March 14

Λουκάς 1:57 — 1:80

 

   57  Ήρθε, λοιπόν, ο καιρός του τοκετού της Ελισάβετ, και αυτή γέννησε γιο. 58  Και οι γείτονες και οι συγγενείς της άκουσαν ότι ο Ιεχωβά είχε μεγαλύνει το έλεός του προς αυτήν  και άρχισαν να χαίρονται  μαζί της. 59  Και την όγδοη ημέρα ήρθαν να κάνουν περιτομή στο παιδάκι  και επρόκειτο να το καλέσουν με το όνομα του πατέρα του, Ζαχαρία. 60  Αλλά η μητέρα του αποκρίθηκε και είπε: «Όχι! Θα ονομαστεί Ιωάννης». 61  Τότε εκείνοι της είπαν: «Δεν υπάρχει κανείς από τους συγγενείς σου που να καλείται με αυτό το όνομα». 62  Κατόπιν άρχισαν να ρωτούν τον πατέρα του με νοήματα πώς ήθελε να το ονομάσουν. 63  Και εκείνος ζήτησε μια πλάκα και έγραψε: «Ιωάννης  είναι το όνομά του». Τότε θαύμασαν όλοι. 64  Ευθύς αμέσως το στόμα του ανοίχτηκε  και η γλώσσα του λύθηκε, και άρχισε να μιλάει ευλογώντας τον Θεό. 65  Και φόβος έπεσε πάνω σε όλους εκείνους που ζούσαν στη γειτονιά τους· και σε ολόκληρη την ορεινή χώρα της Ιουδαίας άρχισαν να συζητιούνται όλα αυτά τα πράγματα, 66  και όλοι όσοι άκουσαν το έβαλαν αυτό στην καρδιά  τους, λέγοντας: «Τι θα γίνει άραγε αυτό το παιδάκι;» Διότι το χέρι  του Ιεχωβά ήταν πράγματι μαζί του.

   67  Και ο Ζαχαρίας ο πατέρας του γέμισε άγιο πνεύμα  και προφήτευσε,  λέγοντας: 68  «Ευλογημένος να είναι ο Ιεχωβά, ο Θεός του Ισραήλ,  επειδή έχει στρέψει την προσοχή του και έχει εκτελέσει απελευθέρωση  για το λαό  του. 69  Και έχει εγείρει κέρας  σωτηρίας για εμάς στον οίκο του Δαβίδ του υπηρέτη του, 70  όπως ο ίδιος, μέσω του στόματος των αγίων του προφητών της αρχαιότητας,  έχει μιλήσει 71  για σωτηρία από τους εχθρούς μας και από το χέρι όλων εκείνων που μας μισούν·  72  για να εκτελέσει έλεος σχετικά με τους προπάτορές μας και να θυμηθεί την άγια διαθήκη  του, 73  τον όρκο που ορκίστηκε στον Αβραάμ τον προπάτορά μας,  74  να μας δώσει, αφού σωθούμε από τα χέρια των εχθρών,  το προνόμιο να αποδίδουμε άφοβα ιερή υπηρεσία σε αυτόν  75  με οσιότητα και δικαιοσύνη ενώπιόν του όλες τις ημέρες μας.  76  Και όσο για εσένα, παιδάκι, εσύ θα αποκληθείς προφήτης του Υψίστου, γιατί θα προπορευτείς ενώπιον του Ιεχωβά για να ετοιμάσεις  τις οδούς του, 77  για να δώσεις γνώση σωτηρίας στο λαό του μέσω συγχώρησης των αμαρτιών  τους, 78  λόγω της τρυφερής συμπόνιας του Θεού μας. Με αυτή τη συμπόνια θα μας επισκεφτεί χαραυγή  από τα ύψη,  79  για να δώσει φως σε εκείνους που κάθονται σε σκοτάδι και σε σκιά θανάτου,  για να κατευθύνει τα πόδια μας ευνοϊκά στην οδό της ειρήνης».

   80  Και το παιδάκι μεγάλωνε  και δυνάμωνε στο πνεύμα, και παρέμενε στις ερήμους μέχρι την ημέρα της δημόσιας εμφάνισής του στον Ισραήλ.
 

57 The time now became due for Elizabeth to give birth, and she became mother to a son. 58 And the neighbors and her relatives heard that Jehovah had magnified his mercy to her, and they began to rejoice with her. 59 And on the eighth day they came to circumcise the young child, and they were going to call it by the name of its father, Zechariah. 60 But its mother answered and said: “No, indeed! but he shall be called John.” 61 At this they said to her: “There is no one among your relatives that is called by this name.” 62 Then they went asking its father by signs what he wanted it to be called. 63 And he asked for a tablet and wrote: “John is its name.” At this they all marveled. 64 Instantly his mouth was opened and his tongue loosed and he began to speak, blessing God. 65 And fear fell upon all those living in their neighborhood; and in the whole mountainous country of Judea all these things began to be talked around, 66 and all that heard made note of it in their hearts, saying: “What really will this young child be?” For the hand of Jehovah was indeed with it.

67 And Zechariah its father was filled with holy spirit, and he prophesied, saying: 68 “Blessed be Jehovah the God of Israel, because he has turned his attention and performed deliverance toward his people. 69 And he has raised up a horn of salvation for us in the house of David his servant, 70 just as he, through the mouth of his holy prophets from of old, has spoken 71 of a salvation from our enemies and from the hand of all those hating us; 72 to perform the mercy in connection with our forefathers and to call to mind his holy covenant, 73 the oath that he swore to Abraham our forefather, 74 to grant us, after we have been rescued from the hands of enemies, the privilege of fearlessly rendering sacred service to him 75 with loyalty and righteousness before him all our days. 76 But as for you, young child, you will be called a prophet of the Most High, for you will go in advance before Jehovah to make his ways ready, 77 to give knowledge of salvation to his people by forgiveness of their sins, 78 because of the tender compassion of our God. With this [compassion] a daybreak will visit us from on high, 79 to give light to those sitting in darkness and death’s shadow, to direct our feet prosperously in the way of peace.”

80 And the young child went on growing and getting strong in spirit, and he continued in the deserts until the day of showing himself openly to Israel.