2  Γι’ αυτό, είναι απαραίτητο να δίνουμε περισσότερη από τη συνηθισμένη προσοχή σε αυτά που ακούσαμε,  για να μην ξεμακρύνουμε ποτέ.  2  Διότι αν ο λόγος που ειπώθηκε μέσω αγγέλων  αποδείχτηκε σταθερός, και κάθε παράβαση και πράξη ανυπακοής έλαβε ανταπόδοση σε αρμονία με τη δικαιοσύνη,  3  εμείς πώς θα διαφύγουμε  αν έχουμε παραμελήσει  μια τόσο μεγάλη σωτηρία,  εφόσον αυτή άρχισε να λέγεται μέσω του Κυρίου  μας και επιβεβαιώθηκε  για εμάς από εκείνους που τον άκουσαν, 4  ενώ ο Θεός έδινε και αυτός μαρτυρία με σημεία καθώς και με θαυμαστά προμηνύματα και διάφορα δυναμικά έργα  και με διανομές  αγίου πνεύματος σύμφωνα με το θέλημά του;  

   5  Διότι δεν έχει υποτάξει σε αγγέλους την κατοικημένη γη που θα έρθει,  για την οποία μιλάμε. 6  Μάλιστα, κάποιος μάρτυρας έχει δώσει απόδειξη κάπου, λέγοντας: «Τι είναι ο άνθρωπος και τον θυμάσαι,  ή ο γιος του ανθρώπου και τον φροντίζεις;  7  Τον έκανες λίγο κατώτερο από τους αγγέλους· με δόξα και τιμή  τον στεφάνωσες, και τον διόρισες υπεύθυνο στα έργα των χεριών σου.  8  Τα πάντα υπέταξες κάτω από τα πόδια του».  Διότι εφόσον υπέταξε τα πάντα σε αυτόν,  ο Θεός δεν άφησε τίποτα που να μην είναι υποταγμένο σε αυτόν.  Τώρα, όμως, δεν βλέπουμε ακόμη τα πάντα να είναι υποταγμένα σε αυτόν·  9  αλλά βλέπουμε τον Ιησού, που είχε γίνει λίγο κατώτερος από τους αγγέλους,  στεφανωμένο με δόξα  και τιμή επειδή υπέστη θάνατο,  ώστε με την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού να γευτεί θάνατο για κάθε άνθρωπο.  

   10  Διότι ήταν κατάλληλο για εκείνον, για χάρη του οποίου είναι τα πάντα  και μέσω του οποίου είναι τα πάντα, προκειμένου να φέρει πολλούς γιους σε δόξα,  να τελειοποιήσει τον Πρώτιστο Παράγοντα  της σωτηρίας τους μέσω παθημάτων.  11  Διότι τόσο αυτός που αγιάζει όσο και εκείνοι που αγιάζονται,  όλοι προέρχονται από έναν,  και γι’ αυτόν το λόγο αυτός δεν ντρέπεται να τους αποκαλεί «αδελφούς»,  12  καθώς λέει: «Θα διακηρύττω το όνομά σου στους αδελφούς μου· στο μέσο της εκκλησίας θα σε αινώ με ύμνους».  13  Και πάλι: «Εγώ θα έχω την εμπιστοσύνη μου σε αυτόν».  Και πάλι: «Δείτε! Εγώ και τα μικρά παιδιά, τα οποία μου έδωσε ο Ιεχωβά».  

   14  Άρα λοιπόν, εφόσον τα «μικρά παιδιά» συμμετέχουν σε αίμα και σάρκα, και αυτός παρόμοια έγινε μέτοχος στα ίδια πράγματα,  ώστε μέσω του θανάτου του  να εκμηδενίσει  εκείνον που έχει τα μέσα να προξενεί το θάνατο,  δηλαδή τον Διάβολο·  15  και να απελευθερώσει  όλους εκείνους οι οποίοι από το φόβο του θανάτου  ήταν υποκείμενοι σε δουλεία σε όλη τους τη ζωή.  16  Διότι, στην πραγματικότητα, αυτός δεν βοηθάει αγγέλους καθόλου, αλλά βοηθάει το σπέρμα του Αβραάμ.  17  Συνεπώς, ήταν υποχρεωμένος να γίνει όμοιος με τους «αδελφούς» του από όλες τις απόψεις,  για να γίνει ελεήμων και πιστός αρχιερέας όσον αφορά πράγματα που έχουν σχέση με τον Θεό,  ώστε να προσφέρει εξιλαστήρια  θυσία για τις αμαρτίες του λαού.  18  Διότι εφόσον ο ίδιος υπέφερε όταν υποβαλλόταν σε δοκιμή,  είναι ικανός να προστρέξει σε βοήθεια εκείνων που υποβάλλονται σε δοκιμή.
 

2 That is why it is necessary for us to pay more than the usual attention to the things heard by us, that we may never drift away. 2 For if the word spoken through angels proved to be firm, and every transgression and disobedient act received a retribution in harmony with justice; 3 how shall we escape if we have neglected a salvation of such greatness in that it began to be spoken through [our] Lord and was verified for us by those who heard him, 4 while God joined in bearing witness with signs as well as portents and various powerful works and with distributions of holy spirit according to his will?

5 For it is not to angels that he has subjected the inhabited earth to come, about which we are speaking. 6 But a certain witness has given proof somewhere, saying: “What is man that you keep him in mind, or [the] son of man that you take care of him? 7 You made him a little lower than angels; with glory and honor you crowned him, and appointed him over the works of your hands. 8 All things you subjected under his feet.” For in that he subjected all things to him [God] left nothing that is not subject to him. Now, though, we do not yet see all things in subjection to him; 9 but we behold Jesus, who has been made a little lower than angels, crowned with glory and honor for having suffered death, that he by God’s undeserved kindness might taste death for every [man].

10 For it was fitting for the one for whose sake all things are and through whom all things are, in bringing many sons to glory, to make the Chief Agent of their salvation perfect through sufferings. 11 For both he who is sanctifying and those who are being sanctified all [stem] from one, and for this cause he is not ashamed to call them “brothers,” 12 as he says: “I will declare your name to my brothers; in the middle of [the] congregation I will praise you with song.” 13 And again: “I will have my trust in him.” And again: “Look! I and the young children, whom Jehovah gave me.”

14 Therefore, since the “young children” are sharers of blood and flesh, he also similarly partook of the same things, that through his death he might bring to nothing the one having the means to cause death, that is, the Devil; 15 and [that] he might emancipate all those who for fear of death were subject to slavery all through their lives. 16 For he is really not assisting angels at all, but he is assisting Abraham’s seed. 17 Consequently he was obliged to become like his “brothers” in all respects, that he might become a merciful and faithful high priest in things pertaining to God, in order to offer propitiatory sacrifice for the sins of the people. 18 For in that he himself has suffered when being put to the test, he is able to come to the aid of those who are being put to the test.