November 20
     1 Πέτρου 2:1 — 2:25

2  Να αποβάλετε, λοιπόν, κάθε κακία  και κάθε δολιότητα και υποκρισία και φθόνους και κάθε είδους κακολογίες,  2  και σαν νεογέννητα βρέφη  να αναπτύξετε λαχτάρα για το ανόθευτο γάλα  του λόγου, ώστε μέσω αυτού να αυξηθείτε προς σωτηρία,  3  εφόσον έχετε γευτεί ότι ο Κύριος δείχνει καλοσύνη.  

   4  Πλησιάζοντας σε αυτόν όπως σε μια ζωντανή πέτρα,  που από ανθρώπους  μεν έχει απορριφθεί  αλλά για τον Θεό είναι εκλεγμένη, πολύτιμη,  5  και εσείς οι ίδιοι ως ζωντανές πέτρες οικοδομείστε και γίνεστε πνευματικός οίκος  με σκοπό ένα άγιο ιερατείο, για να προσφέρετε πνευματικές θυσίες  ευπρόσδεκτες στον Θεό μέσω του Ιησού Χριστού.  6  Διότι περιέχεται στη Γραφή: «Δείτε! Θέτω στη Σιών μια πέτρα, εκλεγμένη, θεμέλια ακρογωνιαία πέτρα, πολύτιμη· και όποιος ασκεί πίστη σε αυτήν δεν πρόκειται να απογοητευτεί».  

   7  Σε εσάς, λοιπόν, είναι πολύτιμος αυτός, επειδή είστε πιστοί· αλλά σε εκείνους που δεν πιστεύουν, «η ίδια πέτρα την οποία απέρριψαν  οι οικοδόμοι έχει γίνει η κεφαλή της γωνίας»  8  και «πέτρα προσκόμματος και βράχος σκανδάλου».  Αυτοί προσκόπτουν επειδή είναι ανυπάκουοι στο λόγο. Γι’ αυτόν το σκοπό και διορίστηκαν.  9  Αλλά εσείς είστε «εκλεγμένο γένος, βασιλικό ιερατείο, άγιο έθνος,  λαός για ειδική ιδιοκτησία,  για να διακηρύξετε εκτεταμένα τις αρετές»  εκείνου που σας κάλεσε από το σκοτάδι στο θαυμαστό του φως.  10  Διότι κάποτε δεν ήσασταν λαός, αλλά τώρα είστε λαός του Θεού·  ήσασταν εκείνοι στους οποίους δεν είχε δειχτεί έλεος, αλλά τώρα είστε εκείνοι στους οποίους έχει δειχτεί έλεος.  

   11  Αγαπητοί, σας προτρέπω ως ξένους και προσωρινούς κατοίκους  να απέχετε από σαρκικές επιθυμίες,  οι οποίες είναι αυτές που συγκρούονται με την ψυχή.  12  Να διατηρείτε καλή τη διαγωγή σας ανάμεσα στα έθνη,  ώστε, σε ό,τι μιλούν εναντίον σας σαν να είστε κακοποιοί, να δοξάσουν τον Θεό, ως αποτέλεσμα των καλών σας έργων  των οποίων είναι αυτόπτες μάρτυρες, την ημέρα που αυτός θα κάνει την επιθεώρησή του.  

   13  Για χάρη του Κυρίου υποταχθείτε  σε κάθε ανθρώπινη δημιουργία:  είτε σε βασιλιά  ως ανώτερο 14  είτε σε κυβερνήτες ως σταλμένους από αυτόν για να επιβάλλουν τιμωρία σε κακοποιούς αλλά να επαινούν εκείνους που κάνουν το καλό.  15  Διότι έτσι είναι το θέλημα του Θεού: Κάνοντας το καλό να φιμώνετε τα λόγια της άγνοιας των παράλογων ανθρώπων.  16  Να είστε ως ελεύθεροι,  και εντούτοις να έχετε την ελευθερία σας, όχι ως επικάλυμμα για την κακία,  αλλά ως δούλοι του Θεού.  17  Να τιμάτε ανθρώπους κάθε είδους,  να αγαπάτε ολόκληρη την αδελφότητα,  να φοβάστε τον Θεό,  να αποδίδετε τιμή στο βασιλιά.  

   18  Οι οικιακοί υπηρέτες ας υποτάσσονται  στους ιδιοκτήτες τους με όλο τον οφειλόμενο φόβο,  όχι μόνο στους αγαθούς και λογικούς, αλλά και σε εκείνους που είναι δύσκολο να τους ευχαριστήσει κανείς. 19  Διότι αν κάποιος, λόγω συνείδησης προς τον Θεό, αντέχει κάτω από οδυνηρά πράγματα και υποφέρει άδικα, αυτό είναι ευάρεστο.  20  Διότι τι αξία έχει αν, όταν αμαρτάνετε και σας χαστουκίζουν, υπομένετε;  Αν όμως, όταν κάνετε το καλό και υποφέρετε,  υπομένετε, αυτό είναι ευάρεστο στον Θεό.  

   21  Μάλιστα, σε αυτή την πορεία κληθήκατε, επειδή και ο Χριστός υπέφερε για εσάς,  αφήνοντάς σας υπόδειγμα για να ακολουθήσετε τα ίχνη του πιστά.  22  Αυτός δεν διέπραξε αμαρτία  ούτε βρέθηκε απάτη στο στόμα του.  23  Όταν τον εξύβριζαν,  δεν ανταπέδιδε εξυβρίζοντας.  Όταν υπέφερε,  δεν απειλούσε, αλλά παρέδιδε τον εαυτό του σε εκείνον  που κρίνει δίκαια. 24  Αυτός βάσταξε τις αμαρτίες  μας στο σώμα του πάνω στο ξύλο,  ώστε να εγκαταλείψουμε τις αμαρτίες  και να ζήσουμε για τη δικαιοσύνη. Και «με τις πληγές του γιατρευτήκατε».  25  Διότι ήσασταν σαν πρόβατα, παραστρατημένοι·  αλλά τώρα έχετε επιστρέψει στον ποιμένα  και επίσκοπο των ψυχών σας.
 

2 Accordingly, put away all badness and all deceitfulness and hypocrisy and envies and all sorts of backbiting, 2 [and,] as newborn infants, form a longing for the unadulterated milk belonging to the word, that through it YOU may grow to salvation, 3 provided YOU have tasted that the Lord is kind.

4 Coming to him as to a living stone, rejected, it is true, by men, but chosen, precious, with God, 5 YOU yourselves also as living stones are being built up a spiritual house for the purpose of a holy priesthood, to offer up spiritual sacrifices acceptable to God through Jesus Christ. 6 For it is contained in Scripture: “Look! I am laying in Zion a stone, chosen, a foundation cornerstone, precious; and no one exercising faith in it will by any means come to disappointment.”

7 It is to YOU, therefore, that he is precious, because YOU are believers; but to those not believing, “the identical stone that the builders rejected has become [the] head of [the] corner,” 8 and “a stone of stumbling and a rock-mass of offense.” These are stumbling because they are disobedient to the word. To this very end they were also appointed. 9 But YOU are “a chosen race, a royal priesthood, a holy nation, a people for special possession, that YOU should declare abroad the excellencies” of the one that called YOU out of darkness into his wonderful light. 10 For YOU were once not a people, but are now God’s people; YOU were those who had not been shown mercy, but are now those who have been shown mercy.

11 Beloved, I exhort YOU as aliens and temporary residents to keep abstaining from fleshly desires, which are the very ones that carry on a conflict against the soul. 12 Maintain YOUR conduct fine among the nations, that, in the thing in which they are speaking against YOU as evildoers, they may as a result of YOUR fine works of which they are eyewitnesses glorify God in the day for [his] inspection.

13 For the Lord’s sake subject yourselves to every human creation: whether to a king as being superior 14 or to governors as being sent by him to inflict punishment on evildoers but to praise doers of good. 15 For so the will of God is, that by doing good YOU may muzzle the ignorant talk of the unreasonable men. 16 Be as free people, and yet holding YOUR freedom, not as a blind for badness, but as slaves of God. 17 Honor [men] of all sorts, have love for the whole association of brothers, be in fear of God, have honor for the king.

18 Let house servants be in subjection to [their] owners with all [due] fear, not only to the good and reasonable, but also to those hard to please. 19 For if someone, because of conscience toward God, bears up under grievous things and suffers unjustly, this is an agreeable thing. 20 For what merit is there in it if, when YOU are sinning and being slapped, YOU endure it? But if, when YOU are doing good and YOU suffer, YOU endure it, this is a thing agreeable with God.

21 In fact, to this [course] YOU were called, because even Christ suffered for YOU, leaving YOU a model for YOU to follow his steps closely. 22 He committed no sin, nor was deception found in his mouth. 23 When he was being reviled, he did not go reviling in return. When he was suffering, he did not go threatening, but kept on committing himself to the one who judges righteously. 24 He himself bore our sins in his own body upon the stake, in order that we might be done with sins and live to righteousness. And “by his stripes YOU were healed.” 25 For YOU were like sheep, going astray; but now YOU have returned to the shepherd and overseer of YOUR souls.