September 5
2 Κορινθίους 1:1 — 1:18
 

2 Κορινθίους

1  Ο Παύλος, απόστολος  του Χριστού Ιησού μέσω του θελήματος του Θεού, και ο Τιμόθεος  ο αδελφός μας προς την εκκλησία του Θεού η οποία είναι στην Κόρινθο, μαζί με όλους τους αγίους  που βρίσκονται σε όλη την Αχαΐα: 
   2  Είθε να έχετε παρ’ αξία καλοσύνη και ειρήνη από τον Θεό τον Πατέρα μας και από τον Κύριο Ιησού Χριστό. 

   3  Ευλογημένος να είναι ο Θεός και Πατέρας  του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Πατέρας του τρυφερού ελέους  και ο Θεός κάθε παρηγοριάς,  4  ο οποίος μας παρηγορεί σε κάθε μας θλίψη,  για να μπορούμε να παρηγορούμε  εκείνους που περνούν οποιοδήποτε είδος θλίψης μέσω της παρηγοριάς με την οποία παρηγορούμαστε και εμείς από τον Θεό.  5  Διότι όπως αφθονούν σε εμάς τα παθήματα για τον Χριστό,  έτσι αφθονεί μέσω του Χριστού και η παρηγοριά που παίρνουμε.  6  Και είτε βρισκόμαστε σε θλίψη, είναι για τη δική σας παρηγοριά και σωτηρία·  είτε παρηγορούμαστε, είναι για τη δική σας παρηγοριά που ενεργεί για να σας κάνει να υπομένετε τα ίδια παθήματα τα οποία υποφέρουμε και εμείς.  7  Γι’ αυτό και η ελπίδα μας για εσάς είναι ασάλευτη, καθόσον γνωρίζουμε ότι, όπως είστε συμμέτοχοι στα παθήματα, έτσι θα συμμετάσχετε και στην παρηγοριά. 

   8  Διότι δεν θέλουμε να έχετε άγνοια, αδελφοί, για τη θλίψη που μας βρήκε στην περιφέρεια της Ασίας,  ότι δεχτήκαμε υπερβολική πίεση πέρα από τη δύναμή μας, ώστε ήμασταν πολύ αβέβαιοι ακόμη και για τη ζωή μας.  9  Μάλιστα, νιώσαμε μέσα μας ότι είχαμε λάβει την ποινή του θανάτου. Και αυτό, για να εμπιστευόμαστε,  όχι στον εαυτό μας, αλλά στον Θεό που εγείρει τους νεκρούς.   10  Από κάτι τόσο μεγάλο όσο ο θάνατος μας έσωσε και θα μας σώσει·  και η ελπίδα μας είναι σε αυτόν ότι και περαιτέρω θα μας σώσει.   11  Μπορείτε και εσείς να βοηθάτε με τη δέησή σας για εμάς,  ώστε να γίνουν για χάρη μας ευχαριστήριες προσευχές  από πολλούς για αυτό που μας έχει δοθεί με καλοσύνη λόγω πολλών προσώπων που κάνουν προσευχές.   

   12  Διότι το καύχημά μας είναι αυτό, σχετικά με το οποίο μαρτυρεί η συνείδησή μας,  ότι με αγιότητα και ειλικρίνεια Θεού, όχι με σαρκική σοφία  αλλά με την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού, έχουμε συμπεριφερθεί στον κόσμο, ειδικότερα όμως προς εσάς.  13  Διότι δεν σας γράφουμε άλλα πράγματα εκτός από αυτά που ξέρετε καλά ή και αναγνωρίζετε, και τα οποία ελπίζω ότι θα συνεχίσετε να αναγνωρίζετε ως το τέλος,   14  όπως και έχετε αναγνωρίσει, μέχρις ενός βαθμού, ότι εμείς είμαστε για εσάς ένας λόγος για να καυχιέστε,  όπως θα είστε και εσείς για εμάς την ημέρα του Κυρίου μας Ιησού.   

   15  Με αυτή την πεποίθηση, λοιπόν, σκόπευα πρωτύτερα να έρθω σε εσάς,  για να έχετε μια δεύτερη  ευκαιρία για χαρά,  16  και, έπειτα από μια στάση σε εσάς, να πάω στη Μακεδονία  και να επιστρέψω από τη Μακεδονία σε εσάς  και να με ξεπροβοδίσετε  για την Ιουδαία.  17  Όταν, λοιπόν, είχα τέτοια πρόθεση, μήπως ενέδωσα σε κάποια ελαφρότητα;  Ή, αυτά που σχεδιάζω, τα σχεδιάζω σύμφωνα με τη σάρκα,  για να είναι σε εμένα το «Ναι, Ναι» και το «Όχι, Όχι»;   18  Αλλά μπορεί κανείς να βασιστεί στον Θεό ότι τα λόγια που απευθύναμε προς εσάς δεν είναι Ναι και εντούτοις Όχι.  

1 Paul, an apostle of Christ Jesus through God’s will, and Timothy [our] brother to the congregation of God that is in Corinth, together with all the holy ones who are in all of Achaia:

2 May YOU have undeserved kindness and peace from God our Father and [the] Lord Jesus Christ.

3 Blessed be the God and Father of our Lord Jesus Christ, the Father of tender mercies and the God of all comfort, 4 who comforts us in all our tribulation, that we may be able to comfort those in any sort of tribulation through the comfort with which we ourselves are being comforted by God. 5 For just as the sufferings for the Christ abound in us, so the comfort we get also abounds through the Christ. 6 Now whether we are in tribulation, it is for YOUR comfort and salvation; or whether we are being comforted, it is for YOUR comfort that operates to make YOU endure the same sufferings that we also suffer. 7 And so our hope for YOU is unwavering, knowing as we do that, just as YOU are sharers of the sufferings, in the same way YOU will also share the comfort.

8 For we do not wish YOU to be ignorant, brothers, about the tribulation that happened to us in the [district of] Asia, that we were under extreme pressure beyond our strength, so that we were very uncertain even of our lives. 9 In fact, we felt within ourselves that we had received the sentence of death. This was that we might have our trust, not in ourselves, but in the God who raises up the dead. 10 From such a great thing as death he did rescue us and will rescue us; and our hope is in him that he will also rescue us further. 11 YOU also can help along by YOUR supplication for us, in order that thanks may be given by many in our behalf for what is kindly given to us due to many [prayerful] faces.

12 For the thing we boast of is this, to which our conscience bears witness, that with holiness and godly sincerity, not with fleshly wisdom but with God’s undeserved kindness, we have conducted ourselves in the world, but more especially toward YOU. 13 For we are really not writing YOU things except those which YOU well know or also recognize; and which I hope YOU will continue to recognize to the end, 14 just as YOU have also recognized, to an extent, that we are a cause for YOU to boast, just as YOU will also be for us in the day of our Lord Jesus.

15 So, with this confidence, I was intending before to come to YOU, that YOU might have a second [occasion for] joy, 16 and after a stopover with YOU to go to Macedonia, and to come back from Macedonia to YOU and be conducted partway by YOU to Judea. 17 Well, when I had such an intention, I did not indulge in any lightness, did I? Or what things I purpose, do I purpose [them] according to the flesh, that with me there should be “Yes, Yes” and “No, No”? 18 But God can be relied upon that our speech addressed to YOU is not Yes and yet No.