September 11

September 11
2 Κορινθίους 7:1 — 7:16

7 Εφόσον, λοιπόν, έχουμε αυτές τις υποσχέσεις, αγαπητοί, ας καθαρίσουμε τον εαυτό μας από κάθε μόλυσμα σάρκας και πνεύματος, τελειοποιώντας αγιότητα με φόβο Θεού.

   2 Αφήστε χώρο για εμάς. Δεν αδικήσαμε κανέναν, δεν διαφθείραμε κανέναν, δεν εκμεταλλευτήκαμε κανέναν. 3 Δεν το λέω αυτό για να σας καταδικάσω. Διότι έχω πει προηγουμένως ότι είστε στις καρδιές μας για να πεθάνετε και να ζείτε μαζί μας. 4 Έχω μεγάλη παρρησία απέναντί σας. Έχω μεγάλη καύχηση αναφορικά με εσάς. Είμαι γεμάτος παρηγοριά, ξεχειλίζω από χαρά σε όλη μας την ταλαιπωρία.

   5 Όταν μάλιστα φτάσαμε στη Μακεδονία, η σάρκα μας δεν βρήκε ανακούφιση, αλλά ταλαιπωρούμασταν με κάθε τρόπο—υπήρχαν διαμάχες από έξω, φόβοι από μέσα. 6 Παρ’ όλα αυτά, ο Θεός, που παρηγορεί τους καταβεβλημένους, μας παρηγόρησε με την παρουσία του Τίτου· 7 εντούτοις, όχι μόνο με την παρουσία του, αλλά και με την παρηγοριά με την οποία αυτός είχε παρηγορηθεί σε σχέση με εσάς, καθώς μας μίλησε πάλι για τη λαχτάρα σας, το πένθος σας, το ζήλο σας για εμένα· ώστε χάρηκα ακόμη περισσότερο.

   8 Επομένως, ακόμη και αν σας λύπησα με την επιστολή μου, δεν μεταμελούμαι. Ακόμη και αν μεταμελήθηκα αρχικά (βλέπω ότι εκείνη η επιστολή σάς λύπησε, αν και μόνο για λίγο), 9 τώρα χαίρομαι, όχι επειδή λυπηθήκατε απλώς, αλλά επειδή λυπηθήκατε προς μετάνοια· διότι λυπηθήκατε με θεοσεβή τρόπο, για να μη ζημιωθείτε σε τίποτα εξαιτίας μας. 10 Διότι η λύπη με θεοσεβή τρόπο οδηγεί σε μετάνοια προς σωτηρία για την οποία δεν θα μεταμεληθεί κανείς· η λύπη όμως του κόσμου παράγει θάνατο. 11 Διότι αυτό ακριβώς, το ότι λυπηθήκατε με θεοσεβή τρόπο, πόσο μεγάλη θέρμη παρήγαγε σε εσάς, ναι, απαλλαγή για τον εαυτό σας, ναι, αγανάκτηση, ναι, φόβο, ναι, λαχτάρα, ναι, ζήλο, ναι, διόρθωση της αδικίας! Από κάθε άποψη δείξατε ότι είστε αγνοί σε αυτό το ζήτημα. 12 Ασφαλώς, μολονότι σας έγραψα, το έκανα αυτό, όχι για αυτόν που διέπραξε την αδικία ούτε για αυτόν που αδικήθηκε, αλλά για να φανερωθεί ανάμεσά σας η θέρμη σας για εμάς ενώπιον του Θεού. 13 Να γιατί έχουμε παρηγορηθεί.

   Ωστόσο, εκτός από την παρηγοριά μας χαρήκαμε ακόμη περισσότερο λόγω της χαράς του Τίτου, επειδή το πνεύμα του έχει αναζωογονηθεί από όλους εσάς. 14 Διότι αν έχω καυχηθεί σε αυτόν για οτιδήποτε σχετικά με εσάς, δεν έχω ντροπιαστεί· αλλά όπως σας έχουμε πει τα πάντα με αλήθεια, έτσι και η καύχησή μας μπροστά στον Τίτο έχει αποδειχτεί αληθινή. 15 Και τα αισθήματα της τρυφερής στοργής του για εσάς αφθονούν περισσότερο καθώς θυμάται την υπακοή όλων σας, πώς τον δεχτήκατε με φόβο και τρόμο. 16 Χαίρομαι που με κάθε τρόπο είναι δυνατόν να έχω μεγάλο θάρρος χάρη σε εσάς.

7 Therefore, since we have these promises, beloved ones, let us cleanse ourselves of every defilement of flesh and spirit, perfecting holiness in God’s fear.

2 ALLOW room for us. We have wronged no one, we have corrupted no one, we have taken advantage of no one. 3 I do not say this to condemn YOU. For I have said before that YOU are in our hearts to die and to live with us. 4 I have great freeness of speech toward YOU. I have great boasting in regard to YOU. I am filled with comfort, I am overflowing with joy in all our affliction.

5 In fact, when we arrived in Macedonia, our flesh got no relief, but we continued to be afflicted in every manner—there were fights without, fears within. 6 Nevertheless God, who comforts those laid low, comforted us by the presence of Titus; 7 yet not alone by his presence, but also by the comfort with which he had been comforted over YOU, as he brought us word again of YOUR longing, YOUR mourning, YOUR zeal for me; so that I rejoiced yet more.

8 Hence even if I saddened YOU by my letter, I do not regret it. Even if I did at first regret it, (I see that that letter saddened YOU, though but for a little while,) 9 now I rejoice, not because YOU were just saddened, but because YOU were saddened into repenting; for YOU were saddened in a godly way, that YOU might suffer no damage in anything due to us. 10 For sadness in a godly way makes for repentance to salvation that is not to be regretted; but the sadness of the world produces death. 11 For, look! this very thing, YOUR being saddened in a godly way, what a great earnestness it produced in YOU, yes, clearing of yourselves, yes, indignation, yes, fear, yes, longing, yes, zeal, yes, righting of the wrong! In every respect YOU demonstrated yourselves to be chaste in this matter. 12 Certainly, although I wrote YOU, I did it, neither for the one who did the wrong, nor for the one who was wronged, but that YOUR earnestness for us might be made manifest among YOU in the sight of God. 13 That is why we have been comforted.

However, in addition to our comfort we rejoiced still more abundantly due to the joy of Titus, because his spirit has been refreshed by all of YOU. 14 For if I have made any boast to him about YOU, I have not been put to shame; but as we have spoken all things to YOU in truth, so also our boasting before Titus has proved to be true. 15 Also, his tender affections are more abundant toward YOU, while he calls to mind the obedience of all of YOU, how YOU received him with fear and trembling. 16 I rejoice that in every way I may have good courage by reason of YOU.