25  »Και τώρα γνωρίζω ότι όλοι εσείς, ανάμεσα στους οποίους κήρυττα τη βασιλεία, δεν θα δείτε πια το πρόσωπό μου. 26 Γι’ αυτό, σας καλώ να πείτε ως μάρτυρες αυτήν εδώ την ημέρα ότι είμαι καθαρός από το αίμα  όλων, 27 γιατί δεν δίστασα να σας πω όλη τη βουλή  του Θεού. 28 Προσέχετε  τους εαυτούς  σας και όλο το ποίμνιο,  μέσα στο οποίο το άγιο πνεύμα σάς διόρισε επισκόπους,  για να ποιμαίνετε την εκκλησία του Θεού  την οποία αγόρασε με το αίμα  του ίδιου του Γιου του. 29 Γνωρίζω ότι μετά την αναχώρησή μου θα μπουν ανάμεσά σας καταπιεστικοί λύκοι  και δεν θα μεταχειρίζονται το ποίμνιο με τρυφερότητα, 30 και από εσάς τους ίδιους θα σηκωθούν άντρες και θα λένε διεστραμμένα πράγματα  για να παρασύρουν τους μαθητές πίσω τους. 

   31  »Γι’ αυτό, να μένετε άγρυπνοι και να θυμάστε ότι επί τρία χρόνια,  νύχτα και ημέρα, δεν έπαψα να νουθετώ  τον καθένα με δάκρυα. 32 Και τώρα σας εμπιστεύομαι στον Θεό  και στο λόγο της παρ’ αξία καλοσύνης του, ο οποίος λόγος μπορεί να σας εποικοδομήσει  και να σας δώσει την κληρονομιά μεταξύ όλων των αγιασμένων.  33 Δεν επιθύμησα το ασήμι ή το χρυσάφι ή την ενδυμασία κανενός.  34 Εσείς ξέρετε ότι αυτά τα χέρια υπηρέτησαν τις ανάγκες τις δικές μου  και εκείνων που ήταν μαζί μου.  35 Σας έδειξα σε όλα τα πράγματα ότι έτσι κοπιάζοντας  πρέπει να βοηθάτε εκείνους που είναι αδύναμοι,  και ότι πρέπει να θυμάστε τα λόγια του Κυρίου Ιησού, ότι αυτός είπε: “Υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει  κανείς παρά στο να λαβαίνει”».

   36  Και αφού τα είπε αυτά, γονάτισε  μαζί με όλους και προσευχήθηκε.  37 Ξέσπασε δε πολύ κλάμα ανάμεσα σε όλους, και έπεσαν στο λαιμό  του Παύλου και τον φιλούσαν  τρυφερά, 38 επειδή πονούσαν πάρα πολύ με τα λόγια που είχε πει, ότι δεν επρόκειτο να δουν πια το πρόσωπό  του. Και τον ξεπροβόδισαν  ως το πλοίο.

21  Όταν, τελικά, αποχωριστήκαμε από αυτούς με μεγάλη δυσκολία και αποπλεύσαμε, ταξιδέψαμε γρήγορα σε ευθεία πορεία και ήρθαμε στην Κω· τη δε επόμενη ημέρα στη Ρόδο, και από εκεί στα Πάταρα.  2 Και αφού βρήκαμε ένα πλοίο που θα περνούσε απέναντι στη Φοινίκη, επιβιβαστήκαμε και αποπλεύσαμε.  3 Όταν αντικρίσαμε την Κύπρο,  την αφήσαμε πίσω, στα αριστερά, και πλεύσαμε προς τη Συρία  και αποβιβαστήκαμε στην Τύρο, γιατί εκεί επρόκειτο το πλοίο να ξεφορτώσει το φορτίο του.  4 Έπειτα από έρευνα, βρήκαμε τους μαθητές και μείναμε εδώ εφτά ημέρες. Αλλά μέσω του πνεύματος  εκείνοι έλεγαν επανειλημμένα στον Παύλο να μην πάει στην Ιερουσαλήμ.  5 Αφού συμπληρώσαμε τις ημέρες, βγήκαμε και ξεκινήσαμε το δρόμο μας· όλοι δε, μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά, μας ξεπροβόδισαν μέχρι έξω από την πόλη. Και γονατίζοντας  στην ακρογιαλιά, προσευχηθήκαμε  6 και αποχαιρετιστήκαμε·  έπειτα ανεβήκαμε στο πλοίο και εκείνοι επέστρεψαν στα σπίτια τους.
  

25 “And now, look! I know that all of YOU among whom I went preaching the kingdom will see my face no more. 26 Hence I call YOU to witness this very day that I am clean from the blood of all men, 27 for I have not held back from telling YOU all the counsel of God. 28 Pay attention to yourselves and to all the flock, among which the holy spirit has appointed YOU overseers, to shepherd the congregation of God, which he purchased with the blood of his own [Son]. 29 I know that after my going away oppressive wolves will enter in among YOU and will not treat the flock with tenderness, 30 and from among YOU yourselves men will rise and speak twisted things to draw away the disciples after themselves.

31 “Therefore keep awake, and bear in mind that for three years, night and day, I did not quit admonishing each one with tears. 32 And now I commit YOU to God and to the word of his undeserved kindness, which [word] can build YOU up and give YOU the inheritance among all the sanctified ones. 33 I have coveted no man’s silver or gold or apparel. 34 YOU yourselves know that these hands have attended to the needs of me and of those with me. 35 I have exhibited to YOU in all things that by thus laboring YOU must assist those who are weak, and must bear in mind the words of the Lord Jesus, when he himself said, ‘There is more happiness in giving than there is in receiving.’”

36 And when he had said these things, he kneeled down with all of them and prayed. 37 Indeed, quite a bit of weeping broke out among them all, and they fell upon Paul’s neck and tenderly kissed him, 38 because they were especially pained at the word he had spoken that they were going to behold his face no more. So they proceeded to conduct him to the boat.

21 Now when we had torn ourselves away from them and put out to sea, we ran with a straight course and came to Cos, but on the next [day] to Rhodes, and from there to Patara. 2 And when we had found a boat that was crossing to Phoenicia, we went aboard and sailed away. 3 After coming in sight of the island of Cyprus we left it behind on the left side and sailed on to Syria, and landed at Tyre, for there the boat was to unload [its] cargo. 4 By a search we found the disciples and remained here seven days. But through the spirit they repeatedly told Paul not to set foot in Jerusalem. 5 So when we had completed the days, we went forth and started on our way; but they all, together with the women and children, conducted us as far as outside the city. And kneeling down on the beach we had prayer 6 and said good-bye to one another, and we went up into the boat but they returned to their homes.