11  »Και οι περιοδεύοντες έμποροι  της γης κλαίνε και πενθούν για αυτήν,  επειδή δεν υπάρχει κανείς να αγοράσει πια όλο τους το απόθεμα, 12  ένα πλήρες απόθεμα  από χρυσάφι και ασήμι και πολύτιμες πέτρες και μαργαριτάρια και εκλεκτό λινό ύφασμα και πορφύρα και μετάξι και κατακόκκινο ύφασμα· και καθετί από αρωματικό ξύλο και κάθε είδους αντικείμενο από ελεφαντόδοντο και κάθε είδους αντικείμενο από το πολυτιμότερο ξύλο και από χαλκό και από σίδερο και από μάρμαρο·  13  επίσης κανέλα και ινδικό μυρωδικό και θυμιάματα και αρωματικό λάδι και λιβάνι και κρασί και ελαιόλαδο και λεπτό αλεύρι και σιτάρι και κτήνη και πρόβατα, και άλογα και άμαξες και δούλους και ανθρώπινες ψυχές.  14  Ναι, ο καλός καρπός τον οποίο θέλησε  η ψυχή σου έφυγε από εσένα, και όλα τα εκλεκτά πράγματα και τα υπέροχα πράγματα αφανίστηκαν από εσένα, και δεν θα τα ξαναβρούν ποτέ οι άνθρωποι.  

   15  »Οι περιοδεύοντες έμποροι  αυτών των πραγμάτων, οι οποίοι πλούτισαν από αυτήν, θα στέκονται σε απόσταση εξαιτίας του φόβου τους για το βασανισμό της και θα κλαίνε και θα πενθούν,  16  λέγοντας: “Αλίμονο, αλίμονο—η μεγάλη πόλη,  η ντυμένη με εκλεκτό λινό ύφασμα και πορφύρα και κατακόκκινο ύφασμα, και πλούσια στολισμένη με χρυσά κοσμήματα και πολύτιμες πέτρες και μαργαριτάρια,  17  επειδή σε μία ώρα ερημώθηκε τόσο μεγάλος πλούτος!”  

   »Και κάθε πλοίαρχος και ο καθένας που ταξιδεύει από κάθε τόπο  και ναύτες και όλοι εκείνοι που ζουν από τη θάλασσα στάθηκαν σε απόσταση  18  και κραύγασαν καθώς κοίταζαν τον καπνό από το κάψιμό της και είπαν: “Ποια πόλη είναι όμοια με τη μεγάλη πόλη;”  19  Και έριξαν χώμα στα κεφάλια τους  και κραύγασαν, κλαίγοντας και πενθώντας,  και είπαν: “Αλίμονο, αλίμονο, η μεγάλη πόλη, στην οποία όλοι εκείνοι που έχουν πλοία στη θάλασσα  πλούτισαν  εξαιτίας της πολυτέλειάς της, επειδή σε μία ώρα ερημώθηκε!”  

   20  »Να ευφραίνεσαι εξαιτίας της, ουρανέ,  και εσείς άγιοι  και εσείς απόστολοι  και εσείς προφήτες, επειδή ως κρίση ο Θεός επέβαλε την τιμωρία της για εσάς!»  

   21  Και ένας ισχυρός άγγελος σήκωσε μια πέτρα σαν μεγάλη μυλόπετρα  και την έριξε στη θάλασσα,  λέγοντας: «Έτσι με ορμή θα ριχτεί η Βαβυλώνα, η μεγάλη πόλη, και δεν θα ξαναβρεθεί ποτέ.  22  Και ο ήχος τραγουδιστών που συνοδεύουν το τραγούδι τους με άρπα και μουσικών και αυλητών και σαλπιγκτών δεν θα ξανακουστεί ποτέ σε εσένα,  και κανένας τεχνίτης οποιουδήποτε επαγγέλματος δεν θα ξαναβρεθεί ποτέ σε εσένα, και ήχος μυλόπετρας δεν θα ξανακουστεί ποτέ σε εσένα, 23  και φως λυχναριού δεν θα ξαναλάμψει ποτέ σε εσένα, και φωνή γαμπρού και νύφης δεν θα ξανακουστεί ποτέ σε εσένα·  επειδή οι περιοδεύοντες έμποροί  σου ήταν οι μεγιστάνες  της γης, γιατί με τον πνευματισμό  που ασκούσες παροδηγήθηκαν όλα τα έθνη. 24  Ναι, σε αυτήν βρέθηκε το αίμα  προφητών  και αγίων  και όλων εκείνων που σφάχτηκαν στη γη».  
 

11 “Also, the traveling merchants of the earth are weeping and mourning over her, because there is no one to buy their full stock anymore, 12 a full stock of gold and silver and precious stone and pearls and fine linen and purple and silk and scarlet; and everything in scented wood and every sort of ivory object and every sort of object out of most precious wood and of copper and of iron and of marble; 13 also cinnamon and Indian spice and incense and perfumed oil and frankincense and wine and olive oil and fine flour and wheat and cattle and sheep, and horses and coaches and slaves and human souls. 14 Yes, the fine fruit that your soul desired has departed from you, and all the dainty things and the gorgeous things have perished from you, and never again will people find them.

15 “The traveling merchants of these things, who became rich from her, will stand at a distance because of [their] fear of her torment and will weep and mourn, 16 saying, ‘Too bad, too bad—the great city, clothed with fine linen and purple and scarlet, and richly adorned with gold ornament and precious stone and pearl, 17 because in one hour such great riches have been devastated!’

“And every ship captain and every man that voyages anywhere, and sailors and all those who make a living by the sea, stood at a distance 18 and cried out as they looked at the smoke from the burning of her and said, ‘What city is like the great city?’ 19 And they threw dust upon their heads and cried out, weeping and mourning, and said, ‘Too bad, too bad—the great city, in which all those having boats at sea became rich by reason of her costliness, because in one hour she has been devastated!’
      20 “Be glad over her, O heaven, also YOU holy ones and YOU apostles and YOU prophets, because God has judicially exacted punishment for YOU from her!”

21 And a strong angel lifted up a stone like a great millstone and hurled it into the sea, saying: “Thus with a swift pitch will Babylon the great city be hurled down, and she will never be found again. 22 And the sound of singers who accompany themselves on the harp and of musicians and of flutists and of trumpeters will never be heard in you again, and no craftsman of any trade will ever be found in you again, and no sound of a millstone will ever be heard in you again, 23 and no light of a lamp will ever shine in you again, and no voice of a bridegroom and of a bride will ever be heard in you again; because your traveling merchants were the top-ranking men of the earth, for by your spiritistic practice all the nations were misled. 24 Yes, in her was found the blood of prophets and of holy ones and of all those who have been slaughtered on the earth.”