September 6

September 6
2 Κορινθίους 1:19 — 2:17

19 Διότι ο Γιος του Θεού, ο Χριστός Ιησούς, που κηρύχτηκε ανάμεσά σας από εμάς, δηλαδή από εμένα και τον Σιλουανό και τον Τιμόθεο, δεν έγινε Ναι και εντούτοις Όχι, αλλά το Ναι έχει γίνει Ναι στην περίπτωσή του. 20 Διότι όσες και αν είναι οι υποσχέσεις του Θεού, έχουν γίνει Ναι μέσω αυτού. Συνεπώς, μέσω αυτού επίσης είναι το «Αμήν» που λέγεται για δόξα στον Θεό από εμάς. 21 Αλλά εκείνος που εγγυάται ότι εσείς και εμείς ανήκουμε στον Χριστό και εκείνος που μας έχει χρίσει είναι ο Θεός. 22 Και εκείνος έχει βάλει τη σφραγίδα του πάνω μας και μας έχει δώσει την εγγύηση εκείνου που θα έρθει, δηλαδή το πνεύμα, στις καρδιές μας.

23 Εγώ μάλιστα επικαλούμαι τον Θεό ως μάρτυρα κατά της ψυχής μου, ότι δεν έχω έρθει ακόμη στην Κόρινθο, επειδή θέλω να σας γλιτώσω από θλίψη. 24 Όχι ότι εξουσιάζουμε την πίστη σας, αλλά είμαστε συνεργάτες για τη χαρά σας, γιατί με την πίστη σας στέκεστε.

2 Διότι αυτό έχω αποφασίσει για τον εαυτό μου, να μην έρθω ξανά σε εσάς με λύπη. 2 Διότι αν εγώ λυπώ εσάς, τότε ποιος θα κάνει εμένα εύθυμο εκτός από αυτόν που εγώ λυπώ; 3 Έγραψα, λοιπόν, ακριβώς αυτό ώστε, όταν έρθω, να μη λυπηθώ εξαιτίας εκείνων για τους οποίους έπρεπε να χαίρομαι· επειδή έχω εμπιστοσύνη σε όλους σας ότι η χαρά την οποία έχω είναι χαρά όλων σας. 4 Διότι από πολλή θλίψη και οδύνη καρδιάς σάς έγραψα με πολλά δάκρυα, όχι για να λυπηθείτε, αλλά για να γνωρίσετε την αγάπη την οποία έχω ειδικότερα για εσάς.

   5 Αν κανείς έχει προξενήσει λύπη, έχει λυπήσει, όχι εμένα, αλλά όλους εσάς μέχρις ενός βαθμού—για να μην είμαι υπερβολικά σκληρός με ό,τι λέω. 6 Αυτή η επίπληξη που δόθηκε από την πλειονότητα είναι αρκετή για έναν τέτοιον άνθρωπο, 7 ώστε, απεναντίας τώρα, να τον συγχωρήσετε με καλοσύνη και να τον παρηγορήσετε, μήπως έναν τέτοιον άνθρωπο τον καταπιεί η υπερβολική λύπη. 8 Γι’ αυτό, σας προτρέπω να επιβεβαιώσετε την αγάπη σας για αυτόν. 9 Διότι γι’ αυτόν το σκοπό και γράφω για να εξακριβώσω την απόδειξη που παρέχετε, αν είστε υπάκουοι σε όλα. 10 Οτιδήποτε συγχωρείτε με καλοσύνη σε οποιονδήποτε, συγχωρώ και εγώ. Όσο για εμένα, μάλιστα, οτιδήποτε έχω συγχωρήσει με καλοσύνη, αν έχω συγχωρήσει κάτι με καλοσύνη, ήταν για χάρη σας ενώπιον του Χριστού· 11 ώστε να μην εξαπατηθούμε από τον Σατανά, γιατί δεν έχουμε άγνοια για τα σχέδιά του.

   12 Όταν έφτασα στην Τρωάδα για να διακηρύξω τα καλά νέα σχετικά με τον Χριστό, και μια πόρτα ήταν ανοιγμένη για εμένα σε σχέση με τον Κύριο, 13 δεν ένιωσα ανακούφιση στο πνεύμα μου, επειδή δεν βρήκα τον Τίτο τον αδελφό μου, αλλά τους αποχαιρέτησα και έφυγα για τη Μακεδονία.

   14 Ευχαριστίες, όμως, ας δοθούν στον Θεό που πάντοτε μας οδηγεί σε θριαμβευτική πομπή μαζί με τον Χριστό και χρησιμοποιώντας εμάς κάνει την οσμή της γνώσης σχετικά με αυτόν αντιληπτή σε κάθε τόπο! 15 Διότι για τον Θεό εμείς είμαστε ευωδιά του Χριστού ανάμεσα σε εκείνους που σώζονται και ανάμεσα σε εκείνους που αφανίζονται· 16 για τους τελευταίους οσμή που προέρχεται από θάνατο για θάνατο, για τους πρώτους οσμή που προέρχεται από ζωή για ζωή. Και ποιος έχει επαρκή προσόντα για αυτά; 17 Εμείς· διότι εμείς δεν εμπορευόμαστε το λόγο του Θεού όπως κάνουν πολλοί, αλλά μιλάμε ως από ειλικρίνεια, ναι, ως σταλμένοι από τον Θεό, κάτω από το βλέμμα του Θεού, μαζί με τον Χριστό.

19 For the Son of God, Christ Jesus, who was preached among YOU through us, that is, through me and Silvanus and Timothy, did not become Yes and yet No, but Yes has become Yes in his case. 20 For no matter how many the promises of God are, they have become Yes by means of him. Therefore also through him is the “Amen” [said] to God for glory through us. 21 But he who guarantees that YOU and we belong to Christ and he who has anointed us is God. 22 He has also put his seal upon us and has given us the token of what is to come, that is, the spirit, in our hearts.

23 Now I call upon God as a witness against my own soul that it is to spare YOU that I have not yet come to Corinth. 24 Not that we are the masters over YOUR faith, but we are fellow workers for YOUR joy, for it is by [YOUR] faith that YOU are standing.

2 For this is what I have decided for myself, not to come to YOU again in sadness. 2 For if I make YOU sad, who indeed is there to cheer me except the one that is made sad by me? 3 And so I wrote this very thing, that, when I come, I may not get sad because of those over whom I ought to rejoice; because I have confidence in all of YOU that the joy I have is that of all of YOU. 4 For out of much tribulation and anguish of heart I wrote YOU with many tears, not that YOU might be saddened, but that YOU might know the love that I have more especially for YOU.

5 Now if anyone has caused sadness, he has saddened, not me, but all of YOU to an extent—not to be too harsh in what I say. 6 This rebuke given by the majority is sufficient for such a man, 7 so that, on the contrary now, YOU should kindly forgive and comfort [him], that somehow such a man may not be swallowed up by his being overly sad. 8 Therefore I exhort YOU to confirm YOUR love for him. 9 For to this end also I write to ascertain the proof of YOU, whether YOU are obedient in all things. 10 Anything YOU kindly forgive anyone, I do too. In fact, as for me, whatever I have kindly forgiven, if I have kindly forgiven anything, it has been for YOUR sakes in Christ’s sight; 11 that we may not be overreached by Satan, for we are not ignorant of his designs.

12 Now when I arrived in Troas to declare the good news about the Christ, and a door was opened to me in [the] Lord, 13 I got no relief in my spirit on account of not finding Titus my brother, but I said good-bye to them and departed for Macedonia.

14 But thanks be to God who always leads us in a triumphal procession in company with the Christ and makes the odor of the knowledge of him perceptible through us in every place! 15 For to God we are a sweet odor of Christ among those who are being saved and among those who are perishing; 16 to the latter ones an odor issuing from death to death, to the former ones an odor issuing from life to life. And who is adequately qualified for these things? 17 [We are;] for we are not peddlers of the word of God as many men are, but as out of sincerity, yes, as sent from God, under God’s view, in company with Christ, we are speaking.