September 27

September 27
Εφεσίους 4:1 — 4:32

4 Εγώ, λοιπόν, ο φυλακισμένος σε σχέση με τον Κύριο, σας ικετεύω να περπατάτε αντάξια της κλήσης με την οποία κληθήκατε, 2 με πλήρη ταπεινοφροσύνη και πραότητα, με μακροθυμία, με το να ανέχεστε ο ένας τον άλλον με αγάπη, 3 προσπαθώντας ένθερμα να τηρείτε την ενότητα του πνεύματος με τον ενωτικό δεσμό της ειρήνης. 4 Ένα σώμα υπάρχει και ένα πνεύμα, όπως ακριβώς κληθήκατε σε μία ελπίδα στην οποία κληθήκατε· 5 ένας Κύριος, μία πίστη, ένα βάφτισμα· 6 ένας Θεός και Πατέρας όλων, ο οποίος είναι πάνω σε όλους και μέσω όλων και σε όλους.

   7 Στον καθένα δε από εμάς δόθηκε παρ’ αξία καλοσύνη ανάλογα με το μέτρο με το οποίο ο Χριστός χορήγησε τη δωρεά. 8 Γι’ αυτό και λέει: «Όταν ανέβηκε στα ύψη, πήρε αιχμάλωτους· έδωσε δώρα [σε μορφή] ανθρώπων». 9 Η έκφραση «ανέβηκε» τι σημαίνει παρά το ότι και κατέβηκε στα χαμηλότερα μέρη, δηλαδή στη γη; 10 Αυτός που κατέβηκε είναι επίσης εκείνος που ανέβηκε πολύ πιο πάνω από όλους τους ουρανούς, για να δώσει πληρότητα σε όλα τα πράγματα.

   11 Και έδωσε μερικούς ως αποστόλους, μερικούς ως προφήτες, μερικούς ως ευαγγελιστές, μερικούς ως ποιμένες και δασκάλους, 12 με προοπτική τη διόρθωση των αγίων, για διακονικό έργο, για την εποικοδόμηση του σώματος του Χριστού, 13 μέχρι να φτάσουμε όλοι στην ενότητα όσον αφορά την πίστη και την ακριβή γνώση του Γιου του Θεού, στο επίπεδο ενός πλήρως αναπτυγμένου άντρα, στο μέτρο του αναστήματος που αντιστοιχεί στην πληρότητα του Χριστού· 14 για να μην είμαστε πια νήπια, να μην κλυδωνιζόμαστε και μεταφερόμαστε εδώ και εκεί από κάθε άνεμο διδασκαλίας μέσω του δόλου των ανθρώπων, μέσω πανουργίας όσον αφορά την επινόηση πλάνης. 15 Αλλά λέγοντας την αλήθεια, ας αυξηθούμε με αγάπη όσον αφορά όλα τα πράγματα σε αυτόν ο οποίος είναι η κεφαλή, ο Χριστός. 16 Από αυτόν όλο το σώμα, με το να είναι αρμονικά συναρμολογημένο και φτιαγμένο για να συνεργάζεται μέσω κάθε άρθρωσης που παρέχει ό,τι είναι αναγκαίο, σύμφωνα με τη λειτουργία κάθε ιδιαίτερου μέλους στο κατάλληλο μέτρο, συμβάλλει στην αύξηση του σώματος για τη δική του εποικοδόμηση με αγάπη.

   17 Αυτό, λοιπόν, λέω και μαρτυρώ σε σχέση με τον Κύριο, να μην περπατάτε πια όπως περπατούν και τα έθνη στη ματαιότητα του νου τους, 18 ενώ είναι στο σκοτάδι διανοητικά, αποξενωμένοι από τη ζωή που ανήκει στον Θεό, εξαιτίας της άγνοιας που υπάρχει μέσα τους, εξαιτίας της αναισθησίας της καρδιάς τους. 19 Αφού έφτασαν στο σημείο να χάσουν κάθε αίσθηση ηθικής, παρέδωσαν τον εαυτό τους σε έκλυτη διαγωγή για να εργάζονται κάθε είδους ακαθαρσία με απληστία.

   20 Εσείς, όμως, δεν μάθατε ότι ο Χριστός είναι έτσι, 21 με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι τον ακούσατε και διδαχτήκατε μέσω αυτού, ακριβώς όπως είναι η αλήθεια στον Ιησού, 22 ότι πρέπει να αποβάλετε την παλιά προσωπικότητα που είναι σύμφωνη με την προηγούμενη πορεία διαγωγής σας και διαφθείρεται σύμφωνα με τις απατηλές της επιθυμίες· 23 αλλά ότι πρέπει να ανανεώνεστε στη δύναμη που ενεργοποιεί το νου σας, 24 και πρέπει να ντυθείτε τη νέα προσωπικότητα που δημιουργήθηκε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού με αληθινή δικαιοσύνη και οσιότητα.

   25 Γι’ αυτό, τώρα που έχετε αποβάλει το ψεύδος, να λέτε την αλήθεια ο καθένας με τον πλησίον του, επειδή είμαστε μέλη που ανήκουν το ένα στο άλλο. 26 Να οργίζεστε και εντούτοις να μην αμαρτάνετε· ο ήλιος ας μη δύει βρίσκοντάς σας σε κατάσταση θυμού 27 ούτε να αφήνετε τόπο για τον Διάβολο. 28 Ο κλέφτης ας μην κλέβει πια, αλλά απεναντίας ας εργάζεται σκληρά, κάνοντας με τα χέρια του ό,τι είναι καλό έργο, για να έχει να δίνει σε εκείνον που έχει ανάγκη. 29 Σάπιος λόγος ας μη βγαίνει από το στόμα σας, αλλά όποιος λόγος είναι καλός για εποικοδόμηση ανάλογα με την ανάγκη, για να μεταδώσει ό,τι είναι ευνοϊκό στους ακροατές. 30 Και μη λυπείτε το άγιο πνεύμα του Θεού, με το οποίο έχετε σφραγιστεί για μια ημέρα απελευθέρωσης με λύτρο.

   31 Κάθε μοχθηρή πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και υβριστικά λόγια ας αφαιρεθούν από εσάς μαζί με κάθε κακία. 32 Αλλά να δείχνετε καλοσύνη ο ένας στον άλλον και τρυφερή συμπόνια, συγχωρώντας ανεπιφύλακτα ο ένας τον άλλον όπως και ο Θεός μέσω του Χριστού συγχώρησε ανεπιφύλακτα εσάς.

4 I, therefore, the prisoner in [the] Lord, entreat YOU to walk worthily of the calling with which YOU were called, 2 with complete lowliness of mind and mildness, with long-suffering, putting up with one another in love, 3 earnestly endeavoring to observe the oneness of the spirit in the uniting bond of peace. 4 One body there is, and one spirit, even as YOU were called in the one hope to which YOU were called; 5 one Lord, one faith, one baptism; 6 one God and Father of all [persons], who is over all and through all and in all.

7 Now to each one of us undeserved kindness was given according to how the Christ measured out the free gift. 8 Wherefore he says: “When he ascended on high he carried away captives; he gave gifts [in] men.” 9 Now the expression “he ascended,” what does it mean but that he also descended into the lower regions, that is, the earth? 10 The very one that descended is also the one that ascended far above all the heavens, that he might give fullness to all things.

11 And he gave some as apostles, some as prophets, some as evangelizers, some as shepherds and teachers, 12 with a view to the readjustment of the holy ones, for ministerial work, for the building up of the body of the Christ, 13 until we all attain to the oneness in the faith and in the accurate knowledge of the Son of God, to a full-grown man, to the measure of stature that belongs to the fullness of the Christ; 14 in order that we should no longer be babes, tossed about as by waves and carried hither and thither by every wind of teaching by means of the trickery of men, by means of cunning in contriving error. 15 But speaking the truth, let us by love grow up in all things into him who is the head, Christ. 16 From him all the body, by being harmoniously joined together and being made to cooperate through every joint that gives what is needed, according to the functioning of each respective member in due measure, makes for the growth of the body for the building up of itself in love.

17 This, therefore, I say and bear witness to in [the] Lord, that YOU no longer go on walking just as the nations also walk in the unprofitableness of their minds, 18 while they are in darkness mentally, and alienated from the life that belongs to God, because of the ignorance that is in them, because of the insensibility of their hearts. 19 Having come to be past all moral sense, they gave themselves over to loose conduct to work uncleanness of every sort with greediness.

20 But YOU did not learn the Christ to be so, 21 provided, indeed, that YOU heard him and were taught by means of him, just as truth is in Jesus, 22 that YOU should put away the old personality which conforms to YOUR former course of conduct and which is being corrupted according to his deceptive desires; 23 but that YOU should be made new in the force actuating YOUR mind, 24 and should put on the new personality which was created according to God’s will in true righteousness and loyalty.

25 Wherefore, now that YOU have put away falsehood, speak truth each one of YOU with his neighbor, because we are members belonging to one another. 26 Be wrathful, and yet do not sin; let the sun not set with YOU in a provoked state, 27 neither allow place for the Devil. 28 Let the stealer steal no more, but rather let him do hard work, doing with his hands what is good work, that he may have something to distribute to someone in need. 29 Let a rotten saying not proceed out of YOUR mouth, but whatever saying is good for building up as the need may be, that it may impart what is favorable to the hearers. 30 Also, do not be grieving God’s holy spirit, with which YOU have been sealed for a day of releasing by ransom.

31 Let all malicious bitterness and anger and wrath and screaming and abusive speech be taken away from YOU along with all badness. 32 But become kind to one another, tenderly compassionate, freely forgiving one another just as God also by Christ freely forgave YOU.