September 9

September 9
2 Κορινθίους 5:1 — 5:21

5 Διότι γνωρίζουμε ότι αν το επίγειο σπίτι μας, αυτή η σκηνή, διαλυθεί, θα έχουμε ένα οικοδόμημα από τον Θεό, ένα σπίτι που δεν θα είναι φτιαγμένο από χέρια, αιώνιο στους ουρανούς. 2 Διότι σε αυτό το σπίτι στο οποίο κατοικούμε στενάζουμε, επιθυμώντας θερμά να ντυθούμε αυτό που είναι για εμάς από τον ουρανό, 3 ώστε, αφού το ντυθούμε, δεν θα βρεθούμε γυμνοί. 4 Εμείς, μάλιστα, που βρισκόμαστε σε αυτή τη σκηνή στενάζουμε καθώς καταβαρυνόμαστε· επειδή θέλουμε, όχι να τη βγάλουμε, αλλά να ντυθούμε την άλλη, ώστε το θνητό να το καταπιεί η ζωή. 5 Και εκείνος που μας διαμόρφωσε για αυτό ακριβώς το πράγμα είναι ο Θεός, ο οποίος μας έδωσε την εγγύηση αυτού που θα έρθει, δηλαδή το πνεύμα.

   6 Έτσι λοιπόν, έχουμε πάντοτε μεγάλο θάρρος και γνωρίζουμε ότι, ενόσω κατοικούμε στο σώμα, απουσιάζουμε από τον Κύριο, 7 γιατί περπατάμε μέσω πίστης, όχι μέσω όρασης. 8 Αλλά έχουμε μεγάλο θάρρος και ευαρεστούμαστε μάλλον να απουσιάσουμε από το σώμα και να κατοικήσουμε μαζί με τον Κύριο. 9 Γι’ αυτό και βάζουμε στόχο μας, είτε κατοικούμε μαζί του είτε απουσιάζουμε από αυτόν, να είμαστε ευπρόσδεκτοι σε αυτόν. 10 Διότι πρέπει όλοι να φανερωθούμε μπροστά στη δικαστική έδρα του Χριστού, ώστε ο καθένας να πάρει την αμοιβή του για αυτά που έγιναν μέσω του σώματος, σύμφωνα με αυτά που έπραξε, είτε καλό είτε απαίσιο.

   11 Γνωρίζοντας, λοιπόν, το φόβο του Κυρίου, εξακολουθούμε να πείθουμε ανθρώπους, έχουμε όμως φανερωθεί στον Θεό. Ελπίζω δε ότι έχουμε φανερωθεί και στις συνειδήσεις σας. 12 Δεν συνιστούμε ξανά τον εαυτό μας σε εσάς, αλλά σας δίνουμε αφορμή για καύχηση σχετικά με εμάς, για να έχετε μια απάντηση προς εκείνους που καυχιούνται για την εξωτερική εμφάνιση αλλά όχι για την καρδιά. 13 Διότι αν χάσαμε το μυαλό μας, αυτό ήταν για τον Θεό· αν είμαστε σώφρονες, αυτό είναι για εσάς. 14 Διότι η αγάπη την οποία έχει ο Χριστός μάς αναγκάζει, επειδή αυτό κρίναμε: ότι ένας πέθανε για όλους· άρα λοιπόν, όλοι είχαν πεθάνει· 15 και πέθανε για όλους ώστε εκείνοι που ζουν να μη ζουν πια για τον εαυτό τους αλλά για αυτόν που πέθανε για εκείνους και εγέρθηκε.

   16 Συνεπώς, από τώρα και στο εξής δεν γνωρίζουμε κανέναν άνθρωπο σύμφωνα με τη σάρκα. Ακόμη και αν έχουμε γνωρίσει τον Χριστό σύμφωνα με τη σάρκα, σίγουρα δεν τον γνωρίζουμε πια έτσι. 17 Συνεπώς, αν κανείς είναι σε ενότητα με τον Χριστό, είναι νέα δημιουργία· τα παλιά πράγματα παρήλθαν και νέα πράγματα έχουν έρθει σε ύπαρξη. 18 Τα πάντα όμως είναι από τον Θεό, που μας συμφιλίωσε με τον εαυτό του μέσω του Χριστού και μας έδωσε τη διακονία της συμφιλίωσης, 19 δηλαδή ότι ο Θεός, μέσω του Χριστού, συμφιλίωνε με τον εαυτό του έναν κόσμο, χωρίς να λογαριάζει σε αυτούς τα παραπτώματά τους, και εμπιστεύτηκε σε εμάς το λόγο της συμφιλίωσης.

   20 Είμαστε, λοιπόν, πρεσβευτές που αναπληρώνουμε τον Χριστό, σαν να ικέτευε ο Θεός χρησιμοποιώντας εμάς. Ως αναπληρωτές του Χριστού παρακαλούμε: «Συμφιλιωθείτε με τον Θεό». 21 Αυτόν που δεν ήξερε αμαρτία εκείνος τον έκανε αμαρτία για εμάς, ώστε εμείς να γίνουμε δικαιοσύνη του Θεού μέσω αυτού.

5 For we know that if our earthly house, this tent, should be dissolved, we are to have a building from God, a house not made with hands, everlasting in the heavens. 2 For in this dwelling house we do indeed groan, earnestly desiring to put on the one for us from heaven, 3 so that, having really put it on, we shall not be found naked. 4 In fact, we who are in this tent groan, being weighed down; because we want, not to put it off, but to put on the other, that what is mortal may be swallowed up by life. 5 Now he that produced us for this very thing is God, who gave us the token of what is to come, that is, the spirit.

6 We are therefore always of good courage and know that, while we have our home in the body, we are absent from the Lord, 7 for we are walking by faith, not by sight. 8 But we are of good courage and are well pleased rather to become absent from the body and to make our home with the Lord. 9 Therefore we are also making it our aim that, whether having our home with him or being absent from him, we may be acceptable to him. 10 For we must all be made manifest before the judgment seat of the Christ, that each one may get his award for the things done through the body, according to the things he has practiced, whether it is good or vile.

11 Knowing, therefore, the fear of the Lord, we keep persuading men, but we have been made manifest to God. However, I hope that we have been made manifest also to YOUR consciences. 12 We are not again recommending ourselves to YOU, but giving YOU an inducement for boasting in respect to us, that YOU may have [an answer] for those who boast over the outward appearance but not over the heart. 13 For if we were out of our mind, it was for God; if we are sound in mind, it is for YOU. 14 For the love the Christ has compels us, because this is what we have judged, that one man died for all; so, then, all had died; 15 and he died for all that those who live might live no longer for themselves, but for him who died for them and was raised up.

16 Consequently from now on we know no man according to the flesh. Even if we have known Christ according to the flesh, certainly we now know him so no more. 17 Consequently if anyone is in union with Christ, he is a new creation; the old things passed away, look! new things have come into existence. 18 But all things are from God, who reconciled us to himself through Christ and gave us the ministry of the reconciliation, 19 namely, that God was by means of Christ reconciling a world to himself, not reckoning to them their trespasses, and he committed the word of the reconciliation to us.

20 We are therefore ambassadors substituting for Christ, as though God were making entreaty through us. As substitutes for Christ we beg: “Become reconciled to God.” 21 The one who did not know sin he made to be sin for us, that we might become God’s righteousness by means of him.