January 17

January 17
Ματθαίος 13:10―13:33

   10 Οι μαθητές, λοιπόν, πλησίασαν και του είπαν: «Γιατί τους μιλάς με παραβολές;» 11 Απαντώντας αυτός είπε: «Σε εσάς έχει επιτραπεί να καταλάβετε τα ιερά μυστικά της βασιλείας των ουρανών, αλλά σε εκείνους δεν έχει επιτραπεί. 12 Διότι όποιος έχει, θα του δοθεί περισσότερο και θα έχει αφθονία· αλλά όποιος δεν έχει, ακόμη και αυτό που έχει θα του αφαιρεθεί. 13 Να γιατί τους μιλώ με παραβολές, επειδή, ενώ κοιτάζουν, κοιτάζουν μάταια και, ενώ ακούν, ακούν μάταια και δεν συλλαμβάνουν το νόημα· 14 και σε αυτούς εκπληρώνεται η προφητεία του Ησαΐα, η οποία λέει: “Με την ακοή θα ακούσετε αλλά δεν πρόκειται να συλλάβετε το νόημα· και κοιτάζοντας θα κοιτάξετε αλλά δεν πρόκειται να δείτε. 15 Διότι η καρδιά αυτού του λαού έχει γίνει μη δεκτική, και με τα αφτιά τους έχουν ακούσει χωρίς ανταπόκριση, και έχουν κλείσει τα μάτια τους, ώστε ποτέ να μη δουν με τα μάτια τους και ακούσουν με τα αφτιά τους και συλλάβουν το νόημα με την καρδιά τους και επιστρέψουν και τους γιατρέψω”.

   16 »Ωστόσο, ευτυχισμένα είναι τα μάτια σας επειδή βλέπουν, και τα αφτιά σας επειδή ακούν. 17 Διότι αληθινά σας λέω: Πολλοί προφήτες και δίκαιοι θέλησαν να δουν αυτά που βλέπετε εσείς και δεν τα είδαν, και να ακούσουν αυτά που ακούτε εσείς και δεν τα άκουσαν.

   18 »Εσείς, λοιπόν, ακούστε την παραβολή του ανθρώπου που έσπειρε. 19 Όταν κάποιος ακούει το λόγο της βασιλείας αλλά δεν συλλαμβάνει το νόημα, έρχεται ο πονηρός και αρπάζει αυτό που έχει σπαρθεί στην καρδιά του· αυτός είναι που σπάρθηκε δίπλα στο δρόμο. 20 Εκείνος δε που σπάρθηκε πάνω στους βραχώδεις τόπους είναι αυτός που ακούει το λόγο και αμέσως τον δέχεται με χαρά. 21 Εντούτοις δεν έχει ρίζα μέσα του, αλλά παραμένει για ένα χρονικό διάστημα, και αφού γίνει θλίψη ή διωγμός εξαιτίας του λόγου, αμέσως σκανδαλίζεται. 22 Εκείνος δε που σπάρθηκε ανάμεσα στα αγκάθια είναι αυτός που ακούει το λόγο, αλλά η ανησυχία αυτού του συστήματος πραγμάτων και η απατηλή δύναμη του πλούτου πνίγουν το λόγο, και αυτός γίνεται άκαρπος. 23 Όσο για αυτόν που σπάρθηκε πάνω στο καλό χώμα, αυτός είναι που ακούει το λόγο και συλλαμβάνει το νόημα, ο οποίος πράγματι καρποφορεί και παράγει, αυτός εκατό φορές περισσότερο, εκείνος εξήντα, ο άλλος τριάντα».

   24 Άλλη παραβολή τούς παρουσίασε, λέγοντας: «Η βασιλεία των ουρανών έχει ομοιωθεί με κάποιον άνθρωπο που έσπειρε καλό σπόρο στον αγρό του. 25 Ενώ κοιμούνταν οι άνθρωποι, ήρθε ο εχθρός του και έσπειρε από πάνω ζιζάνια ανάμεσα στο σιτάρι και έφυγε. 26 Όταν βλάστησε το χόρτο και παρήγαγε καρπό, τότε φάνηκαν και τα ζιζάνια. 27 Πλησίασαν, λοιπόν, οι δούλοι του οικοδεσπότη και του είπαν: “Κύριε, δεν έσπειρες καλό σπόρο στον αγρό σου; Πώς γίνεται, τότε, να έχει ζιζάνια;” 28 Αυτός τους είπε: “Εχθρός άνθρωπος το έκανε αυτό”. Εκείνοι του είπαν: “Θέλεις, λοιπόν, να πάμε και να τα μαζέψουμε;” 29 Αυτός είπε: “Όχι· μη τυχόν, ενώ μαζεύετε τα ζιζάνια, ξεριζώσετε μαζί με αυτά το σιτάρι. 30 Αφήστε να μεγαλώνουν και τα δύο μαζί μέχρι το θερισμό· και την εποχή του θερισμού θα πω στους θεριστές: Πρώτα μαζέψτε τα ζιζάνια και δέστε τα σε δεμάτια για να τα κατακάψετε· κατόπιν αρχίστε να μαζεύετε το σιτάρι στην αποθήκη μου”».

   31 Άλλη παραβολή τούς παρουσίασε, λέγοντας: «Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με κόκκο σιναπιού τον οποίο πήρε κάποιος άνθρωπος και φύτεψε στον αγρό του· 32 ο οποίος είναι μεν ο πιο μικροσκοπικός από όλους τους σπόρους αλλά όταν μεγαλώσει είναι το πιο μεγάλο από τα λαχανικά και γίνεται δέντρο, ώστε τα πουλιά του ουρανού έρχονται και φωλιάζουν ανάμεσα στα κλαδιά του».

   33 Άλλη παραβολή τούς είπε: «Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με προζύμι το οποίο πήρε μια γυναίκα και έκρυψε σε τρία μεγάλα μέτρα αλεύρι, μέχρι που προκλήθηκε ζύμωση σε όλη τη μάζα».

10 So the disciples came up and said to him: “Why is it you speak to them by the use of illustrations?” 11 In reply he said: “To YOU it is granted to understand the sacred secrets of the kingdom of the heavens, but to those people it is not granted. 12 For whoever has, more will be given him and he will be made to abound; but whoever does not have, even what he has will be taken from him. 13 This is why I speak to them by the use of illustrations, because, looking, they look in vain, and hearing, they hear in vain, neither do they get the sense of it; 14 and toward them the prophecy of Isaiah is having fulfillment, which says, ‘By hearing, YOU will hear but by no means get the sense of it; and, looking, YOU will look but by no means see. 15 For the heart of this people has grown unreceptive, and with their ears they have heard without response, and they have shut their eyes; that they might never see with their eyes and hear with their ears and get the sense of it with their hearts and turn back, and I heal them.’

16 “However, happy are YOUR eyes because they behold, and YOUR ears because they hear. 17 For I truly say to YOU, Many prophets and righteous men desired to see the things YOU are beholding and did not see them, and to hear the things YOU are hearing and did not hear them.

18 “YOU, then, listen to the illustration of the man that sowed. 19 Where anyone hears the word of the kingdom but does not get the sense of it, the wicked one comes and snatches away what has been sown in his heart; this is the one sown alongside the road. 20 As for the one sown upon the rocky places, this is the one hearing the word and at once accepting it with joy. 21 Yet he has no root in himself but continues for a time, and after tribulation or persecution has arisen on account of the word he is at once stumbled. 22 As for the one sown among the thorns, this is the one hearing the word, but the anxiety of this system of things and the deceptive power of riches choke the word, and he becomes unfruitful. 23 As for the one sown upon the fine soil, this is the one hearing the word and getting the sense of it, who really does bear fruit and produces, this one a hundredfold, that one sixty, the other thirty.”

24 Another illustration he set before them, saying: “The kingdom of the heavens has become like a man that sowed fine seed in his field. 25 While men were sleeping, his enemy came and oversowed weeds in among the wheat, and left. 26 When the blade sprouted and produced fruit, then the weeds appeared also. 27 So the slaves of the householder came up and said to him, ‘Master, did you not sow fine seed in your field? How, then, does it come to have weeds?’ 28 He said to them, ‘An enemy, a man, did this.’ They said to him, ‘Do you want us, then, to go out and collect them?’ 29 He said, ‘No; that by no chance, while collecting the weeds, YOU uproot the wheat with them. 30 Let both grow together until the harvest; and in the harvest season I will tell the reapers, First collect the weeds and bind them in bundles to burn them up, then go to gathering the wheat into my storehouse.’”

31 Another illustration he set before them, saying: “The kingdom of the heavens is like a mustard grain, which a man took and planted in his field; 32 which is, in fact, the tiniest of all the seeds, but when it has grown it is the largest of the vegetables and becomes a tree, so that the birds of heaven come and find lodging among its branches.”

33 Another illustration he spoke to them: “The kingdom of the heavens is like leaven, which a woman took and hid in three large measures of flour, until the whole mass was fermented.”