14  Να καλοδέχεστε αυτόν που έχει αδυναμίες  στην πίστη του, όχι όμως για να παίρνετε αποφάσεις σχετικά με ενδόμυχα  ερωτήματα. 2  Κάποιος έχει πίστη για να τρώει τα πάντα,  αλλά αυτός που είναι αδύναμος τρώει λαχανικά. 3  Αυτός που τρώει ας μην περιφρονεί εκείνον που δεν τρώει,  και εκείνος που δεν τρώει ας μην κρίνει αυτόν που τρώει, γιατί ο Θεός τον έχει καλοδεχτεί αυτόν. 4  Ποιος είσαι εσύ που κρίνεις τον οικιακό υπηρέτη κάποιου άλλου;  Για το δικό του κύριο αυτός στέκεται ή πέφτει.  Και ασφαλώς θα σταθεί, γιατί ο Ιεχωβά μπορεί να τον κάνει να σταθεί. 

   5  Ένας κρίνει ότι μια ημέρα είναι ανώτερη από μια άλλη·  άλλος κρίνει ότι μια ημέρα είναι όπως όλες οι άλλες·  ο καθένας ας είναι πλήρως πεπεισμένος στο δικό του νου. 6  Αυτός που τηρεί την ημέρα την τηρεί για τον Ιεχωβά. Επίσης, αυτός που τρώει τρώει για τον Ιεχωβά,  γιατί λέει ευχαριστήρια προσευχή στον Θεό·  και αυτός που δεν τρώει δεν τρώει για τον Ιεχωβά  και εντούτοις λέει ευχαριστήρια προσευχή στον Θεό.  7  Στην πραγματικότητα, κανείς από εμάς δεν ζει μόνο για τον εαυτό του  και κανείς δεν πεθαίνει μόνο για τον εαυτό του· 8  διότι και αν ζούμε, ζούμε για τον Ιεχωβά,  και αν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε για τον Ιεχωβά.  Συνεπώς, και αν ζούμε και αν πεθαίνουμε, ανήκουμε στον Ιεχωβά.  9  Διότι γι’ αυτόν το σκοπό ο Χριστός πέθανε και επανήλθε στη ζωή,  για να είναι Κύριος και των νεκρών  και των ζωντανών. 

   10  Αλλά εσύ γιατί κρίνεις τον αδελφό σου;  Ή και εσύ γιατί περιφρονείς τον αδελφό σου; Διότι όλοι θα σταθούμε μπροστά στη δικαστική  έδρα του Θεού· 11  διότι είναι γραμμένο: «“Όσο βέβαιο είναι ότι εγώ ζω”, λέει ο Ιεχωβά,  “σε εμένα θα λυγίσει κάθε γόνατο, και κάθε γλώσσα θα κάνει φανερή ομολογία προς τον Θεό”».  12  Άρα λοιπόν, ο καθένας μας θα δώσει λογαριασμό για τον εαυτό του στον Θεό. 

   13  Συνεπώς, ας μην κρίνουμε  πια ο ένας τον άλλον, αλλά απεναντίας να είστε αποφασισμένοι  να μη βάζετε μπροστά σε αδελφό  πρόσκομμα  ή αιτία για να σκοντάψει. 14  Γνωρίζω και είμαι πεπεισμένος σύμφωνα με τον Κύριο Ιησού ότι τίποτα δεν είναι μολυσμένο αυτό καθαυτό·  μόνο όταν ένας θεωρεί ότι κάτι είναι μολυσμένο, τότε για αυτόν είναι μολυσμένο.  15  Διότι αν, εξαιτίας της τροφής, λυπάται ο αδελφός σου, δεν περπατάς πια σύμφωνα με την αγάπη.  Μην καταστρέφεις με την τροφή σου αυτόν για τον οποίο πέθανε ο Χριστός.  16  Μην αφήνετε, λοιπόν, να συζητιέται προς βλάβη σας το καλό που κάνετε. 17  Διότι η βασιλεία του Θεού  δεν σημαίνει φαγητό και ποτό,  αλλά δικαιοσύνη  και ειρήνη  και χαρά  με άγιο πνεύμα. 18  Διότι εκείνος που, από αυτή την άποψη, υπηρετεί ως δούλος του Χριστού είναι ευπρόσδεκτος στον Θεό και επιδοκιμάζεται από τους ανθρώπους. 

   19  Άρα λοιπόν, ας επιδιώκουμε τα πράγματα που συμβάλλουν στην ειρήνη  και τα πράγματα που είναι για την εποικοδόμηση του ενός από τον άλλον.  20  Μην γκρεμίζεις το έργο του Θεού για χάρη της τροφής και μόνο.  Βέβαια, τα πάντα είναι καθαρά, αλλά είναι βλαβερό για τον άνθρωπο που τρώει όταν υπάρχει αιτία για πρόσκομμα.  21  Είναι καλό να μη φας κρέας ούτε να πιεις κρασί ούτε να κάνεις οτιδήποτε εξαιτίας του οποίου προσκόπτει ο αδελφός σου.  22  Την πίστη που έχεις εσύ, έχε την για τον εαυτό σου ενώπιον του Θεού.  Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που δεν θέτει τον εαυτό του σε κρίση με αυτό που επιδοκιμάζει. 23  Αλλά αν έχει αμφιβολίες, είναι ήδη καταδικασμένος αν φάει,  επειδή δεν τρώει από πίστη. Πράγματι, ό,τι δεν είναι από πίστη είναι αμαρτία.

15  Εμείς, όμως, που είμαστε ισχυροί οφείλουμε να βαστάζουμε τις αδυναμίες εκείνων που δεν είναι ισχυροί,  και να μην ευαρεστούμε τον εαυτό μας.  2  Ο καθένας μας ας ευαρεστεί τον πλησίον του σε ό,τι είναι καλό για την εποικοδόμησή του.  3  Διότι ακόμη και ο Χριστός δεν ευαρέστησε τον εαυτό του·  αλλά όπως είναι γραμμένο: «Οι ονειδισμοί εκείνων που σε ονείδιζαν έχουν πέσει πάνω μου».  4  Διότι όλα όσα γράφτηκαν παλιότερα γράφτηκαν  για τη διδασκαλία μας,  ώστε, μέσω της υπομονής  μας και μέσω της παρηγοριάς  από τις Γραφές, να έχουμε ελπίδα.  5  Είθε ο Θεός, που χορηγεί υπομονή και παρηγοριά, να σας αξιώσει να έχετε ανάμεσά σας την ίδια διανοητική στάση  που είχε ο Χριστός Ιησούς, 6  ώστε σύσσωμοι,  με ένα στόμα, να δοξάζετε τον Θεό και Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
 

14 Welcome the [man] having weaknesses in [his] faith, but not to make decisions on inward questionings. 2 One [man] has faith to eat everything, but the [man] who is weak eats vegetables. 3 Let the one eating not look down on the one not eating, and let the one not eating not judge the one eating, for God has welcomed that one. 4 Who are you to judge the house servant of another? To his own master he stands or falls. Indeed, he will be made to stand, for Jehovah can make him stand.

5 One [man] judges one day as above another; another [man] judges one day as all others; let each [man] be fully convinced in his own mind. 6 He who observes the day observes it to Jehovah. Also, he who eats, eats to Jehovah, for he gives thanks to God; and he who does not eat does not eat to Jehovah, and yet gives thanks to God. 7 None of us, in fact, lives with regard to himself only, and no one dies with regard to himself only; 8 for both if we live, we live to Jehovah, and if we die, we die to Jehovah. Therefore both if we live and if we die, we belong to Jehovah. 9 For to this end Christ died and came to life again, that he might be Lord over both the dead and the living.

10 But why do you judge your brother? Or why do you also look down on your brother? For we shall all stand before the judgment seat of God; 11 for it is written: “‘As I live,’ says Jehovah, ‘to me every knee will bend down, and every tongue will make open acknowledgment to God.’” 12 So, then, each of us will render an account for himself to God.

13 Therefore let us not be judging one another any longer, but rather make this YOUR decision, not to put before a brother a stumbling block or a cause for tripping. 14 I know and am persuaded in the Lord Jesus that nothing is defiled in itself; only where a man considers something to be defiled, to him it is defiled. 15 For if because of food your brother is being grieved, you are no longer walking in accord with love. Do not by your food ruin that one for whom Christ died. 16 Do not, therefore, let the good YOU people do be spoken of with injury to YOU. 17 For the kingdom of God does not mean eating and drinking, but [means] righteousness and peace and joy with holy spirit. 18 For he who in this regard slaves for Christ is acceptable to God and has approval with men.

19 So, then, let us pursue the things making for peace and the things that are upbuilding to one another. 20 Stop tearing down the work of God just for the sake of food. True, all things are clean, but it is injurious to the man who with an occasion for stumbling eats. 21 It is well not to eat flesh or to drink wine or do anything over which your brother stumbles. 22 The faith that you have, have it in accord with yourself in the sight of God. Happy is the man that does not put himself on judgment by what he approves. 23 But if he has doubts, he is already condemned if he eats, because [he does] not [eat] out of faith. Indeed, everything that is not out of faith is sin.

15 We, though, who are strong ought to bear the weaknesses of those not strong, and not to be pleasing ourselves. 2 Let each of us please [his] neighbor in what is good for [his] upbuilding. 3 For even the Christ did not please himself; but just as it is written: “The reproaches of those who were reproaching you have fallen upon me.” 4 For all the things that were written aforetime were written for our instruction, that through our endurance and through the comfort from the Scriptures we might have hope. 5 Now may the God who supplies endurance and comfort grant YOU to have among yourselves the same mental attitude that Christ Jesus had, 6 that with one accord YOU may with one mouth glorify the God and Father of our Lord Jesus Christ.