν. Να προνοείτε για καλά πράγματα ενώπιον όλων των ανθρώπων. 18  Αν είναι δυνατόν, όσο εξαρτάται από εσάς, να είστε ειρηνικοί  με όλους τους ανθρώπους. 19  Να μην παίρνετε εκδίκηση  για τον εαυτό σας, αγαπητοί, αλλά να αφήνετε τόπο για την οργή του Θεού·  διότι είναι γραμμένο: «Η εκδίκηση είναι δική μου· εγώ θα ανταποδώσω, λέει ο Ιεχωβά».  20  Αλλά, «αν πεινάει ο εχθρός σου, τρέφε τον· αν διψάει, δίνε του να πιει·  διότι κάνοντάς το αυτό θα συσσωρεύσεις πυρωμένα κάρβουνα στο κεφάλι του».  21  Να μην αφήνεις τον εαυτό σου να νικιέται από το κακό αλλά να νικάς το κακό με το καλό.

13  Κάθε ψυχή ας υποτάσσεται  στις ανώτερες εξουσίες,  γιατί δεν υπάρχει εξουσία  παρά μόνο από τον Θεό·  οι υπάρχουσες εξουσίες βρίσκονται τοποθετημένες στις σχετικές  τους θέσεις από τον Θεό.  2  Συνεπώς, αυτός που εναντιώνεται στην εξουσία έχει ταχθεί εναντίον της διευθέτησης του Θεού· εκείνοι που έχουν ταχθεί εναντίον της θα λάβουν για τον εαυτό τους κρίση.  3  Διότι εκείνοι που κυβερνούν είναι αντικείμενο φόβου, όχι για την καλή πράξη, αλλά για την κακή.  Θέλεις, λοιπόν, να μη φοβάσαι την εξουσία; Κάνε το καλό  και θα έχεις έπαινο από αυτήν· 4  διότι είναι διάκονος του Θεού σε εσένα για το καλό σου.  Αλλά αν κάνεις το κακό,  να φοβάσαι: διότι δεν φοράει άσκοπα το σπαθί· διότι είναι διάκονος του Θεού, εκδικητής  για να εκδηλώσει οργή σε εκείνον που πράττει το κακό.

   5  Υπάρχει, λοιπόν, επιτακτική ανάγκη να υποτάσσεστε, όχι μόνο λόγω αυτής της οργής, αλλά και λόγω της συνείδησής  σας. 6  Διότι γι’ αυτό πληρώνετε και φόρους· διότι αυτοί είναι δημόσιοι υπηρέτες  του Θεού, που υπηρετούν διαρκώς γι’ αυτόν το σκοπό. 7  Να αποδίδετε σε όλους αυτά που τους οφείλονται, σε εκείνον που ζητάει το φόρο, το φόρο·  σε εκείνον που ζητάει τα τέλη, τα τέλη· σε εκείνον που ζητάει το φόβο, το φόβο·  σε εκείνον που ζητάει την τιμή, την τιμή. 

   8  Μην οφείλετε σε κανέναν τίποτα απολύτως,  παρά μόνο το να αγαπάτε ο ένας τον άλλον·  διότι αυτός που αγαπάει το συνάνθρωπό του έχει εκπληρώσει το νόμο.  9  Διότι ο νομικός κώδικας, «Δεν πρέπει να μοιχεύσεις,  Δεν πρέπει να διαπράξεις φόνο,  Δεν πρέπει να κλέψεις,  Δεν πρέπει να έχεις πλεονεξία»,  και οποιαδήποτε άλλη εντολή υπάρχει, συνοψίζεται σε αυτόν το λόγο, δηλαδή στο «Πρέπει να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου».  10  Η αγάπη  δεν εργάζεται το κακό στον πλησίον·  άρα η αγάπη αποτελεί εκπλήρωση του νόμου. 

   11  Και να το κάνετε αυτό, επειδή εσείς γνωρίζετε τον καιρό, ότι είναι ήδη ώρα να ξυπνήσετε  από τον ύπνο, γιατί τώρα η σωτηρία μας είναι πιο κοντά παρά όταν γίναμε πιστοί.  12  Η νύχτα  έχει προχωρήσει· η ημέρα έχει πλησιάσει. Ας αποβάλουμε, λοιπόν, τα έργα του σκοταδιού  και ας ντυθούμε τα όπλα  του φωτός. 13  Όπως την ημέρα, ας περπατήσουμε με ευπρέπεια,  όχι με ξέφρενα γλέντια και μεθύσια,  όχι με αθέμιτες σεξουαλικές σχέσεις και έκλυτη διαγωγή,  όχι με έριδα  και ζήλια. 14  Αλλά ντυθείτε τον Κύριο Ιησού Χριστό  και μην κάνετε σχέδια εκ των προτέρων για τις επιθυμίες της σάρκας.

14  Να καλοδέχεστε αυτόν που έχει αδυναμίες  στην πίστη του, όχι όμως για να παίρνετε αποφάσεις σχετικά με ενδόμυχα  ερωτήματα. 2  Κάποιος έχει πίστη για να τρώει τα πάντα,  αλλά αυτός που είναι αδύναμος τρώει λαχανικά. 3  Αυτός που τρώει ας μην περιφρονεί εκείνον που δεν τρώει,  και εκείνος που δεν τρώει ας μην κρίνει αυτόν που τρώει, γιατί ο Θεός τον έχει καλοδεχτεί αυτόν. 4  Ποιος είσαι εσύ που κρίνεις τον οικιακό υπηρέτη κάποιου άλλου;  Για το δικό του κύριο αυτός στέκεται ή πέφτει.  Και ασφαλώς θα σταθεί, γιατί ο Ιεχωβά μπορεί να τον κάνει να σταθεί. 

   5  Ένας κρίνει ότι μια ημέρα είναι ανώτερη από μια άλλη·  άλλος κρίνει ότι μια ημέρα είναι όπως όλες οι άλλες·  ο καθένας ας είναι πλήρως πεπεισμένος στο δικό του νου. 6  Αυτός που τηρεί την ημέρα την τηρεί για τον Ιεχωβά. Επίσης, αυτός που τρώει τρώει για τον Ιεχωβά,  γιατί λέει ευχαριστήρια προσευχή στον Θεό·  και αυτός που δεν τρώει δεν τρώει για τον Ιεχωβά  και εντούτοις λέει ευχαριστήρια προσευχή στον Θεό.  7  Στην πραγματικότητα, κανείς από εμάς δεν ζει μόνο για τον εαυτό του  και κανείς δεν πεθαίνει μόνο για τον εαυτό του· 8  διότι και αν ζούμε, ζούμε για τον Ιεχωβά,  και αν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε για τον Ιεχωβά.  Συνεπώς, και αν ζούμε και αν πεθαίνουμε, ανήκουμε στον Ιεχωβά.  9  Διότι γι’ αυτόν το σκοπό ο Χριστός πέθανε και επανήλθε στη ζωή,  για να είναι Κύριος και των νεκρών  και των ζωντανών. 

   10  Αλλά εσύ γιατί κρίνεις τον αδελφό σου;  Ή και εσύ γιατί περιφρονείς τον αδελφό σου; Διότι όλοι θα σταθούμε μπροστά στη δικαστική  έδρα του Θεού· 11  διότι είναι γραμμένο: «“Όσο βέβαιο είναι ότι εγώ ζω”, λέει ο Ιεχωβά,  “σε εμένα θα λυγίσει κάθε γόνατο, και κάθε γλώσσα θα κάνει φανερή ομολογία προς τον Θεό”».  12  Άρα λοιπόν, ο καθένας μας θα δώσει λογαριασμό για τον εαυτό του στον Θεό. 

   13  Συνεπώς, ας μην κρίνουμε  πια ο ένας τον άλλον, αλλά απεναντίας να είστε αποφασισμένοι  να μη βάζετε μπροστά σε αδελφό  πρόσκομμα  ή αιτία για να σκοντάψει. 14  Γνωρίζω και είμαι πεπεισμένος σύμφωνα με τον Κύριο Ιησού ότι τίποτα δεν είναι μολυσμένο αυτό καθαυτό·  μόνο όταν ένας θεωρεί ότι κάτι είναι μολυσμένο, τότε για αυτόν είναι μολυσμένο.  15  Διότι αν, εξαιτίας της τροφής, λυπάται ο αδελφός σου, δεν περπατάς πια σύμφωνα με την αγάπη.  Μην καταστρέφεις με την τροφή σου αυτόν για τον οποίο πέθανε ο Χριστός.  16  Μην αφήνετε, λοιπόν, να συζητιέται προς βλάβη σας το καλό που κάνετε. 17  Διότι η βασιλεία του Θεού  δεν σημαίνει φαγητό και ποτό,  αλλά δικαιοσύνη  και ειρήνη  και χαρά  με άγιο πνεύμα. 18  Διότι εκείνος που, από αυτή την άποψη, υπηρετεί ως δούλος του Χριστού είναι ευπρόσδεκτος στον Θεό και επιδοκιμάζεται από τους ανθρώπους. 

   19  Άρα λοιπόν, ας επιδιώκουμε τα πράγματα που συμβάλλουν στην ειρήνη  και τα πράγματα που είναι για την εποικοδόμηση του ενός από τον άλλον.  20  Μην γκρεμίζεις το έργο του Θεού για χάρη της τροφής και μόνο.  Βέβαια, τα πάντα είναι καθαρά, αλλά είναι βλαβερό για τον άνθρωπο που τρώει όταν υπάρχει αιτία για πρόσκομμα.  21  Είναι καλό να μη φας κρέας ούτε να πιεις κρασί ούτε να κάνεις οτιδήποτε εξαιτίας του οποίου προσκόπτει ο αδελφός σου.  22  Την πίστη που έχεις εσύ, έχε την για τον εαυτό σου ενώπιον του Θεού.  Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που δεν θέτει τον εαυτό του σε κρίση με αυτό που επιδοκιμάζει. 23  Αλλά αν έχει αμφιβολίες, είναι ήδη καταδικασμένος αν φάει,  επειδή δεν τρώει από πίστη. Πράγματι, ό,τι δεν είναι από πίστη είναι αμαρτία.

15  Εμείς, όμως, που είμαστε ισχυροί οφείλουμε να βαστάζουμε τις αδυναμίες εκείνων που δεν είναι ισχυροί,  και να μην ευαρεστούμε τον εαυτό μας.  2  Ο καθένας μας ας ευαρεστεί τον πλησίον του σε ό,τι είναι καλό για την εποικοδόμησή του.  3  Διότι ακόμη και ο Χριστός δεν ευαρέστησε τον εαυτό του·  αλλά όπως είναι γραμμένο: «Οι ονειδισμοί εκείνων που σε ονείδιζαν έχουν πέσει πάνω μου».  4  Διότι όλα όσα γράφτηκαν παλιότερα γράφτηκαν  για τη διδασκαλία μας,  ώστε, μέσω της υπομονής  μας και μέσω της παρηγοριάς  από τις Γραφές, να έχουμε ελπίδα.  5  Είθε ο Θεός, που χορηγεί υπομονή και παρηγοριά, να σας αξιώσει να έχετε ανάμεσά σας την ίδια διανοητική στάση  που είχε ο Χριστός Ιησούς, 6  ώστε σύσσωμοι,  με ένα στόμα, να δοξάζετε τον Θεό και Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

   7  Γι’ αυτό, να καλοδέχεστε ο ένας τον άλλον,  όπως και ο Χριστός καλοδέχτηκε εμάς,  με προοπτική τη δόξα του Θεού. 8  Διότι λέω ότι ο Χριστός έγινε πραγματικά διάκονος  των περιτμημένων  για χάρη της φιλαλήθειας του Θεού,  ώστε να επαληθεύσει τις υποσχέσεις  που έδωσε Εκείνος στους προπάτορές τους, 9  και για να δοξάσουν τα έθνη  τον Θεό για το έλεός του.  Όπως είναι γραμμένο: «Γι’ αυτό θα σε ομολογώ φανερά ανάμεσα στα έθνη και στο όνομά σου θα αναπέμπω μελωδία».  10  Και πάλι λέει: «Ευφρανθείτε, έθνη, μαζί με το λαό του».  11  Και πάλι: «Αινείτε τον Ιεχωβά, όλα τα έθνη, και όλοι οι λαοί ας τον αινούν».  12  Και πάλι ο Ησαΐας λέει: «Θα υπάρχει η ρίζα του Ιεσσαί  και θα υπάρχει κάποιος που θα εγερθεί για να κυβερνήσει έθνη·  σε αυτόν έθνη θα στηρίξουν την ελπίδα τους».  13  Είθε ο Θεός που δίνει ελπίδα να σας γεμίσει με κάθε χαρά και ειρήνη εφόσον πιστεύετε, για να έχετε άφθονη ελπίδα με δύναμη αγίου πνεύματος. 

   14  Είμαι δε και ο ίδιος πεπεισμένος σχετικά με εσάς, αδελφοί μου, ότι και εσείς είστε πλήρεις αγαθότητας, καθώς έχετε γεμίσει με κάθε γνώση,  και ότι μπορείτε επίσης να νουθετείτε ο ένας τον άλλον.  15  Ωστόσο, σας γράφω πιο ξεκάθαρα σε μερικά σημεία, σαν να σας υπενθυμίζω  πάλι, λόγω της παρ’ αξία καλοσύνης που μου έχει δοθεί από τον Θεό  16  για να είμαι δημόσιος υπηρέτης του Χριστού Ιησού στα έθνη,  ενασχολούμενος με το άγιο έργο των καλών νέων  του Θεού, ώστε η προσφορά,  δηλαδή αυτά τα έθνη, να αποδειχτεί ευπρόσδεκτη,  καθώς είναι αγιασμένη με άγιο πνεύμα. 

   17  Έτσι λοιπόν, έχω λόγο να αγάλλομαι σε σχέση με τον Χριστό Ιησού  όταν πρόκειται για πράγματα που έχουν να κάνουν με τον Θεό.  18  Διότι δεν θα τολμήσω να πω ούτε ένα πράγμα, αν αυτό δεν είναι από εκείνα τα πράγματα τα οποία εργάστηκε ο Χριστός χρησιμοποιώντας εμένα  για να υπακούσουν τα έθνη,  μέσω των λόγων  και των πράξεών μου, 19  με τη δύναμη σημείων και θαυμαστών προμηνυμάτων,  με τη δύναμη του αγίου πνεύματος· ώστε από την Ιερουσαλήμ και γύρω,  μέχρι το Ιλλυρικό, έχω κηρύξει πλήρως τα καλά νέα σχετικά με τον Χριστό.  20  Και έβαλα έτσι στόχο μου να μη διακηρύξω τα καλά νέα εκεί που ο Χριστός είχε ήδη ονομαστεί, για να μην οικοδομώ πάνω στο θεμέλιο κάποιου άλλου·  21  αλλά, όπως είναι γραμμένο: «Εκείνοι στους οποίους δεν έχει ανακοινωθεί τίποτα σχετικά με αυτόν θα δουν, και εκείνοι που δεν έχουν ακούσει θα κατανοήσουν». 

   22  Γι’ αυτό και εμποδίστηκα πολλές φορές να έρθω σε εσάς.  23  Αλλά τώρα που δεν έχω πια ανέπαφο τομέα σε αυτές τις περιοχές, και εφόσον, εδώ και αρκετά χρόνια, έχω λαχτάρα να έρθω σε εσάς  24  όταν θα πηγαίνω στην Ισπανία,  ελπίζω, πάνω από όλα, καθώς θα ταξιδεύω προς τα εκεί, να σας δω και να με συνοδεύσετε  εκεί ως ένα σημείο, αφού πρώτα θα έχω χορτάσει σε κάποιον βαθμό τη συντροφιά σας. 25  Αλλά τώρα πρόκειται να ταξιδέψω στην Ιερουσαλήμ για να διακονήσω τους αγίους.  26  Διότι αυτοί που βρίσκονται στη Μακεδονία και στην Αχαΐα  ευαρεστήθηκαν να μοιραστούν τα πράγματά τους κάνοντας συνεισφορά  για τους φτωχούς μεταξύ των αγίων που είναι στην Ιερουσαλήμ. 27  Είναι αλήθεια ότι ευαρεστήθηκαν να το κάνουν αυτό, και εντούτοις ήταν χρεώστες σε εκείνους· διότι αν τα έθνη έχουν γίνει συμμέτοχα στα πνευματικά τους πράγματα,  οφείλουν και να τους υπηρετήσουν δημόσια με πράγματα για το σάρκινο σώμα.  28  Όταν, λοιπόν, θα το έχω τελειώσει αυτό και θα τους έχω μεταβιβάσει αυτόν τον καρπό  με ασφάλεια, θα αναχωρήσω για την Ισπανία περνώντας από εσάς.  29  Και γνωρίζω ότι, όταν έρθω σε εσάς, θα έρθω με πληρότητα ευλογίας από τον Χριστό. 

   30  Σας προτρέπω δε, αδελφοί, μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και μέσω της αγάπης του πνεύματος,  να αγωνίζεστε μαζί μου στις προσευχές προς τον Θεό για εμένα,  31  για να απελευθερωθώ  από τους απίστους στην Ιουδαία και για να αποδειχτεί ευπρόσδεκτη στους αγίους  η διακονία μου που είναι για την Ιερουσαλήμ,  32  ώστε, όταν έρθω με χαρά σε εσάς, με το θέλημα του Θεού, να αναζωογονηθώ  μαζί σας. 33  Είθε ο Θεός που δίνει ειρήνη να είναι μαζί με όλους σας.  Αμήν.

16  Σας συνιστώ τη Φοίβη την αδελφή μας, που είναι διάκονος  της εκκλησίας η οποία βρίσκεται στις Κεγχρεές,  2  για να την καλοδεχτείτε  σε σχέση με τον Κύριο με τρόπο αντάξιο των αγίων και να τη βοηθήσετε σε οποιοδήποτε ζήτημα σας έχει ανάγκη,  γιατί και αυτή αποδείχτηκε υπερασπίστρια πολλών, ναι, και εμένα του ίδιου.

   3  Δώστε τους χαιρετισμούς μου στην Πρίσκα και στον Ακύλα,  τους συνεργάτες  μου σε σχέση με τον Χριστό Ιησού, 4  οι οποίοι έχουν διακινδυνεύσει τον τράχηλό  τους για την ψυχή μου, στους οποίους, όχι μόνο εγώ, αλλά και όλες οι εκκλησίες των εθνών εκφράζουν ευχαριστίες·  5  και χαιρετήστε την εκκλησία που βρίσκεται στο σπίτι τους.  Χαιρετήστε τον αγαπητό μου Επαίνετο, που είναι οι πρώτοι καρποί  της Ασίας για τον Χριστό. 6  Χαιρετήστε τη Μαρία, που έχει καταβάλει πολλούς κόπους για εσάς. 7  Χαιρετήστε τον Ανδρόνικο και τον Ιουνία, τους συγγενείς  και συνδεσμώτες  μου, που είναι διακεκριμένοι ανάμεσα στους αποστόλους και οι οποίοι βρίσκονται σε ενότητα  με τον Χριστό μεγαλύτερο διάστημα από όσο εγώ.

   8  Δώστε τους χαιρετισμούς  μου στον Αμπλιάτο, τον αγαπητό μου σε σχέση με τον Κύριο. 9  Χαιρετήστε τον Ουρβανό, το συνεργάτη μας σε σχέση με τον Χριστό, και τον Στάχυ τον αγαπητό μου. 10  Χαιρετήστε τον Απελλή,  τον επιδοκιμασμένο σε σχέση με τον Χριστό. Χαιρετήστε εκείνους που είναι από το σπιτικό του Αριστόβουλου. 11  Χαιρετήστε τον Ηρωδίωνα το συγγενή  μου. Χαιρετήστε εκείνους που είναι από το σπιτικό του Νάρκισσου, οι οποίοι είναι σε ενότητα με τον Κύριο.  12  Χαιρετήστε την Τρύφαινα και την Τρυφώσα, οι οποίες εργάζονται σκληρά σε σχέση με τον Κύριο. Χαιρετήστε την Περσίδα την αγαπητή μας, γιατί έχει καταβάλει πολλούς κόπους σε σχέση με τον Κύριο. 13  Χαιρετήστε τον Ρούφο, τον εκλεγμένο σε σχέση με τον Κύριο, και τη μητέρα τη δική του και δική μου. 14  Χαιρετήστε τον Ασύγκριτο, τον Φλέγοντα, τον Ερμή, τον Πατρόβα, τον Ερμά και τους αδελφούς που είναι μαζί τους. 15  Χαιρετήστε τον Φιλόλογο και την Ιουλία, τον Νηρέα και την αδελφή του, και τον Ολυμπά και όλους τους αγίους που είναι μαζί τους.  16  Χαιρετήστε ο ένας τον άλλον με άγιο φιλί.  Όλες οι εκκλησίες του Χριστού σάς χαιρετούν.

   17  Σας προτρέπω δε, αδελφοί, να προσέχετε εκείνους που προξενούν διαιρέσεις  και περιστάσεις για σκάνδαλο σε αντίθεση με τη διδασκαλία  που έχετε μάθει, και να τους αποφεύγετε.  18  Διότι τέτοιου είδους άνθρωποι είναι δούλοι, όχι του Κυρίου μας του Χριστού, αλλά της κοιλιάς τους·  και με μελιστάλακτα λόγια  και φιλοφρονήσεις  παραπλανούν τις καρδιές των άκακων ανθρώπων. 19  Διότι η υπακοή σας έχει έρθει στην προσοχή όλων.  Γι’ αυτό, χαίρομαι για εσάς. Θέλω δε να είστε σοφοί  ως προς το καλό, αλλά αθώοι  ως προς το κακό.  20  Ο δε Θεός που δίνει ειρήνη  θα συντρίψει τον Σατανά  κάτω από τα πόδια σας σύντομα. Είθε η παρ’ αξία καλοσύνη του Κυρίου μας Ιησού να είναι μαζί σας. 

   21  Σας χαιρετάει ο Τιμόθεος ο συνεργάτης μου, καθώς και ο Λούκιος και ο Ιάσων και ο Σωσίπατρος, οι συγγενείς  μου.
   22  Σας χαιρετώ σε ενότητα με τον Κύριο εγώ, ο Τέρτιος, που έγραψα αυτή την επιστολή.
   23  Σας χαιρετάει ο Γάιος,  που φιλοξενεί εμένα και ολόκληρη την εκκλησία. Σας χαιρετάει ο Έραστος, ο οικονόμος της πόλης,  και ο Κούαρτος ο αδελφός του. 24  ——

   25  Σε αυτόν  δε ο οποίος μπορεί να σας κάνει σταθερούς σύμφωνα με τα καλά νέα που διακηρύττω και με το κήρυγμα του Ιησού Χριστού, σύμφωνα με την αποκάλυψη του ιερού μυστικού  το οποίο κρατήθηκε σε σιωπή επί μακρόχρονους καιρούς, 26  αλλά έχει φανερωθεί  τώρα και έχει γνωστοποιηθεί μέσω αυτών που γράφτηκαν προφητικά ανάμεσα σε όλα τα έθνη σύμφωνα με την εντολή του αιώνιου Θεού, για να προωθηθεί η υπακοή μέσω πίστης·  27  στον Θεό, τον μόνο σοφό,  ας είναι η δόξα  μέσω του Ιησού Χριστού  για πάντα. Αμήν.