July 31
Ρωμαίους 4:9 — 4:25
 

   9  Έρχεται, λοιπόν, αυτή η ευτυχία στους περιτμημένους ή και στους απερίτμητους;  Διότι λέμε: «Η πίστη του Αβραάμ υπολογίστηκε σε αυτόν ως δικαιοσύνη».  10  Κάτω από ποιες, λοιπόν, συνθήκες υπολογίστηκε; Όταν αυτός ήταν περιτμημένος ή απερίτμητος;  Όχι όταν ήταν περιτμημένος, αλλά όταν ήταν απερίτμητος. 11  Και έλαβε σημείο,  δηλαδή την περιτομή, ως σφραγίδα της δικαιοσύνης μέσω της πίστης που είχε ενώ ήταν απερίτμητος, για να είναι ο πατέρας  όλων εκείνων που έχουν πίστη  ενώ είναι απερίτμητοι, ώστε να τους υπολογιστεί δικαιοσύνη· 12  και πατέρας περιτμημένων απογόνων, όχι μόνο εκείνων που είναι προσκολλημένοι στην περιτομή, αλλά και εκείνων που περπατούν εύτακτα στα ίχνη αυτής της πίστης την οποία είχε ο πατέρας  μας ο Αβραάμ ενώ ήταν απερίτμητος.

   13  Διότι δεν πήρε ο Αβραάμ ή το σπέρμα του μέσω νόμου την υπόσχεση  ότι αυτός θα ήταν κληρονόμος ενός κόσμου, αλλά μέσω της δικαιοσύνης με πίστη.  14  Διότι αν εκείνοι που είναι προσκολλημένοι στο νόμο είναι κληρονόμοι, η πίστη έχει αποβεί άχρηστη και η υπόσχεση έχει καταργηθεί.  15  Διότι ο Νόμος παράγει οργή,  αλλά όπου δεν υπάρχει νόμος δεν υπάρχει ούτε παράβαση. 

   16  Γι’ αυτόν το λόγο ήταν αποτέλεσμα πίστης, ώστε να είναι σύμφωνα με παρ’ αξία καλοσύνη,  προκειμένου η υπόσχεση  να είναι βέβαιη για όλο το σπέρμα του,  όχι μόνο για εκείνο που είναι προσκολλημένο στο Νόμο, αλλά και για εκείνο που είναι προσκολλημένο στην πίστη του Αβραάμ. (Αυτός είναι ο πατέρας  όλων μας, 17  όπως είναι γραμμένο: «Σε έχω διορίσει πατέρα πολλών εθνών».)  Αυτό ήταν ενώπιον Εκείνου στον οποίο αυτός είχε πίστη, ναι, του Θεού, ο οποίος ζωοποιεί  τους νεκρούς και καλεί τα πράγματα που δεν υπάρχουν σαν να υπήρχαν.  18  Μολονότι δεν υπήρχε ελπίδα, εκείνος βασισμένος σε ελπίδα είχε πίστη  προκειμένου να γίνει ο πατέρας πολλών εθνών  σύμφωνα με αυτό που είχε ειπωθεί: «Έτσι θα είναι το σπέρμα σου».  19  Και, μολονότι δεν εξασθένησε στην πίστη, σκέφτηκε το σώμα του που ήταν ήδη νεκρωμένο,  αφού αυτός ήταν περίπου εκατό χρονών,  καθώς και τη νέκρωση της μήτρας της Σάρρας.  20  Ωστόσο, λόγω της υπόσχεσης  του Θεού, δεν αμφιταλαντεύτηκε με απιστία  αλλά έγινε δυνατός μέσω της πίστης του,  δίνοντας δόξα στον Θεό 21  και έχοντας πλήρη πεποίθηση πως ό,τι αυτός είχε υποσχεθεί μπορούσε και να το κάνει.  22  Γι’ αυτό «του υπολογίστηκε ως δικαιοσύνη». 

   23  Ωστόσο, το ότι «του υπολογίστηκε»  γράφτηκε, όχι μόνο για αυτόν,  24  αλλά και για εμάς στους οποίους μέλλει να υπολογιστεί, επειδή πιστεύουμε σε εκείνον που ήγειρε τον Ιησού, τον Κύριό μας, από τους νεκρούς.  25  Αυτός παραδόθηκε για τα παραπτώματά  μας και εγέρθηκε για να ανακηρυχτούμε δίκαιοι.

 End of July

9 Does this happiness, then, come upon circumcised people or also upon uncircumcised people? For we say: “His faith was counted to Abraham as righteousness.” 10 Under what circumstances, then, was it counted? When he was in circumcision or in uncircumcision? Not in circumcision, but in uncircumcision. 11 And he received a sign, namely, circumcision, as a seal of the righteousness by the faith he had while in his uncircumcised state, that he might be the father of all those having faith while in uncircumcision, in order for righteousness to be counted to them; 12 and a father of circumcised offspring, not only to those who adhere to circumcision, but also to those who walk orderly in the footsteps of that faith while in the uncircumcised state which our father Abraham had.

13 For it was not through law that Abraham or his seed had the promise that he should be heir of a world, but it was through the righteousness by faith. 14 For if those who adhere to law are heirs, faith has been made useless and the promise has been abolished. 15 In reality the Law produces wrath, but where there is no law, neither is there any transgression.

16 On this account it was as a result of faith, that it might be according to undeserved kindness, in order for the promise to be sure to all his seed, not only to that which adheres to the Law, but also to that which adheres to the faith of Abraham. (He is the father of us all, 17 just as it is written: “I have appointed you a father of many nations.”) This was in the sight of the One in whom he had faith, even of God, who makes the dead alive and calls the things that are not as though they were. 18 Although beyond hope, yet based on hope he had faith, that he might become the father of many nations in accord with what had been said: “So your seed will be.” 19 And, although he did not grow weak in faith, he considered his own body, now already deadened, as he was about one hundred years old, also the deadness of the womb of Sarah. 20 But because of the promise of God he did not waver in a lack of faith, but became powerful by his faith, giving God glory 21 and being fully convinced that what he had promised he was also able to do. 22 Hence “it was counted to him as righteousness.”

23 That “it was counted to him” was written, however, not for his sake only, 24 but also for the sake of us to whom it is destined to be counted, because we believe on him who raised Jesus our Lord up from the dead. 25 He was delivered up for the sake of our trespasses and was raised up for the sake of declaring us righteous.