October 9
1
Θεσσαλονικείς
2:9 — 2:20
9
Οπωσδήποτε θυμάστε, αδελφοί, τον κόπο και το μόχθο μας. Εργαζόμενοι
νύχτα και
ημέρα, ώστε να μην προκαλέσουμε δαπανηρή επιβάρυνση σε κανέναν από εσάς,
σας κηρύξαμε
τα καλά νέα του Θεού.
10
Εσείς είστε μάρτυρες, καθώς και ο Θεός, για το πόσο όσιοι και δίκαιοι και
άμεμπτοι
αποδειχτήκαμε
σε εσάς τους πιστούς.
11
Σε αρμονία με αυτό γνωρίζετε καλά με ποιον τρόπο, όπως κάνει ένας πατέρας
με τα παιδιά
του, προτρέπαμε
τον καθένα
σας και σας παρηγορούσαμε και σας δίναμε μαρτυρία,
12
με σκοπό να περπατάτε
αντάξια του
Θεού, ο οποίος σας καλεί
στη βασιλεία
και στη δόξα
του.
13
Γι’ αυτό και εμείς ευχαριστούμε τον Θεό ακατάπαυστα,
επειδή όταν
λάβατε το λόγο του Θεού,
τον οποίο
ακούσατε από εμάς, τον δεχτήκατε, όχι ως το λόγο ανθρώπων,
αλλά, όπως
είναι αληθινά, ως το λόγο του Θεού, ο οποίος λόγος και βρίσκεται σε δράση σε
εσάς τους πιστούς.
14
Διότι εσείς γίνατε μιμητές, αδελφοί, των εκκλησιών του Θεού που βρίσκονται
στην Ιουδαία σε ενότητα με τον Χριστό Ιησού, επειδή και εσείς αρχίσατε να
υποφέρετε
στα χέρια των
συμπατριωτών σας τα ίδια που υποφέρουν και αυτοί στα χέρια των Ιουδαίων,
15
οι οποίοι σκότωσαν ακόμη και τον Κύριο Ιησού
και τους
προφήτες
και δίωξαν
εμάς.
Και δεν
ευαρεστούν τον Θεό, αλλά είναι ενάντιοι στα συμφέροντα όλων των ανθρώπων,
16
καθώς προσπαθούν να μας εμποδίσουν
να μιλήσουμε
στους εθνικούς για να σωθούν,
με αποτέλεσμα
να φτάνουν πάντοτε στο πλήρες
οι αμαρτίες
τους. Αλλά η οργή του έχει φτάσει τελικά πάνω τους.
17
Όσο για εμάς, αδελφοί, όταν σας στερηθήκαμε ένα σύντομο μόνο χρονικό
διάστημα, όσον αφορά τη σωματική παρουσία, όχι όσον αφορά την καρδιά,
προσπαθήσαμε πολύ περισσότερο από το συνηθισμένο να δούμε τα πρόσωπά σας με
μεγάλη επιθυμία.
18
Γι’ αυτόν το λόγο θελήσαμε να έρθουμε σε εσάς, ναι, εγώ ο Παύλος, και μία
και δύο φορές, αλλά ο Σατανάς μάς έφραξε το δρόμο.
19
Διότι ποια είναι η ελπίδα μας ή η χαρά μας ή το στεφάνι
της
αγαλλίασής μας—δεν είστε στην πραγματικότητα εσείς;—ενώπιον του Κυρίου μας
Ιησού στην παρουσία του;
20
Εσείς είστε σίγουρα η δόξα και η χαρά μας.
9 Certainly YOU bear in mind, brothers, our labor and toil. It was with working night and day, so as not to put an expensive burden upon any one of YOU, that we preached the good news of God to YOU. 10 YOU are witnesses, God is also, how loyal and righteous and unblamable we proved to be to YOU believers. 11 In harmony with that YOU well know how, as a father does his children, we kept exhorting each one of YOU, and consoling and bearing witness to YOU, 12 to the end that YOU should go on walking worthily of God who is calling YOU to his kingdom and glory.
13 Indeed, that is why we also thank God incessantly, because when YOU received God’s word, which YOU heard from us, YOU accepted it, not as the word of men, but, just as it truthfully is, as the word of God, which is also at work in YOU believers. 14 For YOU became imitators, brothers, of the congregations of God that are in Judea in union with Christ Jesus, because YOU also began suffering at the hands of YOUR own countrymen the same things as they also [are suffering] at the hands of the Jews, 15 who killed even the Lord Jesus and the prophets and persecuted us. Furthermore, they are not pleasing God, but are against [the interests of] all men, 16 as they try to hinder us from speaking to people of the nations that these might be saved, with the result that they always fill up the measure of their sins. But his wrath has at length come upon them.
17 As
for ourselves, brothers, when we were bereaved of YOU for but a short time, in
person, not in heart, we endeavored far more than is usual to see YOUR faces
with great desire.
18 For
this reason we wanted to come to YOU, yes, I Paul, both once and a second time,
but Satan cut across our path.
19 For
what is our hope or joy or crown of exultation—why, is it not in fact
YOU?—before our Lord Jesus at his presence?
20 YOU
certainly are our glory and joy.